به گزارش گروه سیاست خارجی خبرگزاری تسنیم، بنیامین نتانیاهو نخست وزیر رژیم صهیونیستی به مناسبت صدمین سالگرد صدور اعلامیه بالفور ضمن قدردانی از حمایت انگلیس از رژیم صهیونیستی، از ایجاد اتحاد با برخی کشورهای عربی برای مقابله با آنچه سیاستهای توسعه طلبانه ایران نامید، خبر داد. به فاصله یک روز از اظهارات وی، خبر استعفای سعد حریری نخست وزیر لبنان از عربستان در کانون توجه رسانههای منطقه قرار گرفت.
وی در یک هفته گذشته دوبار به ریاض سفر کرده بود. او هم در متن استعفای خود همانند نتانیاهو و مقامات سعودی ادعاهایی را علیه ایران و حزبالله مطرح کرد.
تلاش ریاض برای اثبات قدرت سیاسی و بازیگری خود در معادلات منطقه و بویژه لبنان را میتوان عامل اصلی استعفای حریری از عربستان قلمداد کرد.
در نگاهی به استعفای حریری در قالب تحولات زنجیرهای منطقه غرب آسیا به نکات قابل تاملی برمیخوریم:
1. از پروژه داعش سازی و حمایت از جریانات تندرو تروریستی و درگیر کردن کشورهای سوریه، عراق، لبنان و تخریب زیرساختها و تضعیف آنها بعنوان هم پیمانان ایران، باید بعنوان نخستین اقدام این رژیم با حمایتها و چراغ سبزهای سعودیها نام برد که پس از نزدیک به 5 سال کارایی خود را از دست داد و از نگاه آنان پروژه جدیدی باید آغاز میشد.
2. تلاش برای جدایی کردستان از عراق در پوشش استدلالهایی مانند دموکراسی، حق تعیین سرنوشت و حقوق بشر و... و به دنبال آن تحریک عنصر قومیت بعنوان عاملی که ظرفیتهای لازم را برای ایجاد تشنج در منطقه داراست، که با مخالفت شدید منطقهای و بینالمللی و سپس عقبنشینی کردها از نتایج همه پرسی به شکست انجامید.
3. همان گونه که پیش بینی میشد پروژه جدایی کردستان آخرین چالش غرب آسیا نبود و حلقه بعدی سلسله بحرانهای منطقه، لبنان بود که با استعفای حریری کلید خورد و اظهارات روزهای اخیر نتانیاهو و حریری نشان داد که هدف بعدی جبهه عربی - عبری، حزبالله لبنان بعنوان خط مقدم جبهه مقاومت است.
تضعیف حزبالله بعنوان تهدید مستقیم رژیم صهیونیستی و یکی از اصلیترین عوامل ناکامی تروریستها در سوریه و لبنان و از سویی دیگر تلاش برای انتقال تمرکز جبهه مقاومت از یمن به منطقهای دورتر از مرزهای سعودی نقطه مشترک صهیونیستها و سعودیهاست.
نقش انصارالله یمن در این تحولات میتواند بعنوان هم پیمان حزبالله لبنان تعیین کننده باشد. هدف قرار دادن نقاط راهبردی بویژه ریاض از سوی حوثیها معادلات را به طور اساسی تغییر خواهد داد و در واقع به مثابه تغییر زمین بازی از جنوب لبنان به جنوب عربستان و درگیر ساختن هر چه بیشتر ریاض به امور خود و نه لبنان و ... محسوب میشود.
علی ساجد - تحلیلگر مسائل عرب آسیا
انتهای پیام/