حجتالاسلام والمسلمین «حمیدرضا بصیری» محقق علوم قرآن و حدیث و عضو هیئت علمی دانشگاه علامه طباطبایی در گفتوگو با خبرنگار فرهنگی باشگاه خبرنگاران پویا، دربارۀ مضامین مطرح شده در دعای روز بیست و دوم ماه مبارک رمضان گفت: فرازهای این دعا، با حقیقت شبهای قدر که شستشوی گناهان و پاک کردن معایب است؛ هماهنگی دارد، اما تکرار این خواسته بعد از شبهای رحمت قدر چه حکمتی دارد؟ چرا بلافاصله پس از پایانِ شبهایی که علی القاعده شب شستشو و پاک شدن از پلیدیهاست؛ انسان مجدداً پاکی و طهارت از گناهان و عیوب را از خداوند متعال درخواست میکند؟
وی افزود: به نظر میرسد هر شخصی پس از لیلةالقدر از دو صورت کلی خارج نیست؛ یا شامل حال رحمت الهی شده و پاکیزه و مطهر است و یا اینکه در نقطه مقابل، از دریای مغفرت او محروم مانده و همچنان آلوده است. با این وصف، چنانچه فردی نتوانسته باشد بهرهای از شبهای قدر ببرد؛ طبیعی است که وی همچنان در پیشگاه پروردگار تضرع کند و دغدغه گناهان و عیوب خویش را داشته باشد، اما چنانچه مطهر و پاکیزه شده باشد؛ نباید خود را از خطر آلودگی مجدد در امان بدارد و باید همچنان رابطه معنوی و عبد و مولایی خود با پروردگار را حفظ کند و پیوسته بیم آلودگی را در خود زنده نگه دارد.
حجتالاسلام والمسلمین بصیری یادآور شد: پس بر این دو گروه که شب قدر خود را به گونهای متفاوت از دیگری سپری کردهاند، چنین دعا و مناجاتی رواست. برای اینکه بر "محرومین" از این شبها، سایه یأس نتابد و بر "مرحومین" از شبهای قدر، دیوار خودشیفتگی فرو نریزد.
بیشتر بخوانید:
دعای روز بیستوسوم ماه رمضان + صوت
عضو هیئت علمی دانشگاه علامه طباطبایی خاطرنشان کرد: اگر توبه از گناهان و طهارت از بدیها در یک انسان شکوفه کند؛ تقوا و خداترسی نیز که از درخواستهای دیگر این دعاست در او به بار مینشیند. همان طور که عکس آن نیز صادق است؛ یعنی چنانچه در یک انسان تقوا یا مراقبت خائفانه از خود ریشه کرده و قلب وی با گوهر تقوی و پرهیزکاری خالص شود؛ امید توبه و پاکیزه کردن نفس در او میرود.
به گفتۀ وی، خدایی که به اقاله کردن (موافقت با پشیمانی) یا پذیرش عذرِ خطاکاران مهیاست؛ هرگز در قید یک زمان خاص چون شب قدر نمیگنجد و راه پشیمانی و آشتی انسانها با خود را در غیر شبهای قدر نیز باز میگذارد.
انتهای پیام/