به گزارش خبرگزاری تسنیم از کرمانشاه، فرانک آغاز استادیار دانشگاه علوم پزشکی کرمانشاه و پژوهشگر حوزه دارورسانی نانو و فناوری‌های سلولی–مولکولی، اعلام کرد که او و تیم پژوهشی‌اش توانسته‌اند با کمک فناوری نانو، داروی ژن‌درمانی را از سد خونی–مغزی عبور دهند؛ سدی که معمولاً اجازه ورود بسیاری از داروها به مغز را نمی‌دهد.

مقاله مستخرج از این پژوهش در ژورنال معتبر و Q1 Scientific Reports که در جمع 20 درصد برتر ژورنال‌های علمی جهان قرار دارد، منتشر شده است.

عبور ژن‌درمانی از اصلی‌ترین مانع درمان بیماری‌های مغزی

آغاز با تشریح ضرورت انجام این تحقیق گفت: سال‌هاست که روش‌های خاموش‌سازی ژن پس از رونویسی شامل الیگونوکلئوتیدهای آنتی‌سنس، siRNA، ریبوزیم‌ها و DNAzymeها در درمان بیماری‌های نورودژنراتیو مانند آلزایمر و هانتینگتون مطرح هستند اما سد خونی–مغزی همچنان بزرگ‌ترین مانع برای رساندن این درمان‌ها به سلول‌های مغزی محسوب می‌شود.

استادیار دانشگاه علوم پزشکی کرمانشاه گفت: در این پژوهش، دانشمندان نوعی ذره بسیار کوچک نانویی به نام «نانولیپوزوم» ساختند که حامل یک مولکول ژنتیکی درمانی (DNAzyme) است.

آغاز افزود: اندازه نانولیپوزوم‌ها حدود 68 نانومتر یعنی هزاران بار کوچک‌تر از قطر یک تار مو تعیین شد؛ اندازه‌ای که برای عبور از سد خونی–مغزی ایده‌آل ارزیابی می‌شود.

وی گفت: آزمایش‌های سلولی بر روی سلول‌های انسانی SH-SY5 نشان داد که هم نانولیپوزوم‌های خالی و هم نانولیپوزوم‌های حامل DNAzyme از سازگاری سلولی مطلوبی برخوردارند‌.

استادیار دانشگاه علوم پزشکی کرمانشاه افزود: بررسی پروفایل آزادسازی دارو نشان داد که نانولیپوزوم‌ها طی 48 ساعت، رفتار آزادسازی دو فازی و پایداری بسیار خوبی داشته‌اند.

نتیجه شگفت‌انگیز؛ 60 درصد داروی تزریق‌شده وارد مغز شد

اما مهم‌ترین نتیجه مربوط به آزمایشات درون‌تنی بود که آغاز در این‌باره گفت: تزریق وریدی در مدل حیوانی موش سالم نشان داد که حدود 60 درصد از نانولیپوزوم‌های تزریق‌شده در بافت مغز مشاهده شدند؛ این یعنی عبور موفق، پایدار و مؤثر DNZ-NLPها از سد خونی–مغزی.

اهمیت تحقیق: گامی به‌سوی درمان مؤثر بیماری‌های نورودژنراتیو

این پژوهشگر کرمانشاهی تأکید کرد: این مطالعه ثابت می‌کند که نانولیپوزوم‌های حامل DNAzyme نه تنها توان عبور از سد خونی–مغزی را دارند، بلکه ایمنی سلولی و عملکرد آزادسازی کنترل‌شده آن‌ها نیز قابل توجه است. بنابراین این فناوری می‌تواند به عنوان یک گزینه‌ نوآورانه و بسیار امیدوارکننده برای رساندن الیگونوکلئوتیدها و سایر عوامل ژنتیکی به مغز مورد استفاده قرار گیرد.

آغاز با بیان اینکه یافته‌های این پژوهش می‌تواند افق تازه‌ای در ژن‌درمانی بیماری‌های مغزی ایجاد کند، افزود: نتایج این تحقیق نویدبخش تحول در درمان اختلالات و بیماری‌های نورودژنراتیو است و می‌تواند راه را برای توسعه روش‌های هدفمند و کارآمد درمان بیماری‌های مغزی هموار کند.

انتهای پیام/