به مناسبت روز ملی تکریم عفاف و حجاب چند نکته درباره حجاب تقدیم میشود. از آیات قرآن کریم به صراحت برمیآید که حجاب اولاً دستور خدای سبحان و ثانیاً مربوط به همه زنان مؤمنه است و تنها اختصاص به همسران پیامبر اعظم (صلی الله علیه و آله) ندارد. بانویی که مسلمان باشد در راه حفظ ایمان و رسیدن به مسیر کمال از این دستور الهی که به مصلحت خود و جامعه است پیروی میکند.
حجاب قرآنی کف و سقف و بعبارتی حداقل و حداکثر دارد. حجاب حداقلی در آیه 31 سوره مبارکه نور و حجاب حداکثری در آیه 59 سوره مبارکه احزاب تبیین شده است. آنچه در آیه 31 سوره مبارکه نور آمده علاوه بر تبیین حداقل حجاب، مبارزه با بدحجابی هم محسوب میشود. در گذشته برخی زنان (که بدحجاب بودند) روسری خود را به پشت گردن و سَر میبُردند و گره میزدند و به این ترتیب گردن و بخشی از سینه آنان نمایان میشد. قرآن کریم به صراحت دستور داد که باید پوشش را روی گردن و سینه انداخت (وَلیَضربنَ بُخُمُرِهِنَّ عَلی جُیوبِهِنَّ) تا هم حداقل حجاب رعایت شود و هم برجستگی بدن زن نمایان نباشد. حجاب حداقل یعنی پوشش تمام بدن بجز گِردی صورت و دستها تا مُچ.
در آیه 59 سوره مبارکه احزاب، پوشش حداکثری (آنچه امروز با چادر چه بسا محقق میشود) مطرح شده (یُدنینَ عَلیهِنَّ مِن جَلابیبِهنَّ) و برای این پوشش دو اثر هم بیان گردیده است. یکی نزدیک شدن بیشتر به رعایت عفّت و حیاء و دیگری مصونیت از آزار هوسبازان در سطح جامعه.
از پیامبر اعظم صلی الله علیه و آله هم روایت شده که فرمودهاند: زن برای شوهر خود همه بدنش را از زیر پیراهن میتواند نشان دهد و در برابر فرزند و برادرش اگر یک پیراهن بپوشد کافی است ولی نزد نامحرمان باید چهار لباس داشته باشد: پیراهن، روسری، چادر و شلوار(تفسیر مجمع البیان، ج 7، ص 271).
امید که ترویج عفاف و حجاب منحصر به یک روز نباشد و مسئولین در دستگاههای مختلف به وظایف قانونی خود عمل کنند.
منبع:جهان نیوز
انتهای پیام/