کمال حسینپور، نماینده سردشت و پیرانشهر در مجلس شورای اسلامی در گفتوگو با خبرنگار پارلمانی خبرگزاری تسنیم، درباره توسعه و عدالت تحصیلی در سراسر کشور، بیان کرد: در ادبیات اقتصادی توسعه تنها به رشد شاخصها محدود نمیشود؛ توسعه یعنی ارتقای کیفیت زندگی، گسترش فرصتها و احیای کرامت انسانها. در جامعهشناسی توسعه، منطقه مرزی صرفاً حاشیه جغرافیا نبوده ، بلکه اغلب حاشیه تصمیمگیری است.
وی ضمن تاکید بر توسعه مناطق مرزی کشور، گفت: لازم است نهاد یا سامانهای برای استفاده از پتانسیلهای مرزی ایجاد شود ؟ و در اسناد راهبردی و نشستهای تخصصی به زندگی و معیشت مرزنشینان توجه شود و گزارشهای بودجه، سهم مناطق مرزی از پروژههای مولد مشخص شود.
نماینده سردشت ادامه داد: همچنین باید مشخص شود که در برنامههای اشتغال، سهم جوانان مرزنشین از مشاغل رسمی چقدر است؟ و در نظام بانکی چه میزان برای سرمایهگذاری در نواحی مرزی پرداخت شده است؟
حسینپور با بیان اینکه در علم سیاست، یکی از شاخصهای عدالت حکمرانی و توزیع متوازن فرصتها و منابع در نقاط جغرافیایی است، خاطر نشان کرد: در اقتصاد مقاومتی، استفاده از ظرفیتهای مرزی جزو بندهای اصلی است، اما به این بندها توجه خاصی نشده است.
وی درباره عدالت آموزشی گفت: عدالت آموزشی یعنی مدرسه حق همگانی باشد، نه امتیازی برای ساکنان مناطق بالای تهران. عدالت آموزشی یعنی دانش آموز روستایی تنها به خاطر نبود مدرسه شبانهروزی ترک تحصیل نکند. عدالت آموزشی یعنی اینکه دانش آموز مناطق محروم هم به اندازه فرزند مدیرکل به آرزوهایش دسترسی داشته باشد.
نماینده سردشت در مجلس اظهار کرد: سالهاست از تریبونها مسئولان فقط گفتهاند که مدرسه کارخانه انسان سازی است اما در حوزه انتخابیه بنده و در بسیاری از مناطق محروم کشور این کارخانه یا کلاس کانکسی است یا مدرسهای که تابلو دارد اما تجهیزات ندارد.
حسینپور بیان کرد: چه زمانی قرار است ضریب محرومیت در توزیع اعتبارات لحاظ شود؟ چرا هنوز مدارس کپری و کلاس کانکسی وجود دارد؟ چرا مناطق مرزی در جدول نیروی انسانی، تجهیزات و ساخت مدارس نصف تهران هم دیده نمیشوند؟
وی تاکید کرد: اگر عدالت آموزشی را از مناطق محروم و مرزها آغاز نکنیم، باید فردا هزینه ناآگاهی، فقر و مهاجرت را از جیب ملی پرداخت کنیم.
نماینده سردشت در مجلس با تاکید بر اینکه تحصیل حق است، نه امتیاز، گفت: عدالتی که در قانون آمده، در سند تحول بنیادین اشاره شده ، در بودجههای سالانه نوشته شده، اما متاسفانه به مردم این مناطق نرسیده است.
انتهایپایم/