جمیل لطفاللهنسبی سرمربی تیم ملی تنیس روی میز ایران در گفتوگو با خبرنگار ورزشی خبرگزاری تسنیم، درباره عملکرد ملیپوشان تنیس روی میز ایران در بازیهای کشورهای اسلامی که با کسب یک مدال نقره تیمی و یک مدال برنز دوبل همراه بود، اظهار داشت: با توجه به اینکه نوشاد و نیما عالمیان در هفتههای منتهی به اعزام از لیست کنار رفتند و در تیم حضور نداشتند، از دو بازیکن جوان به نامهای بنیامین فرجی و محمد موسوی در کنار امیرحسین هدایی استفاده کردیم. در بخش تیمی بهترین عملکرد را داشتیم. تیم کشورمان عربستان و الجزایر را شکست داد و فقط مقابل قزاقستان به برتری نرسید که این با توجه به آشنایی حریف و قدرت بیشتر آنها بود. در واقع زورمان در فینال به قزاقستان نرسید.
وی در ادامه افزود: عملکردمان در بخش تیمی خوب بود و هر سه بازیکن بازیهای خوبی ارائه کردند و از آنها راضی هستم. اگر نوشاد و نیما را در ترکیب داشتیم، مدال طلا را راحت به دست میآوردیم. به هر حال با غیبت این دو بازیکن، فرصت برای جوانان ایجاد شد و با تیمی که در ریاض داشتیم، این بهترین نتیجهای بود که میتوانستیم بگیریم.
لطفاللهنسبی با اشاره به مدالآوری در بخش دوبل گفت: تیم دونفره فرجی و هدایی باید بیشتر به هماهنگی برسند و روی بازیهای دونفره خودشان کار کنند. آنها هنوز به هماهنگی لازم با هم نرسیدهاند. ما پیش از اعزام، اردو با حضور هر سه بازیکن نداشتیم و فقط موسوی حاضر بود، به همین دلیل فرصت برای ایجاد هماهنگی در دوبل هم وجود نداشت. قطعاً اگر هماهنگی بیشتری بین هدایی و فرجی وجود داشت، به تیم ترکیه نمیباختند.
سرمربی تیم ملی تنیس روی میز درباره عملکرد پینگپنگبازان کشورمان در بخش انفرادی هم یادآور شد: من به محمد موسوی در مسابقات قهرمانی آسیا میدان دادم که تجربه کسب کند. اگر آنجا بازی نمیکرد، در بازیهای کشورهای اسلامی نمیتوانست مقابل بازیکن مطرح الجزایری برنده شود. در واقع ترسش ریخت و همین باعث شد که به فینال صعود کنیم. موسوی در بخش انفرادی به نماینده قزاقستان باخت، اما به این موضوع واقف هستیم که او بازیکنی خوشتکنیک و با ویژگیهای منحصربهفرد است و آینده روشنی دارد. اگر فدراسیون به او بهای بیشتری بدهد، قطعاً جزو آیندهداران تنیس روی میز ایران خواهد بود. هدایی هم مقابل ورزشکار الجزایری 3 بر صفر پیش بود، اما گیم چهارم را راحت باخت و این اتفاق باعث شد که حریفش به لحاظ روحی بهتر شود. ضمن اینکه بازیکن الجزایری شیوه بازیاش را تغییر داد. او جنگ روانی هم به راه انداخت، به طوری که در زدن سرویسها خیلی معطل میکرد و داوران به وی تذکر هم نمیدادند. در مجموع شرایط خوب و راضیکننده بود، هر چند که هدایی میتوانست با حواس جمعتری در انفرادی بازی کند که اگر اینگونه بود، به مدال نیز میرسید.
وی با انتقاد از عدم توجه لازم به مربیان اظهار داشت: مربیان در چنین رویدادهایی دیده نمیشوند. چرا باید اینگونه باشد؟ این وضعیت تضعیف جایگاه مربی است و هیئت اجرایی کمیته المپیک میتواند این موضوع را تصحیح کند و باعث تقویت جایگاه مربیان شود. اگر مربی در ثبت این موفقیتها اثربخش است، باید به آن توجه شود، اگر هم اثری ندارد، خُب آن را حذف کنند. چرا باید پاداش مربیان نصف ورزشکاران باشد؟ این مسئله ایجاد بیانگیزگی میکند و باید توجه بیشتری به این قشر شود.
انتهای پیام/