به گزارش خبرگزاری تسنیم از کرمان، سفر چندروزه اعضای کمیسیون اصل 90 مجلس شورای اسلامی به استان کرمان، که از سیرجان آغاز شد و با بازدید از صنایع خودروسازی و معادن بزرگ به پایان رسید، بار دیگر این پرسش جدی را بهوجود آورد که هدف این سفرها چیست و اولویت مسئولان در مواجهه با دردهای مردم کدام است؟
این سفر در حالی انجام شد که هزاران کارگر و بازنشسته زغالسنگ کرمان بیش از سه ماه است از بیمه درمانی، دارو و خدمات پزشکی محروم ماندهاند؛ افرادی که بسیاریشان عمر و ریه خود را در اعماق هزارمتری زمین گذاشتهاند و امروز از تهیه داروی ضروری خود عاجزند.
با این وجود، بخش عمده برنامه سفر اعضای کمیسیون اصل 90 به سمت برخوردارترین شهرستانهای استان هدایت شد؛ سیرجان و بم؛ و بازدید از غولهای صنعتی همچون گلگهر، گهرزمین و خودروسازی بم.
سوال اصلی: اولویتها چگونه تعیین شد؟
ترکیب مقصدهای سفر نشان میدهد که کمیسیون اصل نود و مجمع نمایندگان استان، در تنظیم برنامه بازدیدها بیش از آنکه صدای مردم محروم، کارگران و بازنشستگان را محور قرار دهند، به سراغ صنایع صاحبنام و مجموعههای برخوردار رفتهاند.
این موضوع، هم رسانهها و هم جامعه کارگری استان را دچار این پرسش کرده که آیا واقعاً دغدغه نمایندگان استان و مسئولانی که بر لزوم رسیدگی به مشکلات مردم تأکید دارند، حل مشکلات مردم است؟ یا سفرهای استانی صرفاً شکل تازهای از دیدارهای تشریفاتی با صنایع بزرگ و جلسات پشت درهای بسته شده است؟
بازدید از گلگهر؛ مغفول ماندن معادن زغالسنگ
در شرایطی که کارگران و بازنشستگان زغالسنگ کرمان با مشکلات شدید معیشتی، درمانی و حقوقی دست و پنجه نرم میکنند و در حالی که صندوق بازنشستگی فولاد حتی توان تأمین هزینههای درمان بازنشستگان آسیبدیده را ندارد، کمیسیون اصل نود به جای حضور در معادن زغالسنگ، راهی گلگهر شد؛ مجموعهای که سالهاست بهرهمندترین بخش اقتصادی کشور محسوب میشود.
این انتخاب، نه تنها اولویتهای سفر را زیر سوال برد، بلکه بار دیگر شکاف میان مشکلات واقعی مردم و برنامههای ازپیشچیدهشده مسئولان را آشکار کرد.
تذکر صریح خبرنگار تسنیم
در نشست خبری رئیس کمیسیون اصل نود، مجلس خبرنگار تسنیم رو به حجتالاسلام نصراله پژمانفر، گفت: من در پایان جلسه شورای اداری کرمان، از شما سؤال کردم اما پاسخ شما قانع نشدم. ما توقع داشتیم شما متفاوت از دیگر مسئولان ارشد کشور عمل کنید. اما شما هم مثل بقیه ابتدا به سیرجان، رفسنجان و بم رفتید؛ شهرهایی برخوردار با خودروسازی و معدن. انتظار از کمیسیون اصل نود این نبود. بهتر بود سری به معادن زغالسنگ میزدید.
سه ماه است بازنشستگان زغالسنگ بیمه درمان ندارند. کارگری که ریهاش را از دست داده الان حتی پول دکتر رفتن ندارد؛ داروخانهها میگویند طرف قرارداد نیستیم و این آدم باید در خانه درد بکشد و خانوادهاش نظارهگر باشند.
آیا نمایندگان استان از این مشکلات خبر دارند؟ آیا پیگیری کردهاند؟
انتظار ما از شما رسیدگی جدی به وضعیت معادن زغالسنگ است، نه بازدیدهای همیشگی از گلگهر و مجموعههای برخوردار.
این پرسش صریح و مطالبهگرانه، صدای بخش بزرگی از جامعه کارگری استان بود؛ صدایی که سالهاست میان بروکراسی، جلسات تشریفاتی و شعارهای تکراری گم شده است.
پاسخ پژمانفر: تصمیم با ما نبود
حجتالاسلام نصرالله پژمانفر، رئیس کمیسیون اصل نود مجلس در پاسخ به این انتقادها گفت: انتخاب بخشهای بازدید براساس هماهنگی و پیشنهاد مجمع نمایندگان کرمان انجام شد؛ وقتی وارد یک استان میشویم موظفیم با مسئولان استان و نمایندگان هماهنگ باشیم و خودمان نمیتوانیم برنامه بازدید تعیین کنیم.
وی ادامه داد: البته اگر جایی نرفتیم به معنای بیتوجهی نیست؛ ممکن است حضور فیزیکی نداشته باشیم اما حتماً مسائل را پیگیری میکنیم.
رئیس کمیسیون اصل نود مجلس با بیان اینکه فرمایش شما درست است، شاید باید به حوزه زغالسنگ هم ورود پیدا میکردیم، گفت: به شما قول میدهم این موضوع را منتقل کنیم و همین هفته نسبت به پیگیری مشکلات اقدام کنم البته مشکلات صندوقهای بازنشستگی ریشهدار است و تعداد زیادی از آنها درگیر بحراناند؛ اما پیگیری خواهیم کرد.
این پاسخ اگرچه حاوی چند وعده پیگیری بود، اما به نظر نمیرسید اقناعکننده باشد؛ چرا که سؤال اصلی همچنان پابرجاست: اگر مشکلات مردم در اولویت است، چرا این اولویتها در برنامه سفر دیده نمیشود؟
پاسخ دوستعلی: «روزانه درگیر این موضوع هستیم»
در ادامه، مجید دوستعلی، نماینده مردم کرمان و راور نیز گفت: موضوع مشکلات بازنشستگان زغالسنگ تقریباً روزانه دغدغه ماست و بارها با مسئولان مربوطه چالش جدی داشتیم؛ گاهی به صورت موردی مشکل را یکماهه حل میکنند اما مشکل اساسی برقرار است؛ این مسائل باید ریشهای حل شود.
وی با بیان اینکه هم من و هم آقای همتی نماینده زرند و کوهبنان بارها این موضوعات را پیگیری کردهایم، گفت: پیوستن صندوق فولاد به صندوق بازنشستگی کشوری مشکلاتی ایجاد کرده که باید به صورت اساسی حل شود.
این توضیحات نیز گرچه از تلاشهای موردی نمایندگان سخن میگفت، اما پرسش رسانهها بیشتر درباره ترتیب اولویتها بود، نه صرفاً تلاشهای پراکنده.
سفر چهارروزه کمیسیون اصل 90 به استان کرمان، نمونهای روشن از اختلاف میان شعار و عمل مسئولان بود. درحالیکه مسئولان بارها از لزوم رسیدگی به مشکلات مردم و شفافیت سخن گفتهاند، برنامه سفر نشان داد که صنایع بزرگ، برخوردار و دارای لابیهای قدرتمند همچنان در اولویت بازدیدها قرار دارند؛ مشکلات کارگران زغالسنگ، بازنشستگان بیمار و خانوادههای آسیبدیده هنوز در سایهاند؛ هماهنگیهای پشتصحنه و پیشنهادهای نمایندگان استان جایگزین شناخت میدانی از درد مردم شده است و رسانهها همچنان مجبورند خارج از برنامه، در سالنها و حاشیهها دنبال مسئولان بدوند تا پاسخی شفاف دریافت کنند.
واقعیت این است که استان کرمان بیش از آنکه نیازمند بازدیدهای تشریفاتی از مجموعههای برخوردار باشد، نیازمند شنیدن صدای کارگران، بازنشستگان، معدنکاران و مناطق محرومی است که سالهاست اولویت هیچ سفری نبودهاند.
اگر قرار باشد سفرهای نظارتی نیز همچون بسیاری از سفرهای استانی گذشته، در نهایت به بازدید از صنایع ثروتمند و جلسات رسمی ختم شود، بحران بیاعتمادی مردم نسبت به کارآمدی چنین سفرهایی روزبهروز عمیقتر خواهد شد.
گزارش از: ثارالله انکوتی
انتهای پیام/511/