به گزارش خبرنگار فرهنگی باشگاه خبرنگاران پویا، به باور شیعه، مهدویت اصلیترین معارف الهی است که خداوند متعال وعده تحقق آن را در قرآن کریم بارها با مفاهیم مختلف بیان کرده است و بهترین خوبان بشر یعنی انبیاء و رسل و بر فراز رسولان، اولوالعزم منالرسل را در مسیر تحقق آن قرار داده است؛ همچنان که امام محمد باقر علیهالسلام در روایتی با اشاره به علت نامیدن پنج نفر از رسولان الهی به اولوا العزمی فرمود: «فَثَبَتَتِ الْعَزِیمَةُ لِهَؤُلَاءِ الْخَمْسَةِ فِی الْمَهْدِی؛ عزم این پنج نفر نسبت به مهدی به اثبات رسید» این روایت را شیخ کلینی در صفحه هشت از جلد اول الکافی نقل کرده است.
پیامبر گرامی اسلام به عنوان خاتمالانبیاء نیز همچون سایر پیامبران عزم خویش را در این مسیر در ظاهر و باطن به کار گرفتند؛ از جمله اقدامات ظاهری آن حضرت، بیان روایات متعدد درباره مهدویت، آخرالزمان و عصر ظهور است تا به این ترتیب شیعیان را با برخی معلومات این معارف آشنا کند و تبیین صحیحتری را درباره هریک از مقاطع آینده ارائه دهند. این مسیر را هر یک از اهل بیت وحی به عنوان اولو الأمر یا صاحبان امر الهی تداوم دادند تا حدی که رایجترین بحث در عصر پیامبر و ائمه اطهار علیهمالسلام مسئله مهدویت و امر ظهور بود، مسئلهای که متأسفانه در اعصار بعدی نسبتاً در مُحاق قرار گرفته است.
به قدری این اندیشه نزد شیعیان و حتی عامه رایج بود که با انتساب هر یک از ائمه به امامت، برخی از اصحاب به ایشان رجوع کرده و نسبت به قائمیت آن امام سؤالاتی میپرسیدند. اهلبیت نیز ضمن ردّ این موضوع، توجه آنها را به امام عصر (عج) معطوف میکردند. به عنوان مثال یونس بن عبدالرحمان میگوید خدمت موسی بن جعفر رسیدم و گفتم آیا شما قائم به حقاید؟ فرمود «أَنَا الْقَائِمُ بِالْحَقِّ وَ لَکِنَّ الْقَائِمَ الَّذِی یُطَهِّرُ الْأَرْضَ مِنْ أَعْدَاءِ اللَّهِ وَ یَمْلَأُهَا عَدْلًا کَمَا مُلِئَتْ جَوْراً هُوَ الْخَامِسُ مِنْ وُلْدِی لَهُ غَیْبَةٌ یَطُولُ أَمَدُهَا خَوْفاً عَلَى نَفْسِهِ یَرْتَدُّ فِیهَا أَقْوَامٌ وَ یَثْبُتُ فِیهَا آخَرُون ...؛ من قائم به حقّم، اما قائمى که زمین را از دشمنان خدا پاک و آن را از عدل و داد آکنده کند همچنان که پر از ظلم و جور شده باشد؛ او پنجمین از فرزندان من است و او را غیبتى طولانى است، زیرا بر نفس خود مىهراسد و اقوامى در آن غیبت مرتد شده و اقوامى دیگر در آن ثابت قدم خواهند بود.» (کمال الدین و تمام النعمة، ج2، ص361)
یا در دیگر روایت عبدالعظیم حسنى میگوید به امام جواد گفتم: امیدوارم شما قائم اهلبیت محمد باشید کسى که زمین را پر از عدل و داد کند همچنان که آکنده از ظلم و جور شده باشد. فرمود «اى أبو القاسم، هیچ یک از ما نیست جز آنکه قائم به امر خداى تعالى و هادى به دین الهى است، اما قائمى که خداى تعالى به توسّط او زمین را از اهل کفر و انکار پاک کند و آن را پر از عدل و داد کند کسى است که ولادتش بر مردم پوشیده و شخصش از ایشان نهان و بردن نامش حرام است و او همنام و همکنیه رسول خدا است و او کسى است که زمین برایش در پیچیده شود و هر دشوارى برایش هموار شود و از اصحابش 313 به تعداد اصحاب بدر از دورترین نقاط زمین به گرد او فراهم آیند و این همان قول خداى تعالى است که فرمود: أَیْنَ ما تَکُونُوا یَأْتِ بِکُمُ اللَّهُ جَمِیعاً إِنَّ اللَّهَ عَلى کُلِّ شَیْءٍ قَدِیرٌ و چون این تعداد از اهل اخلاص به گرد او فراهم آیند خداى تعالى امرش را ظاهر سازد و چون عقد که عبارت از 10 هزار مرد باشد کامل شد به اذن خداى تعالى قیام کند و دشمنان خدا را بکشد تا خداى تعالى خشنود شود.»
یَا أَبَا الْقَاسِمِ مَا مِنَّا إِلَّا وَ هُوَ قَائِمٌ بِأَمْرِ اللَّهِ عَزَّ وَ جَلَّ وَ هَادٍ إِلَى دِینِ اللَّهِ وَ لَکِنَّ الْقَائِمَ الَّذِی یُطَهِّرُ اللَّهُ عَزَّ وَ جَلَّ بِهِ الْأَرْضَ مِنْ أَهْلِ الْکُفْرِ وَ الْجُحُودِ وَ یَمْلَؤُهَا عَدْلًا وَ قِسْطاً هُوَ الَّذِی تَخْفَى عَلَى النَّاسِ وِلَادَتُهُ وَ یَغِیبُ عَنْهُمْ شَخْصُهُ وَ یَحْرُمُ عَلَیْهِمْ تَسْمِیَتُهُ وَ هُوَ سَمِیُّ رَسُولِ اللَّهِ ص وَ کَنِیُّهُ وَ هُوَ الَّذِی تُطْوَى لَهُ الْأَرْضُ وَ یَذِلُّ لَهُ کُلُّ صَعْبٍ
[وَ] یَجْتَمِعُ إِلَیْهِ مِنْ أَصْحَابِهِ عِدَّةُ أَهْلِ بَدْرٍ ثَلَاثُمِائَةٍ وَ ثَلَاثَةَ عَشَرَ رَجُلًا مِنْ أَقَاصِی الْأَرْضِ وَ ذَلِکَ قَوْلُ اللَّهِ عَزَّ وَ جَلَ أَیْنَ ما تَکُونُوا یَأْتِ بِکُمُ اللَّهُ جَمِیعاً إِنَّ اللَّهَ عَلى کُلِّ شَیْءٍ قَدِیرٌ فَإِذَا اجْتَمَعَتْ لَهُ هَذِهِ الْعِدَّةُ مِنْ أَهْلِ الْإِخْلَاصِ أَظْهَرَ اللَّهُ أَمْرَهُ فَإِذَا کَمَلَ لَهُ الْعَقْدُ وَ هُوَ عَشَرَةُ آلَافِ رَجُلٍ خَرَجَ بِإِذْنِ اللَّهِ عَزَّ وَ جَلَّ فَلَا یَزَالُ یَقْتُلُ أَعْدَاءَ اللَّهِ حَتَّى یَرْضَى اللَّهُ عَزَّ وَ جَلَّ. قَالَ عَبْدُ الْعَظِیمِ فَقُلْتُ لَهُ یَا سَیِّدِی وَ کَیْفَ یَعْلَمُ أَنَّ اللَّهَ عَزَّ وَ جَلَّ قَدْ رَضِیَ قَالَ یُلْقِی فِی قَلْبِهِ الرَّحْمَةَ فَإِذَا دَخَلَ الْمَدِینَةَ أَخْرَجَ اللَّاتَ وَ الْعُزَّى فَأَحْرَقَهُمَا. (کفایة الأثر فی النص على الأئمة الإثنی عشر، ص282)
در این روایت به دو ویژگی عمومی ائمه یعنی قائم به امر خدا و هادی به دین خدا و به چهار ویژگی اختصاصی از اقدامات و ویژگی آن حضرت در عصر ظهور یعنی تطهیر زمین از کفر و جُحد، برپایی عدل و قسط، پیچیدن زمین زیر پای ایشان و هموار شدن دشواریها برای آن حضرت اشاره شده است. همچنین دو ویژگی شخصیتی امام (ع) یعنی مخفی بودن ولادتشان بر مردم و غایب شدن جسم ایشان از مردم بیان شده است.
انتهایپیام/