به گزارش گروه فرهنگی خبرگزاری تسنیم، آیین بزرگداشت نخستین سالگرد درگذشت مریم کاظم زاده عکاس و روزنامه نگار فقید دفاع مقدس با حضور خانواده هنرمند، عکاسان پیشکسوت و جمعی از مدیران، عصر دیروز در بنیاد فرهنگی روایت فتح برگزار شد.
در این مراسم دختر مریم کاظمزاده به عنوان نخستین سخنران روی صحنه رفت و با اشاره به انتشار عکسهای مادرش در مجموعه کتاب عکاسان جنگ که به همت انجمن عکاسان انقلاب و دفاع مقدس منتشر شده است، گفت: وقتی کودک بودیم و با خواهرم در کمد دنبال شکلات میگشتیم عکس پیدا میکردیم. فکر میکردم روال این است که جای عکس در کمد باشد. آقای میرهاشمی و آقای بهرامی از مدیران انجمن عکاسان، سالی که خواستند عکسهای مادرم را منتشر کنند فکر نمیکردیم اینقدر دیده شود. این عکسها باعث شد مادرم دوباره زنده شود.
در ادامه این مراسم، محمدحسین حیدری مدیرعامل انجمن عکاسان انقلاب و دفاع مقدس بنیاد فرهنگی روایت فتح با اشاره جمع شدن دوباره عکاسان پس از شیوع کرونا عنوان کرد: خوشحالم بعد از مدتی که به دلیل کرونا و دیگر مسائل نتوانستیم مجلسی را ترتیب دهیم، امروز یاد و خاطره مرحومه کاظمزاده باعث شد این برنامه تدارک دیده شود. او طی حیات پربارش مایه وفاق عکاسان بود. حضورش در دل حوادث مختلف خصوصاً انقلاب و آتش و خون دوران دفاع مقدس از او زنی شجاع، هنرمند و دغدغهمند ساخت و ما افتخار داریم که این دست زنان توانستهاند گوشهای از تاریخ انقلاب را ثبت کنند. امیدواریم تا هستند قدرشان را بدانیم و وقتی رفتند، یادشان را گرامی بداریم.
در بخش دیگری از این مراسم، محسن راستانی هنرمند عکاس روی صحنه رفت و گفت: شاید من خیلی خانم کاظمزاده را نمیشناختم و آشنایی نزدیکی با او نداشتم. گاهی ما مسئول این دوری نبودیم بلکه مسبب، طبقهبندیهایی بود که در جامعه شکل میگرفت و آدمها را متفاوت جلوه میداد. من وقتی چهره ایشان را در جوانی میدیدم یاد خواهرانمان در خرمشهر میافتادم که امروز بخشی از واقعیات جنگ در خرمشهر محسوب میشوند.
این عکاس بیان کرد: رزمندهای که میجنگد رو به رویش را نگاه میکند و حتی کنار یا پشتش را نمیبیند اما به نظرم زنان شهامت بیشتری داشتند که صحنه را کاملتر نگاه کنند. بخشی از ادبیات دفاع مقدس ما توسط زنان نگاشته شد و میفهمید اگرچه زن چیزی نمیگوید و سکوت کرده اما همه را در دلش نگه داشته است. بخشی از دردهای جنگ در درون زنان شکل میگیرد.
راستانی با طرح پرسشی افزود: چرا امروز دانشجویان ما این زن بزرگ را نمیشناسند؟ مگر قرار است همه خود را معرفی کنند و پشت این تریبون بیایند؟! بسیاری از انسانهای بزرگ بودند که فارغ از طبقه بندیای که جامعه دینی به آنها میبخشید، انسان بودند. مریم کاظمزاده متعلق به همه ماست. او خوب زندگی کرد. هر جا بود، به حقیقت چنگ زد و در جنگ هم به دنبال حقیقت بود.
او اضافه کرد: مرحومه کاظمزاده نزدیکترین فاصله را با واقعیت داشت و انسانی که بتواند با واقعیت مماس شود به رنجها، غمها، ایثار، قدرتهای بشری و… نزدیک شود، در عکس هم به واقعیت نزدیک است. این عکاسان شاخص سرمایه اجتماعی ما هستند.
در بخش دیگری از این مراسم، فاطمه نواب صفوی پشت تریبون آمد و در سخنانی تصریح کرد: مریم کاظمزاده زنی بود که خیلی زندگی کرده بود. ممکن است کسی صد سال زندگی کرده باشد اما یک ماه از زندگیاش هم پر از تجربه نباشد. آن مرحومه در خانوادهای بود که بسیار او را با اعتماد به نفس بار آورده بودند. او در مقطعی خودش به انگلیس میرود، درحالیکه حجابش را هم دارد و اعتقاداتش را حفظ میکند. زیباترین عکسها را از امام خمینی(ره) ثبت میکند و شهر به شهر و کوچه به کوچه از انقلاب، تصویر میگیرد. شخصیت او برای همه زنان جوان یک الگوست.
طیبه میرزا اسکندری سردبیر اسبق نشریه «زن روز» نیز به عنوان آخرین سخنران این مراسم یادبود در خصوص مریم کاظمزاده گفت: ما سالها در حوزه زنان کار مطبوعاتی کردیم و یک دغدغه داشتیم و آن اینکه زنی که انقلاب میخواست بسازد و به جامعه ایران و جهان معرفی کند، معرفی شود. ما کمتر توانستیم چنین زنانی را نشان دهیم. نه اینکه زنانی قابل معرفی به جهان و جهانیان نداشته باشیم، داشتیم اما در نمایش این چهرهها کم توفیق بودیم.
او در پایان گفت: مریم کاظم زاده بزرگتر از هنرمندیاش در عکاسی، در نحوه زیستن هنرمند بود. زیرا توانست زن مسلمان انقلابی را به بهترین شکل به تصویر بکشد و ما هنوز در یکسالگی درگذشتاش احساس میکنیم که همچنان او را داریم، از او ایده میگیریم و برایمان یک الگو است.
انتهای پیام/