به گزارش خبرگزاری تسنیم؛ رشد فزاینده جمعیت در دنیا و تقاضای روزافزون مواد غذایی باعث شده توجهات به استفاده از فناوری اطلاعات و ارتباطات را در بخش کشاورزی در دنیا بیش از پیش بیشتر شود. تحقیقات انجام شده نشان می دهد استفاده از فناوری اطلاعات در کشاورزی فرصت مناسبی برای توسعه اقتصاد بخش کشاورزی به شمار می رود. طبق تحقیقات انجام شده، هوش مصنوعی، تجزیه و تحلیل دادهها، اینترنت اشیاء و سایر فنآوریهای در حال ظهور میتوانند باعث افزایش بیشتر بازده کشاورزی، بهبود کارایی مصرف آب و سایر ورودیها، ایجاد پایداری و انعطاف پذیری در کشت محصولات و دامداری شوند.برخی از دیگر فرصت ها و کاربردهای فناوری اطلاعات در بخش کشاورزی عبارت است از:
مورد 1: نظارت بر محصول
اتصال به فناوری اطلاعات و دیجیتالی کردن کشاورزی، نقش موثری در بهبود پایش و نظارت بر محصولات نقش دارد. یکپارچهسازی دادههای آب و هوایی، آبیاری، مواد مغذی و سایر سیستمها میتواند با شناسایی دقیق و پیش بینی کمبودها، باعث بهبود استفاده از منابع و افزایش عملکرد شود. به عنوان مثال، سنسورهای مستقر شده برای نظارت بر شرایط خاک میتوانند از طریق LPWAN ارتباط برقرار کنند و آبپاشها را برای تنظیم دقیق استفاده از آب و مواد مغذی هدایت کنند. حسگرها همچنین میتوانند تصاویر را از گوشههای دور مزارع برای کمک به کشاورزان در تصمیم گیری آگاهانه و به موقع و دریافت هشدارهای اولیه درباره مشکلاتی مانند بیماری یا آفات ارائه دهند. نظارت هوشمند همچنین میتواند به کشاورزان در بهینهسازی نحوه برداشت کمک کند. نظارت بر ویژگیهای کیفی محصولات مثلاً میزان قند و رنگ میوه میتواند به کشاورزان کمک کند تا درآمد محصولات خود را به حداکثر برسانند. استفاده از اتصالات بیشتر و نرمتر، بین خاک ، تجهیزات مزرعه و مدیران مزرعه میتواند 130 تا 175 میلیارد دلار ارزش تا سال 2030 در دنیا فراهم کند.
مورد 2: نظارت بر دام
در مدیریت دام در مقیاس بزرگ، که بیشتر حیوانات در محلههای نزدیک و با یک رژیم غذایی پرورش مییابند جلوگیری از شیوع بیماری بین حیوانات بسیار حیاتی است. تراشهها و حسگرهای بدن که دما ، نبض و فشار خون و سایر شاخصها را اندازه گیری میکنند، میتوانند بیماریها را زود تشخیص داده، از شیوع در بین گله جلوگیری و کیفیت غذا را بهبود بخشند. سنسورهای محیطی میتوانند باعث تنظیم خودکار تهویه یا گرمایش در انبارها شوند و شرایط زندگی دام را بهبود بخشند. نظارت بهتر بر سلامت دام و شرایط رشد میتواند از 70 تا 90 میلیارد دلار ارزش تا سال 2030 داشته باشد.
مورد 3: مدیریت ساختمان و تجهیزات
تراشهها و حسگرها برای نظارت و اندازهگیری سطح سیلوها و انبارها میتوانند باعث سفارش خودکار شوند و هزینه موجودی را برای کشاورزان کاهش دهند، بسیاری از کشاورزان از سیستمهای خریداری شده از شرکتهایی مانند Blue Level Technologies استفاده نمودهاند. ابزارهای مشابه همچنین میتوانند با نظارت و بهینهسازی خودکار، شرایط ذخیرهسازی و ماندگاری ورودیها را بهبود بخشیده و تلفات پس از برداشت را کاهش دهند. پایش شرایط ساختمانها و تجهیزات، همچنین توانایی کاهش مصرف انرژی را دارد. دید کامپیوتری و سنسورهای متصل به تجهیزات و متصل به سیستمهای پیش بینی، میتوانند هزینههای تعمیر را کاهش داده و عمر ماشین آلات و تجهیزات را افزایش دهد. چنین راه حلهایی می تواند از 40 تا 60 میلیارد دلار هزینه را تا سال 2030 کاهش دهند.
مورد 4: کشاورزی با هواپیمای بدون سرنشین
کشاورزی حدود دو دهه است که از هواپیماهای بدون سرنشین (پهبادها) استفاده میکند، کشاورزان در سراسر جهان برای سمپاشی محصولات به پیشگامانی مانند هلیکوپتر کنترل از راه دور RMAX یاماها، اعتماد میکنند. اکنون نسل بعدی هواپیماهای بدون سرنشین با توانایی بررسی سریع و کارآمد محصولات و گلهها در مناطق وسیع و به عنوان یک سیستم رله برای انتقال دادههای زمان واقعی به سایر تجهیزات و تاسیسات متصل، در حال تحت تأثیر قرار دادن این بخش هستند. همچنین هواپیماهای بدون سرنشین با قابلیت بینایی رایانهای میتوانند در تجزیه و تحلیل شرایط مزرعه و مداخلات دقیق در میزان استفاده از کودها ، مواد مغذی و سموم دفع آفات ، خدمات رسانی کنند. همچنین کشاورزان میتوانند به کمک آنها بذر را در مکانهای دوردست بکارند و منجر به کاهش هزینههای تجهیزات و نیروی کار شود. با کاهش هزینهها و بهبود عملکرد، استفاده از هواپیماهای بدون سرنشین میتواند از 85 تا 115 میلیارد دلار ارزش تا سال 2030 داشته باشد.
مورد 5: ماشین آلات کشاورزی خودمختار
ادغام کنترلهای دقیق GPS با دید کامپیوتری و حسگرها میتواند استقرار ماشین آلات کشاورزی هوشمند و خودمختار را پیش ببرد. کشاورزان میتوانند تجهیزات مختلف را به طور همزمان و بدون دخالت انسان در مزرعه خود به کار گیرند و وقت و منابع دیگر را آزاد کنند. ماشینهای خودمختار کارآمدتر و دقیق تر از ماشین های نیازمند نیروی انسانی هستند و میتوانند باعث صرفه جویی در مصرف سوخت و بازدهی بالاتر شود. افزایش خودمختاری ماشین آلات از طریق اتصال میتواند 50 تا 60 میلیارد دلار ارزش اضافی تا سال 2030 ایجاد کند.
بیشتر بخوانید:
انتهای پیام/