به گزارش گروه رسانه های خبرگزاری تسنیم، ایتالیا و بلژیک برای تحت فشار قرار دادن کمیسیون اروپا جهت ارائه گزینههای جایگزین برای تأمین مالی اوکراین، با یکدیگر همکاری میکنند. بر اساس یک سند داخلی که به دست پلیتیکو رسیده، ایتالیا در مخالفت با طرح اتحادیه اروپایی برای ارسال 210 میلیارد یورو از داراییهای دولتی مسدودشده روسیه به اوکراین، از بلژیک حمایت میکند. مداخله ایتالیا، سومین کشور اتحادیه اروپایی از نظر جمعیت و قدرت رأی - کمتر از یک هفته قبل از نشست مهم رهبران اتحادیه اروپایی در بروکسل - امیدهای کمیسیون اروپا برای نهایی کردن توافق بر سر این طرح را تضعیف میکند. کمیسیون در حال تلاش برای دستیابی کشورهای عضو اتحادیه اروپایی به توافقی در اجلاس شورای اروپا در 18 و 19 دسامبر است تا میلیاردها یورو ذخایر روسیه که در بانک یوروکلیر (Euroclear) در بلژیک نگهداری میشود، برای حمایت از اقتصاد جنگزده کییف آزاد شود.
دولت بلژیک از ترس اینکه در صورت بازپسگیری پول توسط روسیه، مجبور به بازپرداخت کامل آن شود، دست نگه داشته است. بلژیک تاکنون متحد قدرتمندی برای مقابله با تصمیم اخیر اتحادیه اروپایی نداشت اما اکنون ایتالیا با تهیه سندی به همراه بلژیک، مالت و بلغارستان - که از کمیسیون میخواهد گزینههای جایگزین برای استفاده از داراییهای روسیه به نفع اوکراین را بررسی کند - پویایی دیپلماتیک اتحادیه اروپایی را متزلزل کرده است.
این 4 کشور حتی اگر مجارستان و اسلواکی طرفدار کرملین نیز به آنها بپیوندند، قادر به ایجاد یک اقلیت مخالف نخواهند بود اما انتقاد عمومی آنها امیدهای کمیسیون را برای دستیابی به یک توافق سیاسی در هفته جاری از بین میبرد.
در حالی که جورجیا ملونی، نخستوزیر راستگرای ایتالیا همیشه از تحریمها علیه روسیه حمایت کرده، ائتلاف دولتی که او رهبری میکند، بر سر حمایت از اوکراین دچار اختلاف نظر است. متئو سالوینی، معاون نخستوزیر ایتالیا موضعی دوستانه با روسیه اتخاذ کرده و از طرح دونالد ترامپ، رئیسجمهور آمریکا برای پایان دادن به جنگ در اوکراین حمایت کرده است.
* اروپا و کارمای تحریمها!
در پی تصمیم اتحادیه اروپایی مبنی بر اختصاص 210 میلیارد یورو از داراییهای روسیه به اوکراین، کشورهای عضو از بازگرداندن هرگونه دارایی توقیف شده به بانک مرکزی روسیه اکیداً منع خواهند شد.
این 210 میلیارد یورو تنها پس از آنکه روسیه جنگ علیه اوکراین را متوقف و با پرداخت غرامت موافقت کند (که مسکو صراحتاً آن را رد کرده است) آزاد خواهد شد. بخش عمده داراییها، یعنی 185 میلیارد یورو در Euroclear، یک مرکز سپردهگذاری اوراق بهادار مرکزی در بروکسل نگهداری میشود و 25 میلیارد یوروی باقیمانده در بانکهای 5 کشور عضو اتحادیه اروپایی پراکنده است.
با این حال، نظام تحریمها به طور فزایندهای شکننده شده است. اوایل امسال، مجارستان نه یک بار، بلکه 2 بار تهدید به وتوی تمدید تحریمهای روسیه کرد. این تجربه بسیار تلخ بود و همه را بشدت تحت تأثیر قرار داد.
اما در میان انبوه سوالات پیرامون تصمیم اخیر اروپا، مانند چگونگی محافظت از این مبلغ 210 میلیارد یورویی در برابر وتوهای مخالفان، نگرانی اصلی این بود که اگر این پول یکشبه آزاد شود، میتواند بحران نقدینگی برای یوروکلیر (Euroclear) ایجاد کند و منطقه یورو را به لرزه درآورد.
* ورشو؛ از بازیسازی تا تماشاگری روی نیمکت!
لهستان به عنوان یکی از اعضای مهم ناتو در خط مقدم، از اینکه درباره توافق صلح احتمالی در اوکراین به حاشیه دیپلماتیک رانده شده، خشمگین است.
وقتی رهبران بریتانیا، فرانسه، آلمان و اوکراین این هفته در لندن گرد هم آمدند تا مواضع خود را درباره تلاش سریع واشنگتن برای دستیابی به یک توافق صلح هماهنگ کنند، نامی از لهستان در فهرست میهمانان نبود. این دومین مورد بیاعتنایی به ورشو در یک ماه اخیر بود؛ پس از آنکه لهستان دعوت به یک اجلاس صلح فشرده در ژنو در 23 نوامبر را نیز از دست داد.
دلایل ناامیدی ورشو روشن است؛ لهستان نهتنها میزبان یک میلیون پناهنده اوکراینی است و به عنوان مرکز اصلی تأمین تدارکات برای کییف عمل میکند، بلکه نقشی محوری در سوق دادن اروپا به سمت تجدید تسلیحات ایفا میکند. لهستان بالاترین سرانه هزینه دفاعی ناتو را دارد و میخواهد نیروی انسانی ارتش خود را - که در حال حاضر سومین ارتش بزرگ این اتحاد است - بیش از 2 برابر کرده و به 500000 پرسنل برساند.
دونالد تاسک، نخستوزیر لهستان هفته گذشته در برلین، در کنار فریدریش مرتس، صدراعظم آلمان سعی کرد با کمی کنایه، تا حدی از ناراحتی ورشو بکاهد. او گفت: «نمیخواهم احساسات را تحریک کنم اما بگذارید این را رک و پوستکنده بگویم: همه در واشنگتن - و مطمئناً هیچکس در مسکو - نمیخواهند لهستان در همه جا حضور داشته باشد».
بخش زیادی از اهرم قدرت لهستان از بین رفته است؛ ذخایر تسلیحات دوران شوروی لهستان به پایان رسیده و برنامه گسترده تجدید تسلیحات آن سالها هیچ سلاحی را که بتواند در خارج از کشور ذخیره کند، آزاد نخواهد کرد.
لشک میلر، نخستوزیر چپگرای سابق لهستان پس از مذاکرات لندن گفت: «آمریکاییها ما را نمیخواهند، رهبران اروپایی ما را نمیخواهند، کییف ما را نمیخواهد؛ پس چه کسی ما را میخواهد؟ اتفاق ناخوشایندی در حال رخ دادن است و ما باید از تظاهر به خلاف این جریان دست برداریم».
در حالی که تاسک بر تلاش برای هماهنگی با اروپا تمرکز دارد، کارول ناوروکی، رئیسجمهور ملیگرای مورد حمایت اپوزیسیون مشغول تقویت اعتبار سیاست خارجی خود و ایجاد ارتباط با دولت دونالد ترامپ بوده است.
2 طرف مکرراً با هم جر و بحث میکنند. تاسک اخیراً به ناوروکی یادآوری کرد قانون اساسی لهستان، سیاست خارجی را به دولت واگذار میکند، نه به ریاستجمهوری.
با این حال، مقامات دولتی اذعان دارند ناوروکی در حال حاضر دسترسی مستقیمتری به کاخ سفید ترامپ دارد و حلقه ناوروکی نیز استدلال میکند این به او اهرمی میدهد که تاسک فاقد آن است اما مخالفان هشدار میدهند شرطبندی همه چیز روی رئیسجمهور غیرقابلپیشبینی ایالات متحده خطرناک است، بویژه پس از آنکه استراتژی امنیتی جدید ایالات متحده، آشکارا نشان داد اروپا باید مسؤولیت بسیار بیشتری برای دفاع از خود بر عهده بگیرد.
منبع: وطن امروز
انتهای پیام/