قرعه، بخت و اقبال، تقدیر یا هر چیز دیگری که بنامیماش، حسن روحانی رئیس دولتهای یازدهم و دوازدهم بوده و هست. فردی که حبس غول تورم و حل مشکلات اقتصادی نقطه مشترک شعارها و وعدههایش در دوران انتخابات ریاست جمهوری یازدهم و دوازدهم بود، که این موضوع نشان از آگاهی وی از مشکلات اقتصادی مردم به عنوان دغدغه اصلی آنها در این روزگار دارد.
بر این اساس هم در نیمه نخست ریاست جمهوری خود بر دولت تدبیر و امید، تا حدودی کارنامه قابل دفاع در خصوص مسائل اقتصادی و کنترل تورم بر جای گذاشته است.
در این راستا نگاهی به کارنامه 5 ساله گذشته نشستن حسن روحانی بر صندلی بالاترین مقام اجرایی کشور نشان میدهد در آغاز فعالیت وی در نیمه نخست دولت تدبیر و امید، موضوع تحریمها و رفع آنها یکی از چند قفل اصلی مقابل حسن روحانی در کنار تورم بود که در این راستا با اقدامات صورت گرفته، به باور کارشناسان هر چند دستوری، اما تورم تا حدودی کنترل و این موضوع به نقطه مثبت کارنامه وی در چهار سال نخست ریاست جمهوری تبدیل شد.
از سوی دیگر همانگونه که اشاره شد رفع نسبی تحریمها و رسیدن به توافق هستهای نیز از جمله نکات و نقاط مثبت کارنامه حسن روحانی در نیمه نخست ریاستش بر دولت تدبیر و امید است که موضوعی غیرقابل انکار است. اما در این خصوص دو نکته قابل توجه و بیان است؛ نخست اینکه از فرصت نصف و نیمه برداشته شدن تحریمها و رسیدن به توافق آن طور که انتظار میرفت و باید و شاید در راستای حل مشکلات کشور به ویژه مسائل اقتصادی استفاده نشد؛ و نکته دوم این که به باور بسیاری از کارشناسان، حسن روحانی در نیمه نخست ریاست جمهوری خود، همه تخم مرغهایش را در سبد برجام گذاشت و مسائلی چون اقتصاد مقاومتی و توجه به تولید و توان داخلی در این مدت کمتر مورد توجه قرار گرفت.
با وجود این، در حالی این روزها یک سال از نیمه دوم ریاست جمهوری حسن روحانی نیز میگذرد که از وعدههای داده شده در خصوص کنترل تورم و رفع مشکلات اقتصادی دیگر خبری نیست و در شرایطی که وی در کوران دوازدهمین دوره انتخابات ریاست جمهوری اهم برنامههای اقتصادی خود را در چندین محور منتشر و بر آنها تاکید کرد، نگاهی به عملکرد یک سال گذشته وی نشان میدهد در این مدت نه تنها بخش قابل توجهی از این برنامهها تحقق نیافته است، بلکه حالا "فنر فشرده نگهداشته شده تورم" در چهار سال نخست ریاست جمهوری وی نیز، چند ماهی است که بهگونهای باز شده که حتی مخالفان حسن روحانی هم در بدبینانهترین حالت و شرایط فکر نمیکردند که بازارهای مسکن، ارز، خودرو، سکه و طلا شاهد یکی از دوران پرتورم و پرتلاطم اقتصاد ایران باشد.
این درحالی است که به باور کارشناسان تورم و گرانی تحمیل شده به اقتصاد در شروع دوره دوم ریاست جمهوری حسن روحانی موجب شده تا تصویر امیدوارکننده و به نسبت روشنی که پس از انتخابات جمهوری در خرداد 92 در مورد آینده اقتصاد کشور در اذهان عمومی شکل گرفته بود، خیلی زود از میان رفته و کار حسن روحانی را در سه سال باقیمانده از دوران دوم ریاست جمهوری وی برای بازگرداندن این اعتماد، سخت و نفسگیر کند.
مجموعه این اتفاقات در شرایطی رقم میخورد که به نظر میرسد بالاترین مقام دولت تدبیر و امید هنوز هم فرصت دارد و میتواند کلیدهایی از جمله مبارزه با اخلالگران و مفسدان اقتصادی و انتشار نام و مجازات آنها، استفاده از ظرفیت همه گرایشات حزبی و اختلاف نگاه و سلیقهها در راستای حل مشکلات کشور، اجرای دقیق و درست سیاست خصوصیسازی و میدان دادن به بخش خصوصی، استفاده از رسانه و بکارگیری از ظرفیتهای موجود در این زمینه در راستای حل مشکلات مردم بویژه معضلات اقتصادی، جایگزینی جوانان پرانگیزه و توانمند کشور بجای بازنشستگان، کنار زدن افراد دو و چند تابعیتی از بدنه دولت، حمایت از تولید و توان داخلی، جلوگیری از فرار مالیاتی و ... را از جیب خود درآورده و برای رفع مشکلات مردم به ویژه در خصوص مسائل اقتصادی و بازگشت امید به جامعه از آنها استفاده کند.
در هر حال هر چند که از جمعیت 35 میلیونی رأیدهندگان در سال 92 حدود 18 میلیون نفر و نیز از جمعیت 41 میلیونی رأیدهندگان در سال 96 حدود 23 میلیون نفر، نام حسن روحانی را بر روی برگههای رای خود نوشتهاند اما حالا، آقای روحانی، شما رئیس قوه مجریه کشوری هستید که 80 میلیون نفر جمعیت دارد و تصمیمات شما، تعیین کننده زندگی و سمت و سوی روزگار آنها است.
ضمن این که حالا دو چیز برای این جمعیت 80 میلیون نفری بویژه برای افرادی که نام شما را بر روی برگههای رای خود نوشته بودند بیش از پیش مشخص و روشن است: نخست اینکه شما این روزها بیش از هر روز دیگری بویژه دوران و کوران انتخابات سال 92 و 96، کمتر از مشکلات اقتصادی مردم و باز کردن قفل این مشکلات صحبت و درد دل میکنید و دوم اینکه، تا سال 1400 که با روحانی هستیم، شما دیگر به رضایت خاطر و کسب نظر و رای مردم نیازی ندارید؛
و به همین دلیل است که آقای روحانی، حال همه ما خوب است؛ اما تو باور نکن ...
مهدی حاجیوند
انتهای پیام/