به گزارش خبرنگار فرهنگی خبرگزاری تسنیم، عباس صالح مدرسهای فیلمنامهنویس و کارگردان درباره نهضت فیلمنامهنویسی و خلأ آن در بنیاد سینمایی فارابی یادداشتی نوشته و در اختیار خبرنگار تسنیم قرار داده که به شرح ذیل است:
بر کسی پوشیده نیست که ضعف اصلی سینمای ایران فیلمنامه است. هرچند که سالها در این خصوص بحثهای زیادی در گوشه و کنار مطرح شده اما هیچ چاره اساسی برای آن در عمل اجرا نشده است. تکنیک و تکنولوژی و استفاده از تجهیزات به علت سرعت تولید و عرضه جهانی، تقریباً به روز شده اما تفکر و تولید محتوا مغفول مانده و دستاندرکاران هم در بخش خصوصی و هم دولتی غافل شدند.
صالح مدرسهای که تاکنون شصت و پنج اثر در حوزه داستان و فیلمنامه از او منتشر شده در خصوص راهکار معضل فیلمنامهنویسی در این یادداشت آورده است: اصلاح خط مشی بنیاد سینمایی فارابی اجتنابناپذیر است زیرا فارابی از آغاز تا امروز در تولید فیلمهای سینمایی توفیق چندانی نداشته و نسبتِ درصدِ تولیدات فارابی با کل تولیدات سینمای ایران ناچیز است. پس بنیاد فارابی به جهت تعداد فیلم تاکنون نقش مؤثر نداشته و تاثیرگذار نبوده. اگر چه از آغاز تشکیل فارابی، ندرتاً رویدادهای خوبی برای سینما ثبت شده اما انتظار منطقی از ظرفیت بنیاد سینمایی فارابی برآورده نشده است.
این فیلمنامهنویس همچنین به سیاستهای کلیشهای و ناکارآمد فارابی طی دهههای گذشته اشاره کرده و نوشته است: بنیاد فارابی از رسالت اصلی خود بسیار دور شده و ضرورت بازگشت به اصلاح و امداد سینمای ایران امری بدیهی است. سالهاست فارابی درجا میزند و تغییر مدیران فارابی چارهساز نیست؛ بلکه ساختار و چارت سازمانی این مجموعه سینمایی معیوب و فلج است.
بنیانگذاران فارابی اهداف بلندی داشتند که اکثر آنها نافرجام ماند اما امروز که لااقل در مصاحبهها و اخبار، آوازه تحول بنیادین در سینمای ایران شنیده میشود، جا دارد که صاحبانِ میز و امضا، تحول را از فارابی شروع کنند تا نسیم آن به جاهای دیگر هم برسد. حکیم هم گفته «پاکیزه تر از آب نباشد چیزی، یک جا که مکان نمود گندیده شود».
تا مشکل فیلمنامهنویسی و محتوا در سینمای ایران برطرف نشود، خرید لوازم و تجهیزات فنی، ساخت سالنهای سینما و برپایی جشنوارهها و اقدامات مشابه بیفایده است. غفلت مسئولین و دست اندرکاران سینمایی در بدنه دولتی، ریشه در سیاسیکاری و بیتجربگی در شناخت هنر و سینما دارد. اگر متولیان سینما متوجه ریشه و بنمایه فیلم که همان فیلمنامه است باشند، به ظواهر نمیپردازند. اینجاست که میتوان گفت سوراخ دعا گم شده است.
این کارگردان سینما در ادامه یادداشت خود تأکید بر دوری از فعالیتهای تکراری و کلیشهایِ بنیاد سینمایی فارابی در آینده، نوشته است: «نهضت فیلمنامه نویسی» رسالتِ زمین مانده بنیاد فارابی است. این همه سال فیلم تولید کردند چه شد؟ آیا تأثیری مثبت بر سینما و فرهنگ گذاشتند؟ امروز شایسته است تا فارابی فتیله تولید را پایین بکشد و بر روی نگارش فیلمنامههای قدرتمند توسط حرفهایها تمرکز کند. این نهضتِ فیلمنامهنویسی، جرأت و جسارت مسئولان و همکاری قاطبه فیلمنامهنویسان حرفهای را میطلبد.
انتهای پیام/