به گزارش خبرنگار فرهنگی باشگاه خبرنگاران پویا، چهاردهمین محفل شاعرانه «قرار» با حضور سید محمدجواد شرافت، فضه سادات حسینی ، مجید لشگری و حسین صیامی برگزار شد.
در ادامه اشعار خوانده شده توسط پروانه علیپور در این محفل را باهم می خوانیم:
این غزل در رثای حضرت زهرا (س) سروده شده است.
گرفته باز دل از ماجرای آن کوچه
به یادغربت بی انتهای آن کوچه
چقدر بغض گلوگیر و حرف ناگفته
که یک به یک غزلی شد برای آن کوچه
فدک،سقیفه، در و آهِ مادری ، دنیا
به لرزه آمده از قصه های ان کوچه
چطور میشود آخر امانت طاها........؟
زمین پراست مدام از چرای ان کوچه
پسر به جای پدر دست مادرش در دست
غریب اول و نام آشنای ان کوچه
نشسته گوشه ای از خانه خیره مانده به در
به فکر صورت نیلی و بغض تلخ پدر
بخند جان برادر،ای ازهمه بهتر
نترس مادرمان خوب میشود خواهر
بلند میشود و شانه میزند به سرت
تمام می شوداما و پرسش و اگرت....
نگاه شاهد کوچک چقدر محزون است
امید میدهد اما عجیب دلخون است
میان کوچه چه دیده کسی چه میداند
چه حرف هاکه شنیده کسی چه میداند
مگر نه اینکه فقط هشت ساله بود آخر
زبان بچه گرفته ست مااادرم ماا در.....
مراببخش جسارت نمیکنم بانو
فقط به داغ تو عادت نمیکنم بانو
سخن تمام کنم وای من زبانم لال
چه ها کشیده در آنجا حسن زبانم لال
قلم اسیر نواهای دختری شده است
هوای شعر به یکباره آذری شده است
فراق و درده یانیبدی جوان ننه م لای لای
بیزی آتیب گئدیری قدکمان ننه م لای لای
انتهای پیام/