به گزارش خبرنگار فرهنگی خبرگزاری تسنیم، حسین علیزاده متولد یکم شهریور 1330 است. امسال یعنی سال 1400، او هفتادمین سالِ تولدش را جشن گرفت. بدون شک برای کسی مانند حسین علیزاده، در سالروز تولدش جشنهای مختلفی گرفته میشود؛ امسال اما بهدلیل شیوع ویروس کرونا این جشنها محدودتر و جمعوجورتر بود.
یکی از این جشنهای کوچک، جشنی دونفره (البته با حضور شخص فیلمبرداری سهنفره میشود) بود. شهرام ناظری به دیدار حسین علیزاده میرود و کیکی کوچک با چند شمع در این محفل مهیا میشود.
ناظری و علیزاده دوستانِ قدیمی هستند که دوستیشان قدمتی بهدرازای چند دهه دارد. حاصل این دوستی در عرصه موسیقی، نخستین بار در «چاووش3» نمود پیدا کرد، بعدها در «چاووش7» هم همکاری کردند اما «شورانگیز» شاید مهمترین و ماندگارترین اثر آنها بود. این آلبوم را علیزاده آهنگسازی کرد و ناظری خواند و نوازندگان گروههای «عارف» و «شیدا» نواختند.
«شورانگیز» نخستینبار در تالار وحدت و در سال 1367 اجرا شد. جالب اینکه نخستین کنسرت رسمی پس از انقلاب اسلامی همین «شورانگیز» بود، کنسرتی که بهمدت چند شب با بلیتفروشیِ رسمی اجرا شد. حدود یک سال بعد هم آلبوم این اثر از سوی مؤسسه «ماهور» منتشر شد.
البته این آخرین همکاریِ حسین علیزاده و شهرام ناظری نبود، چند سال پیش هم گروهی با عنوان گروه «دوستی» تشکیل شد که در آنجا هم شاهد همکاری علیزاده و ناظری بودیم.
به هر روی و پس از سالها دوستی، این بار شهرام ناظری به دیدارِ حسین علیزاده میرود تا تولد او را جشن بگیرد. پیش از اینکه علیزاده شمعها را فوت کند، ناظری آواز میخواند.
شاد باش ای عشق خوشسودای ما / ای طبیب جمله علتهای ما
ای دوای نخوت و ناموس ما / ای تو افلاطون و جالینوس ما
شهرام ناظری در سالهای اخیر و در مراسمها و رویدادهای مختلفی که شرکت کرده است، نخستین انتخابش برای آواز خواندن، همین دو بیت بوده است. ناظری البته این دو بیت را پیش از این هم خطاب به محمدرضا شجریان و در جشن تولد او خوانده بود، اکنون هم این دو بیت را تقدیم به حسین علیزاده کرد.
وقتی علیزاده شمعها را فوت کرد، شهرام ناظری آهنگِ معروف «تولدت مبارک» را البته بهروایت خودش، خطاب به علیزاده میخواند.
حسین علیزاده نیز در صحبتهایی کوتاه گفت: «امروز برایم روز غرورآمیزی است و افتخار بزرگی است که یکی از ادیبترین و بهترین دوستانم تا این حد به من لطف دارد و آنقدر این دوستی ارزش دارد که اگر هر روز آن را غبارروبی کنیم و صیقل بدهیم، مثل یک مروارید درخشان میشود. دوستی من و شهرام ناظری تا وقتی زندهایم و حتی اگر یکی از ما در این جهان نباشیم، یادگاری برای نسل بعد است. جوانها بدانند هنر بدون عشق معنا ندارد و دوستی و رفاقت ما چاشنیاش عشق است.»
انتهای پیام/+