به گزارش خبرنگار فرهنگی خبرگزاری تسنیم، حمله تروریستی به بیمارستان دشت برچی در کابل در چند روز گذشته واکنش بسیاری داشت. در این حمله که زنان باردار و گودکان از جمله قربانیان اصلی بودند، خشم بسیاری را برانگیخت.
محمدکاظم کاظمی، شاعر افغانستانی، با انتشار سرودهای با بازماندگان این جنایت ابراز همدردی و همدلی کرد. او در اینباره نوشت:
🔹 شب، همچنان سیاه
امید داشتم که در مورد حملۀ وحشیانۀ انتحاری به شفاخانۀ دشت برچی کابل شعری تازه دست دهد، که میسر نشد. بناچار با درد و دریغ، شعری قدیمی را بازنشر میکنم، هرچند دیرهنگام و نه در حدی که دل آدمی را آرام کند.
1
حلق سرود پاره، لبهای خنده در گور
تنبور و نَی در آتش، چنگ و سَرَنده 1 در گور
این شهر بیتنفّس لَتخوردۀ چه قومی است؟
یک سو ستاره زخمی، یک سو پرنده در گور
دیگر کجا توان بود؟ وقتی که میخرامد
مار گزنده بر خاک، مور خورنده در گور
گفتی که «جهل جانکاه پوسیدۀ قرون شد
بوجهل و بولهبها گشتند گَنده2 در گور»
اینک ببین هُبل را، بُتهای کور و شَل را
مردان تیغ بر کف، زنهای زنده در گور
جبریل اگر بیاید از آسمان هفتم
میافکنندش این قوم، با بالِ کنده در گور
2
گفتند «گُل مرویید، این حکمِ پادشاه است
چشم و چراغ بودن، روشنترین گناه است
حدّ شکوفه تکفیر، حکم بنفشه زنجیر
سهم سپیده تبعید، جای ستاره چاه است
آواز پای کوکب در کوچهها نپیچد
در دستِ شحنه شلاّق همواره روبهراه است»
مغز عَلَمبهدوشان تقدیم مار بادا
وقتی که کلّهها را خالیشدن کلاه است
صابون ماه و خورشید صد بار بر تنش خورد
امّا چه میتوان کرد؟ شب همچنان سیاه است
ناچار گُل مرویید، از نور و نَی مگویید
وقتی به شهر کوران، یکچشمه پادشاه است
3
شهری که اینچنین است، بیشهریار بادا
یعنی که شهریارش رقصانِ دار بادا
تا ردّ پای نااهل در کوچه آشکار است،
سنگ آذرخش بادا، چوب اژدهار3 بادا
قومی که خارِ وحشت بر کوی و بر گذر کاشت،
در کورههای دوزخ آتشبیار بادا
حتّی اگر اذانی از حلقشان برآید،
بانگ کلاغ بادا، صوت حمار بادا
گفتند «سر بدزدید» گفتیم «سر نهادیم»
گفتند «لب ببندید» گفتیم «عار بادا»
با پتک اگر نکوبیم بر کلّههای خالی
مغز علمبهدوشان تقدیم مار بادا
-----------
1. سَرَنده: نامِ سازی است در افغانستان.
2. گَنده: در بخشهایی از افغانستان، به معنی گندیده و پوسیده است.
3. اژدهار: شکل عامیانۀ «اژدها».
انتهای پیام/