به گزارش خبرگزاری تسنیم از بابل،  در قلب بابل، شهری با پیشینه‌ای غنی در فرهنگ و ورزش، ورزشگاه آزادی نه تنها یک محل برای مسابقات و رویدادهای ورزشی، بلکه نمادی زنده از تاریخچه پهلوانی و میراث فرهنگی این خطه به شمار می‌آید. این مجموعه که در سال 1341 با حمایت جهان‌پهلوان امامعلی حبیبی، نخستین طلایی المپیک ایران در کشتی، ساخته شد، طی دهه‌ها میزبان رویدادهای مهم ملی، مذهبی و فرهنگی بوده و نقش محوری در تربیت نسل‌های ورزشکار شمال کشور ایفا کرده است. نزدیکی این ورزشگاه به مراکز تجاری و فرهنگی مانند سینما آزادی و پاساژ بزرگ، جایگاه اجتماعی آن را فراتر از یک فضای ورزشی ساده کرده و آن را به نقطه‌ای جمعی برای شهروندان تبدیل نموده است.

امامعلی حبیبی با دیدگاه پهلوانی و انسانی خود، ورزشگاه آزادی را به مکانی برای پرورش اخلاق، معرفت و توانمندی‌های جسمانی تبدیل کرد؛ جمله مشهور او «پهلوانی فقط روی تشک نیست؛ اگر دیدی کسی زمین خورد، باید بلندش کنی» تا امروز در ذهن ورزش‌دوستان زنده است و الهام‌بخش رفتار و منش نسل‌های بعدی ورزشکاران شده است. این میراث پهلوانی باعث شده بسیاری از شهروندان و کارشناسان خواستار تغییر نام ورزشگاه به نام او باشند، تا یاد و نام این پهلوان ملی در حافظه جمعی مردم جاودانه بماند.

با این حال، ورزشگاه آزادی بابل امروز با چالشی حقوقی و مدیریتی روبه‌روست که آینده آن را در هاله‌ای از ابهام قرار داده است. مشخص شدن شجره‌نامه موقوفه عرصه ورزشگاه، موجب بروز اختلاف میان مالکیت خصوصی و منافع عمومی شده و نگرانی‌هایی جدی در میان ورزشکاران، کارشناسان و شهروندان ایجاد کرده است. مالک فعلی ادعا می‌کند ورزشگاه را به مدت 99 سال اجاره داده و اکنون خواستار بازگشت ملک شخصی خود است، در حالی که مسئولان شهرستان بر وقف بودن عرصه تأکید دارند و معتقدند وقف قابل بازگشت نیست.

کارشناسان حقوقی هشدار می‌دهند که نبود مدیریت واحد، ابهام در قوانین وقف و تضاد میان منافع عمومی و خصوصی می‌تواند به بحران‌های اجتماعی و نابودی میراث فرهنگی منجر شود. از سوی دیگر، کارشناسان ورزشی و جامعه‌شناسان نیز تأکید دارند که تخریب یا تغییر کاربری ورزشگاه آزادی ضربه‌ای جدی به ورزش شمال کشور و انسجام اجتماعی بابل وارد خواهد کرد. این مجموعه، فراتر از یک زمین فوتبال، بخشی از حافظه تاریخی و هویت فرهنگی شهر است و از نگاه مردم و مسئولان، حفظ آن یک ضرورت ملی به شمار می‌آید.

با وجود مواضع حمایتی مسئولان، زمزمه‌هایی از احتمال تبدیل ورزشگاه به مجتمع تجاری همچنان شنیده می‌شود و ورزش‌دوستان بابل از استاندار مازندران خواسته‌اند که با ورود جدی به این پرونده، مانع از نابودی این میراث ورزشی شوند. تجمعات مردمی، درخواست‌های مکرر در رسانه‌ها و شبکه‌های اجتماعی نشان می‌دهد که این موضوع فراتر از یک بحث ورزشی است و به یک مطالبه عمومی برای حفظ هویت فرهنگی و تاریخی شهر تبدیل شده است. آینده ورزشگاه آزادی بابل، آزمونی جدی برای پاسداشت میراث ورزشی، فرهنگی و اجتماعی ایران خواهد بود، چرا که این مجموعه نمادی زنده از پهلوانی، تلاش و همبستگی جامعه است.

 مجموعه ورزشی آزادی بابل در سال 1341با حمایت جهان‌پهلوان امامعلی حبیبی، نخستین طلایی المپیک ایران در کشتی، ساخته شد و طی دهه‌های اخیر بارها میزبان مسابقات فوتبال، جشن‌های ملی و مذهبی و گردهمایی‌های فرهنگی بوده است. نزدیکی آن به مراکز فرهنگی و تجاری همچون ، سینما آزادی و پاساژبزرگ و دیگرمراکز جایگاه اجتماعی این ورزشگاه را دوچندان کرده است.  

میراث پهلوانی و فرهنگی

امامعلی حبیبی با نگاه پهلوانی خود، ورزشگاه آزادی را به محلی برای پرورش نسل‌های ورزشکار تبدیل کرد. جمله معروف او «پهلوانی فقط روی تشک نیست؛ اگر دیدی کسی زمین خورد، باید بلندش کنی» همچنان در ذهن ورزش‌دوستان زنده است. همین میراث باعث شده بسیاری از مردم و کارشناسان خواستار تغییر نام ورزشگاه آزادی به نام او باشند.  

چالش‌های حقوقی و وقف

به‌تازگی مشخص شده که عرصه ورزشگاه دارای شجره‌نامه موقوفه است؛ موضوعی که آینده آن را با چالش‌های حقوقی و مدیریتی روبه‌رو کرده است. مالک فعلی مدعی است ورزشگاه را به مدت 99 سال اجاره داده و اکنون مدت اجاره پایان یافته و خواهان بازگشت ملک شخصی خود است. در مقابل، مسئولان شهرستان تأکید دارند که این ملک وقف شده و وقف قابل بازگشت نیست.  

احمد فاطمی، نماینده مردم بابل در مجلس شورای اسلامی، اعلام کرد: استادیوم آزادی بابل با پیگیری‌های جهان‌پهلوان امامعلی حبیبی احداث شد و مقرر گردید این بنا بدون تخریب حفظ و صرفاً بازسازی شود.  

سید مصطفی میرتبار، فرماندار بابل نیز با اشاره به اوقافی بودن عرصه ورزشگاه گفت: این مکان باید ورزشی باقی بماند و اجازه تغییر کاربری به غیرورزشی داده نخواهد شد.

ابراهیم‌زاده، رئیس اداره ورزش بابل، در واکنش به نگرانی‌های مردم تأکید کرد: این ملک متعلق به مردم شهر است و کاربری آن ورزشی خواهد ماند. با همراهی فرماندار و نمایندگان مجلس، در برابر سودجویان تا پایان جان خواهیم ایستاد.  

کارشناسان حقوقی معتقدند که موضوع وقف در اماکن ورزشی نیازمند شفاف‌سازی و تدوین قوانین مشخص است. به گفته آنان، اگرچه وقف در فرهنگ ایرانی جایگاه ویژه‌ای دارد، اما نبود مدیریت واحد و تضاد میان منافع عمومی و خصوصی می‌تواند به بحران‌های اجتماعی منجر شود. آنان تأکید دارند که ورزشگاه آزادی بابل نمونه‌ای از این چالش است و باید با رویکردی حقوقی و کارشناسی، آینده آن تضمین شود.  

کارشناسان ورزشی نیز هشدار می‌دهند که تخریب یا تغییر کاربری این ورزشگاه ضربه‌ای جدی به ورزش شمال کشور خواهد بود. به باور آنان، این مجموعه نه‌تنها محلی برای پرورش استعدادهای ورزشی است، بلکه بخشی از حافظه تاریخی و هویت فرهنگی بابل محسوب می‌شود. از نگاه جامعه‌شناسان، ورزشگاه آزادی بابل به‌عنوان یک فضای عمومی، نقش مهمی در انسجام اجتماعی و هویت شهری ایفا کرده و نابودی آن می‌تواند شکاف‌های اجتماعی را افزایش دهد.  

نگرانی مردم و آینده ورزشگاه

با وجود مواضع حمایتی مسئولان شهرستان، زمزمه‌هایی مبنی بر تخریب و تبدیل ورزشگاه به مجتمع تجاری همچنان شنیده می‌شود. ورزش‌دوستان بابل از استاندار مازندران خواسته‌اند با ورود جدی به این پرونده، مانع از نابودی یکی از مهم‌ترین میراث‌های ورزشی استان شود. تجمعات مردمی و درخواست‌های مکرر در فضای رسانه‌ای و شبکه‌های اجتماعی نشان می‌دهد که این موضوع به دغدغه‌ای جدی برای شهروندان تبدیل شده است.  

ورزشگاه آزادی بابل امروز فراتر از یک زمین فوتبال است؛ نماد پهلوانی امامعلی حبیبی، محل پرورش استعدادهای ورزشی شمال کشور و بخشی از حافظه تاریخی و فرهنگی بابل. این مجموعه زیر سایه وقف و چالش‌های حقوقی قرار گرفته، اما مردم، مسئولان و کارشناسان بر حفظ کاربری ورزشی آن تأکید دارند. آینده این ورزشگاه آزمونی جدی برای پاسداشت میراث ورزشی و فرهنگی ایران خواهد بود.

انتهای پیام/