به گزارش خبرنگار فرهنگی خبرگزاری تسنیم، مریم کاظم زاده که یکی از عکاسان با سابقه انقلاب اسلامی و دفاع مقدس محسوب میشد، چهارم خرداد 1401 و براثر ابتلا به سرطان، درگذشت. کاظمزاده در زمان فوت، 65 ساله بود. این عکاس در سال 1359 در مناطق جنگی حضور یافت و به عکاسی از وقایع جنگ تحمیلی پرداخت تا نام خود را به عنوان نخستین عکاسِ زنِ دفاع مقدس ثبت کند.
کاظمزاده همسر شهید علیاصغر وصالی طهرانیفرد(اصغر وصالی) بود. شهید اصغر وصالی را فرمانده «دستمال سرخها» خطاب میکنند و یکی از همراهان شهید مصطفی چمران در قائله پاوه بود که پس از فعالیتهای جدی ستادی و میدانی و رزمی، عاقبت در تنگه حاجیان از ناحیه سر مورد اصابت گلوله قرار گرفت و شهید شد.
مریم کاظمزاده در مستند «دستمال سرخها» جلوی دوربین نشسته بود و لحظه شهادت اصغر وصالی را روایت کرده بود. در ادامه روایت کاظمزاده از شهادتِ همسرش(اصغر وصالی) را میبینید:
علیاصغر وصالی طهرانیفرد(اصغر وصالی) در سال 1329 در منطقه دولاب تهران بهدنیا آمد که به دلیل تقارن میلادش با ماه محرم نامش را علیاصغر گذاشتند. وی در سالهای جوانی توانست با مشقت فراوان از ایران خارج شده و دورههای چریکی را در میان مبارزان فلسطینی طی کند. سپس به ایران آمد و زندگی مخفی خود را شروع کرد اما سرانجام توسط عوامل رژیم طاغوت بازداشت شد.
وصالی طهرانیفرد در ابتدا به اعدام و بعد با یک درجه تخفیف به حبس ابد محکوم شد ولی بعدها حکم تغییر کرد و دوازده سال زندان برایش بریدند. در اواخر سال 56 هم بعد از پنج سال و نیم حبس، از زندان آزاد شد.
با پیروزی انقلاب، علیاصغر انتظامات زندان قصر را تشکیل داد و در سال 59 وارد تشکیلات نوپای سپاه پاسداران انقلاب اسلامی شد و از بنیانگذاران اصلی بخش اطلاعات سپاه گردید و مدتی نیز فرماندهی بخش اطلاعات خارجی را برعهده گرفت.
روحیه علیاصغر به هیچ وجه با امور اداری و ستادی سازگار نبود و به همین دلیل مسئولیت خود را در ستاد کل سپاه رها کرده و به جبهه غرب شتافت تا به نبرد رودررو با ضدانقلاب و متجاوزین بعثی بپردازد. او با گردان تحت امرش در سختترین جبهههای غرب کشور خوش درخشید و جمع قابلتوجهی از آنان نیز به شهادت رسیدند.
نیروهای تحت امر علیاصغر وصالی به دلیل بستن دستمال سرخ بر گردنهایشان به «دستمال سرخها» شهرت داشتند.
(وجه تسمیه این گروه به شهادت یکی از اعضای جوان آن باز میگردد. او به هنگام شهادت، لباسی سرخ بر تن داشت که همرزمانش بهعنوان یادبود وی، تکههایی از لباس او را بر گردن بستند و عهد کردند که تا گرفتن انتقامش، آن را از خود جدا نکنند)
روز تاسوعای سال 1359 تصمیم گرفته شد عملیاتی برای روز عاشورا تدارک دیده شود.
حوالی ظهر عاشورا، علیاصغر در تنگه حاجیان از ناحیه سر مورد اصابت گلوله قرار گرفت و بر اثر همین جراحت، مصادف با چهلمین روز شهادت برادرش اسماعیل به شهادت رسید.
پیکر پاک شهید علیاصغر وصالی طهرانیفرد در قطعه 24 بهشت زهرا تهران در کنار برادرش و در میان یارانش(گروه دستمال سرخها) به خاک سپرده شد.
انتهای پیام/