به گزارش خبرنگار فرهنگی خبرگزاری تسنیم، آغاز ماه محرم، آغاز عزاداری سید و سالار شهید آقا اباعبدالله الحسین (ع) است و نه تنها شیعیان بلکه تمام آزادگان جهان نیز در این مصیبت به عزاداری میپردازند.
رزمندگان دفاع مقدس نیز از این امر مستثنی نبوده و همزمان با ایام ماه محرم به یاد مصیبت اهل بیت(علیهم السلام) مراسم نوحه و روضه برقرار میکردند. آنها چه در میدان نبرد، چه در میان دشمن و در زمان اسارت، هیچگاه یاد و خاطره ایام محرم و روز عاشورا را فراموش نکرده و با وجود خفقانها و مشکلات فروانی که بعثیها در برابر آنها قرار میدادهاند، با شرایط و اقدامات ویژه عزاداری میکردند.
اکنون همزمان با ایام ماه محرم تصمیم داریم در خصوص شهدای مداح دفاع مقدس منتشر کنیم. متن این گزارش را بخوانید:
شهید عباس عبداللهی در منطقه رفیعآباد شهرستان مرند از توابع استان آذربایجان شرقی متولد شد. بیست و یکم دی ماه سال 1348 روز تولد کسی است که قهرمان ورزشهای سه گانه ارتشهای جهان با کوله باری از تخصص و تجربه در بیش از هفده رشته ورزشی و نظامی بود.
هرجا حضور داشت، خنده و شوخی جزء لاینفک آن جمع بود. از هر راهی که میتوانست برای جذب جوانان استفاده میکرد. با صدای خوبی هم که داشت در هیئتها و کاروانهای راهیان نور، علاوه بر روایتگری مداحی هم میکرد. در بیشتر مداحیها و روضهخوانیهایش از روضه حضرت زینب و حضرت رقیه (س) بهره میجست. حاج عبدالله پدر عباس به دلیل عشق به روضه حضرت ابولفضل العباس (ع)، نامش را عباس گذاشت تا فدایی راه سیدالشهدا (ع) شود.
دوران ابتدایی تحصیل را از مدرسه شاملو اغاز کرد. هنوز دانش اموز بود که در سن سیزده سالگی به جبهههای حق علیه باطل اعزام شد. شصت و سه ماه حضور در جبهه از عباس رزمندهای زبده و توانمند برای عرصههای مدیریت و فرماندهی ساخت. در چندین عملیات از جمله کربلای 5، والفجر 8 شرکت داشت و مجروحیت از دست و پا یادگار مبارزه با صدام بود.
پس از جنگ تحمیلی هم به عنوان فرمانده گردان صابرین، رویارویی با جدایی طلبان معاند پژاک، در شمالغرب کشور را تجربه کرد. پیشقدم نبردها و ماموریتهای سخت بود. با اینکه یکبار هم خودروش با کپسول جاسازی شده دشمنان، منفجر شد، اما قسمت شهادت در جای دیگری برایش رقم خورده بود و مقدر بود تا در دفاع از حریم ائمه اطهار (ع) شربت شهادت بنوشد.
در هفدهم بهمن ماه 1367 تنها با یک توصیه به همسرش پای سفره عقد نشست: هر زمان جنگ با دشمنان اسلام باشد من خواهم رفت مگر اینکه دعا کنید تا جنگ تمام شود.
با فرزندانش، امیر، اسراء و زهرا مثل دوست رفتار میکرد و اکثر نکات تربیتی و اخلاقی از جمله نماز اول وقت و حجاب را در قالب شوخی به آنها یادآوری میکرد. این شیوه برخورد و روش تربیتی باعث میشد که اطراف عباس پر از جوانان و نوجوانانی باشد که شیفتهاش بودند.
پس از بازنشسته شدن از سپاه هم آرام و قرار نداشت، در کاروانهای راهیان نور در اشاعه فرهنگ شهدا کوشا بود، مدتی هم به عنوان نایب رئیس هیأت جودوی استان، فعالیت میکرد. تدریس دروس نظامی، رزم انفرادی، انجام حجامت، از دیگر علایق و سرگرمیهای عباس در این دوران بود.
از دانشگاه امام حسین (ع) مدرک کارشناسی ادبیات دریافت کرد. حاج عباس سعی میکرد در همه فنون و مهارتها سررشتهای داشته باشد. از تکه کلامهای ایشان این بود که ان شاءالله بعد از ظهور آقا امام زمان (ع) میفرماید هرکس در رشتهای تخصص دارد بیاید و هر تخصصی که امر بفرماید من دستم را بالا میبرم و خواهم گفت من دارم آقا.
در رمضان سال 1393 به مدت یک ماه عهدهدار محافظت از حرم امام حسین (ع) در کربلا شد و پس از آن برای دفاع از حرم اهل بیت (ع) به سوریه رفت و در سوریه به عنوان مسئول تیم اطلاعات و شناسایی فعالیت داشت و در اعزام اول چهل و هشت روز ماندگار شد و در مرخصی که آمده بود، هنوز مرخصیاش تمام نشده به درخواست قرارگاه برای انجام ماموریتی دیگر به سوریه اعزام شد و در این ایام حضور در سوریه خانواده حاج عباس (پدر و همسر و فرزندان) در سوریه به دیدار حاج عباس رفتند و این دیدار خانواده همراه با زیارت حرمین مطهر حضرت زینب (س) و حضرت رقیه (س) شش روز طول کشید.
مداحی شهید مدافع حرم عباس عبداللهی
تا اینکه حاج عباس در بیست و دوم بهمن ماه به همراه دوستش علی سلطان مرادی برای شناسایی به منطقه کفرنساج در شمالغرب درعا اعزام میشوند و در نزدیکی تپههای جولان در حالیکه از فضای مه غلیظ منطقه به عنوان پرده پوشش و عدم شناسایی و دوری از دید و تیر دشمن استفاده میکردند که ناگهان فضای مه منطقه رقیق شده و در نتیجه در دید و تیر دشمن قرار گرفته و با گلوله مستقیم تک تیراندازان گروهک النصره به همراه همرزم خود شهید سلطان مرادی به فیض عظمای شهادت نائل آمده و پیکر مطهرشان اسیر گروههای تکفیری میشود.
مرقد نمادین شهید جاویدالاثر حاج عباس عبداللهی در گلزار شهدای وادی رحمت در جوار سایر شهدای مدافع حرم تبریز واقع شده است. روحش شاد و راهش پر رهرو باد.
انتهای پیام/