خوزستان|‌ وقتی «بُنده» سوسنگرد زیردریایی می شود

به گزارش خبرگزاری تسنیم از اهواز،  تراژدی تلخ سیلاب در خوزستان این روزها که نه یک ماه اخیر سبب شده تا مردم زندگی را با دلهره و اضطراب مشق کنند؛  خوزستان آرام آرام زیرآب می رود و خانه های جدول سیلاب در استان یکی پس از دیگری آبگیری می‌کنند.

در این میان آبگرفتگی در برخی شهرها از جمله سوسنگرد بیشتر از دیگر نقاط خوزستان است؛ آسیب ها نیز به مراتب بیشتر بوده و زندگی و کشاورزی مردم در آب غرق شد.

سوسنگرد با 55 کیلومتر فاصله در شمال غربی اهواز قرار گرفته و رودخانه کرخه از آن می گذرد؛ با افزایش دبی رودخانه و همچنین افزایش خروجی آن به حدود دو هزار مترمکعب شهرهای پایین دست و روستاهای حاشیه رودخانه کرخه غرق در آب شدند.

وقتی از سوسنگرد به سمت روستاهای سبحانیه، بُنده و هوفل حرکت کنیم در میانه های راه آب به جاده رسیده و مردم در حال جابجایی اموال و وسایل زندگی خود هستند؛ در این میان برخی هم گاومیش ها را حرکت داده اند تا به نقطه ای امن منتقل کنند.

کنار جاده مارهای بزرگ سمی زرد رنگ، سمندر و قورباغه های فراوان به چشم می خورد ولی با این حال اهالی بُنده، هوفل و سبحانیه همه از کوچک تا بزرگ دست در دست هم داده اند تا ضمن حفاظت از خانه ها نسبت به ترمیم و ساخت سیل بندها اقدام کنند.

سونامی پشه امان اهالی را بریده و هر کدام نیش های بسیاری از پشه کوره ها دیده اند اما آنقدر درد دارند که آزار پشه ها به اندازه کوچکی جثه هایشان است و در میان بزرگی غم از دست دادن اراضی و خانه ها نیش این پشه ها به چشمشان نمی آید.

با وجود خسارت سیلاب به اراضی کشاورزی سبحانیه ولی اهالی این روستا به خوبی توانسته اند جلوی ورود آب به منازل را بگیرند اما با این حال باید ارتفاع سیل بند را افزایش دهند؛ مردم در هوفل هم خود به آب زده اند و مردان بسیاری تن هایشان را سد راه آب کرده اند تا از منازل خود که تنها دارایی باقیمانده از سیلاب است، حفاظت کنند.

تلاش و مقاومت اهالی روستای بُنده اما آنقدر جواب نداده و زور دستان غیور مردان و پینه های دست پیرمرد 70 ساله به سیلاب نرسیده و روستا مغلوب شد؛ این روزها بُنده سوسنگرد مانند یک زیر دریایی می ماند که خانه های آن به قعر آب سقوط کرده است.

برای رفتن به بُنده باید منتظر قایق بود، منطقه سوم نیروی دریایی سپاه تعدادی قایق به آب انداخته و همزمان با هوفل به روستای بُنده نیز خدمات رسانی می کند؛ تعدادی از اهالی نیز با قایق های شخصی خود در تردد هستند و در این میان چند قایق اهدایی صلیب سرخ آلمان به هلال احمر نیز به چشم می خورد.

هوا گرم است، موتور قایقش خراب شده و دنبال خودرویی می گردد تا موتور را برای تعمیر ببرد؛ وضعیت ناراحت کننده روستاها را دوست ندارد و شاید هرگز فکر نمی کرد که آبگرفتگی ها در این حد گسترده و نگران کننده شود.

این مرد ساکن روستای هوفل می گوید: امکانات نیست، سپاه به کمک ما آمده ولی دیگر کمک ها همه مردمی است؛ مردم خط اول رسیدگی به نابسامانی های فعلی هستند.

او با گلایه از کمبود کمک های ارسالی می گوید: مردم روستا تنها غذا نمی خواهند، لباس، وسایل زندگی و تمام دارایی های این مردم زیرآب رفته و ای کاش کمک ها ابتدا نیازسنجی و بعد هم با ساماندهی بیشتری بین مردم سیل زده توزیع می شد.

مزارع آسیب دیده در مسیر حرکت با قایق به سمت روستای بُنده خانه های زیرآب رفته روستا به خوبی قابل مشاهده است؛ عمق فاجعه وقتی قابل دیدن است که قایق با سقف ایزوگام شده یکی از منازل برخورد می کند، یعنی یک خانه کاملا زیر آب رفته و مثل زیردریایی می ماند.

مزارع بسیاری در روستا زیرآب رفته و مردان غم دارند از این سیلاب؛ مزارعی که شاید چند روز بیشتر به برداشت محصول آنها نمانده این روزها زیر بار آب له شده و نایی برای ماندن ندارند.

سیل بندهای بُنده در غروب آفتاب محو می شوند، سیل بندهایی که قرار بود مانع از ورود آب به روستای بُنده شود ولی زیر بار این حجم از سیلاب کمر خم کرده و باعث سقوط خانه های روستا به قعر آب شد.

مرگ سیل بند خطی افقی زیرآب به حرکت سیلاب موج داده و مرد روستایی اهل بُنده می گوید اینجا سیل بند روستا بوده و سرش را پایین می اندازد؛ او ناراحت است از مرگ سیل بندی که زندگی هایشان را زیرآب غرق کرده است.

وقتی به روستا می رسیم؛ برخی خانه ها ارتفاع بالای سه متر داشته اند و کولر، آبگرمکن برقی و برخی دیگر از وسایل برقی را روی پشت بام گذاشته اند تا از سوختگی بر اثر ورود آب جلوگیری کنند ولی ابوسلیم می گوید: وسایل را گذاشتند اما نمی دانند که ارتفاع آب هر لحظه بیشتر می شود.

گلایه دارد و می گوید: اراضی کشاورزی و گندم هایمان را آب برد؛ سیلاب وارد خانه هایمان شد و تمام اسباب و وسایلمان نابود شد؛ دیگر این خانه و کاشانه مثل روز اول نمی شود.

او می گوید: نمی دانیم با این حجم از تخریب باید چه کاری انجام دهیم که دوباره به زندگی برگردیم؛ محصولات کشاورزی مان همه از بین رفت و وسیله ای هم برای زندگی نداریم.

مردی دیگر هم می گوید: اگر گونی و لودر بود شاید سیل بند روستای ما سقوط نمی کرد؛ اصلا از این وضعیت راضی نیستیم.

او هم با طرح این سوال که چه کسی پاسخگوی آوارگی، افسردگی، وسایل سوخته و اراضی غرق شده در آب مردم است؟ ادامه می دهد: هیچ کسی به فکر ما نیست؛ میلیون ها تومان از ما رفته و لابد دولت قرار شده که به ما تسهیلات بدهد و باز هم خودمان باید مقروض شویم آن هم در این شرایط بد اقتصادی و چنین وضعیتی اصلا قابل تحمل نیست برای مردمی که تمام زندگی شان را از دست داده اند.

به گزارش تسنیم، روستاهای بسیاری در سوسنگرد از سیلاب آسیب دیده و با وجود ساخت سیل بندهای متعدد اما خسارت های زیادی به مردم وارد شده است؛ انتظار می رود که مسئولان هرچه سریعتر نسبت به برنامه ریزی برای زندگی پس از فروکش شدن سیلاب در این شهرستان اقدام کنند.

گزارش از کوثر کریمی 

انتهای پیام/ ت