به گزارش گروه بینالملل خبرگزاری تسنیم، با رأی مثبت کنست رژیم صهیونیستی به ائتلاف مخالفان نتانیاهو، وی که با بیش از 12 سال حضور در پست نخست وزیری، رکورد بن گوریون را در این پست شکسته بود توسط همراهان گذشته خود کنار رفت و حالا باید به عنوان رئیس اپوزیسیون کابینه جدید در کنست رژیم صهیونیستی به کار خود ادامه دهد.
عملکرد نتانیاهو
بنیامین نتانیاهو نخستین بار 18 ژوئن 1996 به پست نخست وزیری رسید و تا 6 جولای 1999 نخست وزیر بود. پس از شکست در انتخابات 1999 از ریاست حزب لیکود انصراف داده، تا سال 2002 که وزیر خارجه شارون شد و ریاست اپوزیسیون را در دست داشت. سال 2009 با پیروزی لیکود در انتخابات کنست هجدهم او دوباره نخست وزیر شد و از 31 مارس 2009 دوباره به پست نخست وزیری رسید. این دوره نخست وزیری او که شامل 6 کابینه بود تا 13 ژوئن 2021 طول کشید. با احتساب دوره نخست وزیری او در دهه 1990 او در مجموع 15 سال در پست نخست وزیری حضور داشته است. اگرچه در این دوران او بین دسامبر 2018 تا آوریل 2019 و دسامبر 2020 تا ژوئن 2021 نخست وزیر موقت بود اما در راس ساختار سیاسی رژیم صهیونیستی قرار داشت.
او رکورد بن گوریون را که 14 سال نخست وزیر رژیم صهیونیستی بود شکست و حالا پرسابقه ترین نخست وزیر رژیم صهیونیستی است. سؤال اینجا است که چرا نتانیاهو با این میزان سابقه حضور در عرصه سیاسی، به دست کسانی که زمانی وزیران کابینه او بودند از پست نخست وزیری کنار زده می شود؟
یکجانبه گرایی نتانیاهو
نگاهی به مخالفان نتانیاهو نشان می دهد کسانی در حال حاضر در جبهه مخالفان او قرار گرفته اند که زمانی همکار و هم حزبی او بوده، در کابینه نتانیاهو پست وزارت داشته اند اما طی 3 سال اخیر حاضر به ائتلاف با وی نشده اند. یائیر لاپید، وزیر اقتصاد، موشه یعلون، وزیر جنگ، آویگدور لیبرمن، وزیر جنگ، نفتالی بنت، وزیر آموزش و جنگ و بنی گانتس، وزیر جنگ کابینه نتانیاهو بوده اند و گدعون ساعر هم عضو لیکود بوده است و از دوره گذشته با خروج از «لیکود» حزب جدیدی را تأسیس کرده است. ضمن اینکه احزاب «یمینا»، به ریاست «نفتالی بنت»و «اسرائیل خانه ما» ، به ریاست «آویگدور لیبرمن» زمانی در ائتلاف راستگرایان با نتایناهو همراه بوده اند. اما در حال حاضر در جبهه مخالفان او حضور دارند.
علت اصلی مخالفت این افراد یکجانبه گرایی نتانیاهو در عرصه سیاسی است. یائیر لاپید زمانی از نتانیاهو جدا شد که در تصویب بودجه، نتانیاهو بر افزایش بودجه نظامی تأکید داشت. اما او و جمعی از همراهانش خواستار افزایش بودجه های اجتماعی بودند. آویگدور لیبرمن، تا سال 2018 با نتانیاهو همراهی می کرد و در حالی وزیر جنگ کابینه او بود زمانی که خواستار اقدام نظامی علیه نوار غزه در آن سال شد به یکباره با تصمیم آتش بس او مواجه شد. موشه یعلون، وزیر جنگ نتانیاهو و عضو حزب لیکود بود اما برای امتیازی که نتانیاهو قصد داشت به لیبرمن بدهد از این پست کنار گذاشته شد. نفتالی بنت هم در وزارت آموزش و پرورش با رویکردهای متفاوت نتانیاهو مواجه و شد و در وزارت جنگ هنگامی که رویکرد حمله سخت به غزه را دنبال می کرد، تصمیمش با رویکرد متفاوت نتانیاهو کنار گذاشته شد.
اینها بخشی از اقدامات بزرگ و یکجانبه نتانیاهو است و در امور جزئی او اقدامات بیشتری داشت که موجب دور شدن شخصیت های درجه دوم و غیر مشهوری در عرصه سیاسی از او شد.
نتانیاهو با یکجانبه گرایی در عرصه سیاسی تمام شخصیت هایی که جایگاهی درعرصه سیاسی رژیم صهیونیستی داشتند را به کنار گذاشت و تصمیمات خود را اجرا کرد حال این شخصیت ها تبدیل به موجی شده اند که او را کنار زده اند.
حذف رقبا
وجه دوم عملکرد نتانیاهو، روش او در حذف رقیبانش بود. نتانیاهو چه در عرصه حزبی، چه در عرصه رقابت بین حزبی اجازه رشد و ترقی هیچ رقیبی را نداد و هرکس که به عنوان رقیب وی مطرح شد را با اقدامات تخریبی از میدان به در کرد.
در عرصه داخل حزبی او طی یک دهه اجازه ترقی را به «گدعون ساعر» نداد. «ساعر» یک دهه قبل به عنوان رقیب نتانیاهو برای ریاست لیکود مطرح شد. او پس از یک دوره تضعیف توسط نتانیاهو دو سال از لیکود بیرون رفت و پس از آن دوباره وارد لیکود اما نتانیاهو باز هم فرصتی به او نداد و نتیجه آن خروج «ساعر» از لیکود و تأسیس حزب جدیدش بود.
گزینه دوم جایگزینی ریاست لیکود، یسرائیل کاتس بود که سال 2016 به عنوان رقیب نتانیاهو مطرح شد. نتانیاهو در آن دوره نیز کاتس را بایکوت کرد و حتی او را که وزیر کابینه بود در سفرهای کابینه همراه دیگر وزیران به سفر نمی برد.
در عرصه خارج حزبی، نتانیاهو کسانی را که داعیه نخست وزیری داشتند به شدت تحت فشار قرار می داد و با کمک گرفتن از رسانه ها تخریب می کرد. نفتالی بنت، آویگدور لیبرمن و بنی گانتس اینگونه تخریب ها را طی 4 انتخابات گذشته آزموده اند. این حذف رقبا یک از دلایل مهم خالی شدن اطراف نتانیاهو شد.
افزایش افراطی گری
نتانیاهو از جانب راستگرایانی حمایت می شد که از حیث دینی نگاه سکولار و فردگرایانه به مذهب داشته اند. طی 5 سال گذشته نتانیاهو به مرور به سمت مذهبی های افراطی و راستگرایان مذهبی متمایل شد و بیشتر اعضای کابینه وی را این گروه ها تشکیل داده اند. این امر موجب نگرانی تمامی سکولارها و راستگریان گذشته همراه او شد. به گونه ای که نوعی هراس در جامعه صهیونیستی نسبت به قدرت گرفتن مذهبی های افراطی به وجود آمد. لذا جامعه صهیونیستی به فکر افتاد تا جلوی این سیل در حال حرکت را گرفته مانع این شود که مذهبی های افراطی و راستگرایان مذهبی قدرت سیاسی را در دست بگیرند.
یکی از دلایل جدایی «آویگدور لیبرمن» و «گدعون ساعر» و همراهی چپگرایان با مخالفان نتانیاهو همین هراس از به قدرت رسیدن راستگرایان افراطی بود و کار نتانیاهو را به همین جا رساند.
نتانیاهو با یکجانبه گرایی، حذف رقبا و قدرت دادن به راستگرایان و مذهبی های افراطی موجب دور شدن تمام شخصیت های سیاسی از اطرافش شد. افرادی که از اطراف نتانیاهو پراکنده شدند، آنقدر تعدادشان زیاد شد که حالا مجموعه ای را تشکیل داده اند که ائتلاف کنونی کابینه رژیم صهیونیستی را در اختیار دارند و بر تعداد هم پیمانان نتانیاهو غلبه کرده اند.
انتهای پیام/