به گزارش خبرنگار فرهنگی باشگاه خبرنگاران پویا، وقتی میگوییم "اسارت" ناخود آگاه به یاد میلههای محکم و چهاردیواری حزن آلودی میافتیم که هیچ امیدی در آن نفوذ ندارد. محل سکون و افسردگی. اما اسرای ایرانی هشت سال دفاع مقدس این مفهوم رایج را از بین بردند و ثابت کردند در اسارت هم میتوان منحصر به فرد، خلاق و رزمنده بود. فقط کافیست هدف مقدسی برای تحمل روزهای سختِ اردوگاه در دل دشمن را داشته باشی.
آزاده سرافراز "حسین اکبری" هم اکنون یک استاد تمام عیار قلم زنی روی فولاد است. و این ثروت عظیم هنری را از روزهای اسارت به یادگار دارد. او به قدرت خارق العاده اسرای ایرانی در عراق برای کسب مهارت های بیشتر و متنوع تر اشاره میکند و همه حرفش را در مورد اسارت به خوبی در یک جمله خلاصه میکند: "مهم این است که توانستیم در اسارت عراق هم به وسیله مقاومت و ایستادگی با بعثیها بجنگیم."
وقتی از ابزار اسارت برای خلق یک اثر هنری میگوید، وضعیت را چنین تشریح میکند: «از آنجا که ما در آن شرایط ابزاری نداشتیم، سر شیر آب را باز میکردیم و سنگها را آنقدر روی زمین میساباندیم که حالت پلاک پیدا میکرد. حتی ما آنجا چکش و قلم نیز نداشتیم، بنابراین چکش من یک تیکه سنگ کوهی بود و قلم من هم سیم خاردار بود. این سیم خاردار را زمانی که به اجبار از طرف رژیم بعث به بیگاری میرفتیم، از سیم خاردارهای اردوگاه کنده بودیم. چون زور نداشتیم خارها را یکدفعه تکه کنیم، هر بار که بیرون میرفتیم آن را مقداری با چرخاندن شل میکردیم و نهایتا میتوانستیم تکهای را بکَنیم. بعد آن تکه خار سیم خاردار را میان دو تکه چوب گذاشته و با نخ پتو دور آن را میپیچاندیم. در نهایت با آنها روی سنگ، مس و فولاد کنده کاری میکردیم.
برای تهیه فولاد هم باز از آنهایی که به بیگاری میرفتند، خواهش میکردیم که هرچه را از میان تکههایی که در زمین کارشان ریخته بود، میتوانستند با خود بیاورند، بچهها هم قوطیهایی را برای نگهداری آب با خود میآوردند که شهید کمیجانی این قوطیها را با سنگ کوهی دو تکه میکرد و از آن بال، صورت و رخ در میآورد و ما هم آنها را نصب میکردیم و توسط خار به هم پرچ میکردیم. اینگونه از آنها طاووس میساختیم. من این افتخار را داشتم که تمام ادوات جنگی فیلم مختارنامه را در طول 6 سال و نیم به همراه هنرجویانم بسازم. از زره بگیرید تا کلاه خود و شمشیر و ... همه را ما ساختیم. تاکنون نمایشگاههایی را در سراسر کشور توانستم در طول این سالها به همراه هنرجویانم برگزار کنم.»
کرامت یزدانی هم میگوید: «امروز وقتی به کارهایی که در اسارت انجام دادهام رجوع میکنم احساس میکنم همین الان دارم با تکهای از سیم خاردار که آن را به شکل یک سوزن گلدوزی در آوردهام این گل زیبا را بر روی پارچه تمیز لباس نقش میزنم.»
بخشی از آثار هنری ازادگان دوران دفاع مقدس که امروز به تابلوهای هنری و پر خاطره آن روزها تبدیل شده است و نمایشگاههای مختلفی را میسازد، در ادامه قابل مشاهده است:
کارت تبریک سال 68
کارت تبریک سال 69
گلدوزی در اسارت
انتهای پیام/