به گزارش گروه بین الملل خبرگزاری تسنیم به نقل از پایگاه خبری العهد، شکی نیست که تمام درگیریهای آزادسازی موفق در شرق سوریه که ارتش عربی سوریه و متحدان این کشور در محور مقاومت وارد آن شدند، اهمیت بالایی در ابعاد میدانی و استراتژیک داشته است. اما آزادسازی شهر البوکمال که دو روز پیش صورت گرفت مزه ای متفاوت و اهمیت و حساسیتی ویژه دارد که آمریکاییها با وجود در اختیار داشتن امکانات و عناصر قدرت ومانور بالایی که دارند، نمیتوانند به سادگی از آن عبور کنند.
در ابتدا میتوان به این موضوع اشاره کرد که حاشیه مانوری که ائتلاف بینالمللی آمریکا در اختیار دارد ، روند متناقضی را از خود نشان میدهند و در شرق سوریه با محدودیت بیشتری مواجه شده است. این موضوع پس از آن آغاز شد که ارتش سوریه و متحدانش در محور مقاومت با پشتیبانی هوایی و موشکی گسترده روسیه، روند آزادسازی صحرای سوریه و شرق و شمال شرقی این کشور از دست داعش را از منطقه شمال شرق حلب و به ویژه فرودگاه کویرس آغاز کردند. فرودگاهی که در یکی از پیچیدهترین و خطرناکترین و حساسترین عملیاتهای طول تاریخ محاصره آن رفع شد. در ادامه کار به جایی رسید که شهر بوکمال به عنوان آخرین شهر مرزی سوریه با عراق در عمق شرق سوریه که به عنوان مرکز مانور آمریکایی ها برای به تأخیرانداختن در روند پیروزیها و آزادسازی شرق سوریه از سوی دولت این کشور به کار می رفت، به دست نیروهای محور مقاومت آزاد شد.
مانع تراشی های آمریکاییها در این روند شامل موارد زیر است:
آمریکا به بهانه مبارزه با داعش از یگانهای نیروهای دموکراتیک سوریه حمایت میکند و آنها را به سمت رقابت با ارتش عربی سوریه در پیشروی در مناطق شهری تحریک می کرد. این یگانها عملیات هلی برن گستردهای را در شهر الطبقه واقع در غرب فرات انجام دادند. آمریکاییها پشتیبانی و قدرت و امکانات لازم برای استقرار نیروهای کرد در فرودگاه این شهر و محورها و مسیرهای مواصلاتی ارتباط دهنده شرق حلب با الرقه را فراهم کردند تا این مسیرها را به روی نیروهای دولتی قطع کنند. آنها به این ترتیب پیشروی سریع ارتش عربی سوریه به سمت شهر الرقه را متوقف کردند. این روند باعث شد ارتش مانور خود را تغییر داده و به سمت حومه های حمص و حماه گرایش پیدا کند و همین موضوع عملیات ارتش را به تعویق انداخت و به این ترتیب نیروهای کرد در کنترل الرقه با ارتش سوریه وارد رقابت شدند.
در حالی که نیروهای دموکراتیک سوریه در شهر الرقه و در مبارزه با داعش دچار انزوا شدند و اخراج این گروه تروریستی از شهر به مدت 8 ماه به طول انجامید، ارتش عربی سوریه و متحدانش در این مدت هزاران کیلومتر از صحرای سوریه را آزاد کردند و موفق به رفع محاصره دیر الزور و فرودگاه آن شدند و به آستانه دیرالزور رسیدند تا به کنترل داعش در شرق فرات پایان دهند. آمریکا در این شرایط با مانوری ترکیبی، سازشی عحجیب را بین نیروهای کرد وداعش ایجاد کرد و باعث شد نیروهای کرد بدون درگیری و خونریزی وارد الرقه شوند و عناصر داعش را به خارج از شهر و بخشهای باقیمانده از شرق دیرالزور اعزام کنند، یعنی مناطقی که ارتش عربی سوریه و متحدانش به صورت جدی تلاش داشتند اتفاق وارد آن شوند.
به موازات این اقدام عجیب و غریب، صدها تن از عناصر داعش که ائتلاف ضد داعش برای مبارزه با آن ایجاد شده بود، از گذرگاه های نزدیک به مناطق حضور آمریکایی ها در التنف و الرکبان و در برابر دیدگان هواپیماهای ائتلاف آمریکایی به منطقه گسیل شده و پاتک شدیدی را ترتیب دادند که مبتنی بر اطلاعات دقیق و حساسی بود که تنها از طریق سامانه های رصد و نظارت هوایی پیشرفته امکان دستیابی به آنها وجود داشت. آنها با این تلاش موفق شدند در روند تثبیت مواضع ارتش سوریه در شرق دیر الزور تاخیر ایجاد کنند. این موضوع همچنین باعث شد داعش بتواند مقاومت خود در منطقه وادی فرات بین المیادین و البوکمال را افزایش دهد.
امروز و بعد از آزادسازی منطقه وادی فرات از دست تروریست های داعش از منطقه المیادین گرفته تا البوکمال و بعد از گسترش حضور ارتش عربی سوریه در مناطق شرقی و شمالی و کاهش روز افزون مواضع تحت سلطه داعش، صحرای سوریه از دست این گروه خارج شده و مناطق القائم و راوه و تمامی مناطق بالای فرات در غرب الانبار در عراق نیز آزاد شده است. در این شرایط می توانیم بگوییم که داعش اکثر عناصر کادر و مبارزان خود را در این درگیری ها از دست داده و امکان و میدان مانور احتمالی آمریکایی ها با داعش را نیز از دست داده است.
به این ترتیب آمریکاییها امکان هر نوع مانور میدانی برای به تأخیرانداختن پیروزی ارتش عربی سوریه و متحدانش را از دست داده و امروز میبیند که مواضع تحت سلطه داعش با سرعت قابل توجهی در سوریه از دست می رود. آنها همچنین می بینند که جریانهای داخلی و منطقهای نسبت به نیروهای دموکراتیک کرد در الرقه و منبج و الباب و شرق دیرالزور نیز اعتراص دارند. آیا این اعتراضات با وجود عدم تمایل آمریکا می تواند باعث مانوری پیش بینی شده از سوی ارتش عربی وسوریه و متحدانش شود که از طریق آن وارد الرقه و منبج شوند. این در حالی است که روس ها و ایرانی ها از این اقدام دولت سوریه حمایت میکنند و ترکها نیز مخالفتی با این موضوع ندارند و سوری های عرب نیز به این اعتقاد رسیدهاند که منافع آنها در موجودیت دولت سوریه است، نه اینکه بخواهد دولتی کوچک توسط کردها روی کار بیاید که ارتباطات و اهداف و برنامه کاری آن نامشخص است.
انتهای پیام/