به گزارش خبرگزاری تسنیم دفتر جزایر خلیج فارس، جزیره مرجانیِ خالی از سکنه شیدور، با وسعتی ناچیز در حدود یک کیلومتر مربع، گویی یک قطعه جدا شده از رؤیاست؛ جایی که تلاقی شنهای سفید و بلورین با آبهای فیروزهای، به درستی آن را شایسته لقب مالدیو ایران کرده است. اما تماشای این زیبایی نفسگیر، نه با یک دعوت بی قید و شرط، بلکه یک هشدار جدی محیط زیستی همراه است. شیدور، مقصد سفرهای کوتاه و هدفمند است، با این قید که راز بقایش، در احترام کامل به سکوت و بکر بودن آن نهفته است.
برای رسیدن به این بهشت دورافتاده، مسیری جز دل سپردن به جاده و دریا نیست. پس از طی مسافتی طولانی از بندرعباس به سمت غرب و رسیدن به بندر مقام، سفر با قایق آغاز میشود. این دریانوردی یک ساعته، زنگار شهر و هیاهو را از ذهن میزداید تا گردشگر آماده ورود به یک منطقه حفاظتشده شود.
شیدور تنها یک و نیم کیلومتر از لاوان فاصله دارد و بخشی از توابع بندرلنگه محسوب میشود. اما برخلاف سایر جزایر که پذیرای اقامت هستند، حضور در مارو صرفاً گروهی، آن هم با اخذ مجوز رسمی از اداره محیط زیست منطقه میسر است. این قانون، اولین نشانه از اهمیت حیاتی این جزیره است.
مارو، جزیرهای با فرمانروایی مطلق حیات وحش
در این جزیره کوچک، انسانها میهمانانی گذرا هستند و فرمانروایی مطلق با حیات وحش است. شیدور به واسطه ثبت شدن در کنوانسیون رامسر، یک تالاب بینالمللی با ارزش محسوب میشود. پرندگانی نظیر پرستوهای دریایی، اینجا را مأمن تخمگذاری خود قرار میدهند؛ اردیبهشت ماه، اوج تپش زندگی و زمان مناسبی برای تماشای این مهاجرتهای باشکوه است.
همچنین، سواحل ماسهای مارو، از مهمترین سایتهای تخمگذاری لاکپشتهای پوزه عقابی است. مشاهده این موجودات کمیاب، که گاه با دیدن نهنگ یا کوسه همراه میشود، تجربهای فراموشنشدنی است. اما گردشگران باید بدانند که حضور ناآگاهانه در محلهای تخمگذاری، میتواند این موجودات را برای همیشه از بازگشت به این جزیره منصرف کند.
گیاهان شورپسند و مقاوم در برابر کمآبی، پوشش گیاهی محدود این جزیره را تشکیل دادهاند و در روزهای خنک، تماشای لایهای از خزه و جلبک روی صخرهها، منظرهای چشمنواز خلق میکند. این جزیره نام خود را از مارهای زنگی سمی متعدد گرفته است که خود هشداری طبیعی برای رعایت حریم این منطقه است.
لزوم تعادل میان توسعه گردشگری و حفظ محیط زیست
امروزه، دغدغه اصلی برای شیدور، ایجاد تعادل میان توسعه گردشگری و حفظ محیط زیست است. طبیعتگردی در این جزیره به پیادهروی، شنا و غواصی در آبهای زلال محدود میشود؛ فعالیتهایی که کمترین آسیب را به اکوسیستم وارد میکنند. فرصت تهیه ماهی تازه از صیادان اطراف و لذت کباب کردن آن در طبیعت، تنها بخشی از لذتهای ناب این سفر کوتاه است.
فرزانه زاهدی، سرپرست معاونت گردشگری هرمزگان در خصوص برنامههای این معاونت برای جزیره شیدور گفت: این جزیره دارای حساسیت بالای زیستمحیطی است که قابلیت شبمانی را برای گردشگران ندارد و برای جلوگیری از آسیبهای جبرانناپذیر در نتیجه کمپهای غیرمجاز و شبمانیها، برنامهریزیهایی برای ایجاد واحدهای بومگردی درجزیره لاوان با توجه به نزدیکی آن به شیدور انجام شده است.
وی تصریح کرد: توسعه اقامتگاههای بومگردی مجاز در لاوان، که به عنوان نزدیکترین همسایه شیدور، میتواند میزبان اصلی گردشگران باشد، یک راهکار هدفمند برای هدایت تقاضا و کاهش فشار از روی این جزیره است.
این مقام مسوول بیان داشت : لاوان برای اقامت و شیدور صرفاً برای بازدید در نظر گرفته شده است. این رویکرد دوگانه، توسعه پایدار را در منطقه تضمین میکند و همزمان به رونق گردشگری در بندر مقام کمک میکند تا مقدمات ثبت جهانی آن فراهم آید.
سفر آگاهانه، راهکاری حیاتبخش برای مالدیو ایران
سفر به مارو یک مسئولیت است. فانوس دریایی جزیره، تنها نماد حضور انسان است، شما میتوانید بالای آن رفته و چشم انداز دریا را با غروب آفتاب به تماشا بنشینید؛ اما در باقی موارد، باید احترام به قوانین حیات وحش در اولویت باشد. برای اینکه این گنجینه طبیعی به حیات خود ادامه دهد، رعایت چند راهکار حیاتی است که از مهمترین آنها انتخاب زمان مناسب سفر است؛ بهترین زمان سفر، از اواسط پاییز تا اواخر زمستان است، چرا که ورود به جزیره در اردیبهشت ماه به دلیل تخمگذاری پرندگان و لاکپشتها ممنوع است.
حضور گردشگران باید بسیار کوتاه و محدود باشد تا محیط زیست کمترین آسیب را ببیند، چرا که امکانات رفاهی برای اقامت طولانی نیز وجود ندارد. همچنین، باید از هرگونه نزدیک شدن به لانهها و مناطق تخمگذاری لاکپشتها خودداری شود تا این موجودات احساس امنیت کنند.
در نهایت، پرهیز مطلق از جمعآوری خاک جزیره و بازگرداندن هر نوع زبالهای، به ویژه نایلون و پلاستیک، امری ضروری است؛ این مواد تهدیدی مرگبار برای اکوسیستم دریایی محسوب میشوند.با این نگاه آگاهانه، شیدور میتواند از یک مالدیوِ موقت، به یک میراث محیط زیستی ماندگار برای ایران و جهان تبدیل شود.
یادداشت از عبدالرحیم رضوانی
انتهای پیام/7558/./.