به گزارش خبرنگار فرهنگی خبرگزاری تسنیم، شهید سید مرتضی آوینی در شهریور سال 1326 در شهر ری متولد شد. تحصیلات ابتدایی و متوسطه خود را در شهرهای زنجان، کرمان و تهران به پایان رساند و سپس به عنوان دانشجوی معماری وارد دانشکده هنرهای زیبای دانشگاه تهران شد او از کودکی با هنر انس داشت؛ شعر میسرود داستان و مقاله مینوشت و نقاشی میکرد.
نصرت الله محمود زاده نویسنده کشورمان با اشاره به به دوستی اش با شهید آوینی گفت: دوستی من با آوینی در هنر و ادبیات جنگ پیوند خورد و تا شهادتش نیز ماندگار بود.
وی ادامه داد: بعد از هر عملیات کنار میز مونتاژش مینشستم و گاهی هم بحث میکردیم. محتوای صدای دلنشین او در آثارش در اثر مشاهده فیلمهای جبهه جان میگرفت. در عملیات کربلای 5 چند شبی را با گروه روایت فتح در خط مقدم همسفر بودم که در طول عملیات 5 شهید داشتند. من در این عملیات کتاب «شبهای قدر کربلای پنج» را نوشته بودم.
این نویسنده کشورمان درباره شخصیت قبل و بعد از انقلاب شهید آوینی گفت: کاری ندارم که چرا آوینی قبل از انقلاب، دست به کارهایی میزد که خودش به روشنفکران گفت، « تصور نکنید که من با زندگی به سبک و سیاق متظاهران به روشنفکری نا آشنا هستم؛ خیر، من از یک «راه طی شده» برگشتم.» آوینی قبل از انقلاب ؛ تندرویی میکرد و خیلی از کارها را تا آخر تجربه میکرد؛ مثل تندروهای امروز که از این طرف بام افتادند.
محمودزاده گفت: به نظرم ما یکسری از ارزشهای دفاع ومقدس و انقلاب را گم کردهایم. حضرت حر و حضرت عباس (ع) هر دو فرآیند واقعه عاشورا هستند با اینکه حر روز دهم به سپاه حضرت پیوست. به تعبیر من در جنگ تحمیلی و جریان انقلاب شهید علم الهدی و مرتضی آوینی یک فرآیند هستند. شهید آوینی با اندیشه امام خمینی (ره) متحول شد و با منش خود آثار مستندش ماندگار شد. سید مرتضی تسلیم آگاهانه در اندیشههای حضرت امام خمینی (ره) شده بود. این تسلیم شدن صدایش را مقدس کرد. به نظر میرسد آوینی قبل از اینکه اندیشهاش به سن کمال برسد، خداوند پرونده درخشانش را با شهادت پایان بخشید.
وی درباره آخرین ملاقاتش گفت: یک هفته قبل از شهادتش تماس گرفت و از من خواست به دفترش بروم. من هم به آنجا رفتم که متوجه شدم رهبر انقلاب از طرحی که برای پس از جنگ داشت و میخواست این مفاهیم ناب را انتقال دهد حمایت کرده است و حتی ایدههایی را هم مطرح کرده بودند. روی آینده جامعه پس از جنگ بحث مفصلی با هم داشتیم که متأسفانه ناتمام ماند. آوینی مثل روشنفکران نبود که با بدنه مردم ارتباط نداشته باشد. آوینی در این راه طی شده، متعالی گشت.
انتهای پیام/