به گزارش خبرگزاری تسنیم از زنجان، هر روز که سپیده سر میزند کارگران روزمرد زنجانی برای اینکه بتوانند نیازهای حداقلی روزمره خود را کرده و حقوقی هرچند ناچیز دریافت کنند در برخی نقاط شهر گرد هم جمع میشوند، سرما و گرما برایشان بیمفهوم شده است و دیگر زور ناملایمیهای طبیعت به فشار اقتصادی وارد شده به این قشر نمیرسد چراکه تامین معیشت اهل خانواده تبدیل به آرزویی ناممکن شده است، بر این اساس اغلب هفتهها و روزها بیکاری، تنها عایده آنها میشود و باید با دستانی خالی به خانه برگردند.
بنا بر گفتوگویی که خبرنگار تسنیم با چند تن از کارگران فصلی در سطح شهر زنجان داشت؛ تمام گلهمندیها از سیاستهای دولت تدبیر و امید است که معیشت و اقتصاد خانوارها را نشانه گرفته و این قشر را از تامین حداقلهای زندگی همچون خوراک، پوشاک، مسکن و بسیاری از نیازمندیهای اساسی و روزمره دیگر زندگی ساقط کرده است. بنابر اذعان این افراد، با اینکه آنها بارها درخواست خود را به استاندار، فرماندار و سایر مسئولان امر استانی که همواره شعار ایجاد اشتغال و حمایت از کارگر را بر لب دارند، اعلام کردهاند اما موفق به دریافت پاسخ نشدهاند.
بر این اساس سئوالی که ذهن بسیاریها را درگیر خود کرده این است که چرا کارگران روزمزد به عضویت خانه کارگری استان وارد نمیشوند تا مورد حمایت حداقلی همچون تامین شغل یک روزه قرار گیرند؟ کارگران معتقدند که عضویت در خانه کارگری نیز دردی را از این قشر دوا نمیکند و این محل نیز همچون وعدههای بسیاری که دولت به کارگران و اعمال قانون کار میدهد، سرابی بیش نیست.
در این راستا، اصغر نجاری دبیر اجرایی خانه کارگر استان زنجان در گفتوگو با تسنیم با اشاره به اینکه کارگران جز طبقه پایین جامعه محسوب میشوند و از هر گونه حمایتی مبرا هستند، اظهار داشت: شکافی بین جامعه کارگری ایجاد شده است و هر روز که زمان میگذرد این قشر در حال ضعیف شدن در جامعه هستند اما انتظار میرود جامعه کارفرمایی، دولت و مجلس به نسبت جایگاه، ظرفیت و ظرفیتی که دارند کارگران را مورد توجه قرار دهند. متاسفانه علیرغم وجود نداشتن حمایت حداقلی حتی همان قانون کار در ارتباط با کارگران نیز اجرایی نمیشود.
نامههای بیجواب
وی با اشاره به اینکه زمانی که ریشه نابسامانیها، بحرانها، نارضایتیهای کارگران بررسی میشود به عدم توجه قانونگذار به اجرای مصوبات در مجلس برمیگردد که نظارتی بر آن انجام نمیگیرد، گفت: با این که در راستای مطالبات قشر کارگری و خصوصا کارگران روزمزد به اداره تعاون، کار و رفاه اجتماعی استان و حتی وزیر کار درخواستهایی ارائه شده است اما متاسفانه تا حال حاضر نتیجه حاصل نشده، با این وجود در حالت شعاری همواره صحبتهای انجام میگیرد اما به زمان اجرا که میرسد عملا هیچ ارادهای وجود ندارد.
با این تفاسیر ناامیدی کارگران روزمزد که بدون هیچ پشتوانه و حمایتی عملا به حال خود رها شدهاند، بیمورد هم نیست. با وجود اینکه خانه گاری باید مطالبهگر حق کارگران و زبان گویای آنها در مقابل مسئولان باشد اما حمایت و تلاش آن در راستای انتقاد از اجرا نشدن قانون است، به نظر میرسد فرهنگ سخنرانی به کام مردم بدون عملی کردن وعدهها تبدیل به سنتی واگیردار میان مسئولان شده و فشار و درد آن بر روی قشر ضعیف کارگر است.
گزارش از زهرا بیات، محیا همتی
انتهای پیام/ش