به گزارش خبرگزاری تسنیم از مازندران، منابع طبیعی میراث ماندگار زمین، سزاوار حفظ و حراست هستند. کوهها، جنگلها، سواحل و دریا سرمایههای عظیمی بوده که مازندران همه این مواهب را یکجا باهم دارد. ثروتی ملی که از دیرباز، توجه ویژهای برای حفظ حیات آنان وجود داشت. انفال و اموال عمومی که این روزها حال چندان خوشی ندارند و منافع انسانی بلای جان این سرمایههای ملی شده است.
پدیده شوم کوهخواری و جنگل خواری در سالهای اخیر، نبض حیات این دیار سبز را دچار اختلال کرده است. کوههای سر به فلک کشیده، مدتی میشود که جلوی چشمان همه، توسط عدهای سودجو درحال ناپدید شدن هستند.
جنگل، این نبض تنفس زمین، مدتها است که به یکباره نقطهای از آن که انسانی گذر نمیکند، توسط عدهای خاص بلعیده شده، ویلاهایی عظیم و با امکانات ، جایگزین میشوند. برخی معادن بلای جان کوههایمان شدهاند. با هر انفجار و لرزشی از استخراج، بخشی از کوه میمیرد و جانی به ثروت نظام سرمایهداری میبخشد. مافیای قدرت در پس پرده این تخریبها و آسیب به منابع ملی، تنها نظارهگر خسارتی هستند که برای منافع خود، بر جان زمین وارد میسازند.ضعف نظارتی و گاها نبود نظارت، باعث شده میدان برای سوداگران منابع ملی خالی شود.
بهروز قبادینژاد، از فعالان زیست محیطی مازندران پدیده کوهخواری را بحرانی در سطح کشور دانست و گفت: ما خودمان مدعی سلامت کوه هستیم که چرا بحران وجود دارد.این پدیده در تمام نقاط ایران دیده میشود بهخصوص در سطح استان مازندران.
وی با اشاره به برخی نقاط آسیب دیده از این بحران، افزود: در نقاط مختلف مازندران این پدیدهها شیوع پیدا کرده است. از جمله ارتفاعات و مناطق کوهستانی سوادکوه، ارتفاعات تنکابن، ساری و سنگده، بهشهر و سایر مناطق.چراکه خرید و فروش غلط توسط برخی بومیان منجر به تبدیل شدن جایگاه غیربومیان شده است و هیچگونه نظارتی هم دیده نمیشود. متاسفانه این پدیده در سوادکوه اخیرا افزایش یافته چرا که از تمام نقاط ایران ، به دلیل طبیعت بکر و زیبا، خوش نشین وارد منطقه شدهاند.
عضو سمن زیست محیطی هماندیشان پویای حیات سبز سوادکوه، فعالیت برخی معادن را یکی دیگر از عوامل گسترش پدیده کوهخواری برشمرد و گفت: معادن از جمله عواملی هستند که در این مورد آسیب رسان شدهاند. مانند معادن خطیرکوه و معادن فلورین. متاسفانه کوه، جنگل و طبیعت ما دست آویز عدهای خاص شده است.
وی ادامه داد: وقتی میخواهند به معدنی مجوز بهرهبرداری دهند، طبق قانون مراحلی دارد که باید طی شود ازجمله اینکه از کانال سازمان صمت، محیط زیست و سایر نهادها باید عبور کنند تا مجوز بگیرند. اما متاسفانه همه این مراحل با شرایط کانالهای خاص طی میشود و به شخص، شرکت یا مجموعهای مجوز میدهند اما هیچ گونه نظارتی ندارند درحالی که کوه و طبیعت باید باقی بماند.
این فعال زیست محیطی مازندران با اشاره به بحث آثار منفی معادن در تخریب کوه و منابع ملی، خاطر نشان کرد: در سال 87 همایشی در بحث ، غار قلعه اسپهبد خورشید سوادکوه داشتیم با حضور رئیس میراث و هیئت کوهنوردی استان و روسای شهرستان، حتی بخشنامهای با رعایت مسائل حقوقی مبنی بر حفظ این اثر ملی منعقد شده بود تا معادن پایین دست که با انفجارهایشان آسیب وارد ساختهاند را جمعآوری کنند ولی متاسفانه معادن به روال خود پیش میروند و بهرهبرداریها و برداشتهای بیرویه ادامه یافت. در صورتی که کوه جزء منابع ملی است و باید حفظ شود.
قبادینژاد، پدیده جنگلخواری را از دیگر بحرانهای منابع ملی و طبیعی در مازندران برشمرد و تصریح کرد: در بحث جنگلخواری امنیتی وجود ندارد و به راحتی به منابع ملی و طبیعی صدمه میزنند.امروزه حریم روستا، منابع طبیعی و جنگل دیگر معنایی ندارد. عدهای خاص، جلوتر از قانون عمل میکنند و قانون را بهراحتی دور میزنند و چیزی به نام قوانین برایشان معنی ندارد چرا که پشتوانه محکمی دارند.
وی افزود: در برخی نقاط برحسب ظاهر، برای اینکه دولت آماری داشته باشد، خانههایی را تخریب میکنند ولی در نقاطی که در دامنه کوه یا دل جنگل با نابودی طبیعت ویلاسازی انجام میدهند، برخوردی نمیشود. متاسفانه ضعف نظارتی در بحث منابع ملی و طبیعی داریم.
این فعال زیست محیطی با بیان اینکه درصورت اجرایی شدن قانون ، پدیدههای کوهخواری و جنگلخواری کاهش خواهد یافت، تصریح کرد: آسیبهای زیادی در بحث منابع ملی وجود دارد. فرزندان ما باید زندگی کنند و منابع ملی باید وجود داشته باشد اما گویا مسئولان کشوری و استانی برایشان چندان مهم نیست. اگرچه شاید عدهای ظاهرا بگویند که نباید این آسیبها وارد شود ولی عملا عدهای ذینفع و ذینفوذ وجود دارند که وابسته به جریان خاصی هستند که شاهد این مسائل هستیم. وگرنه قانون خوبی داریم اما اجرا نمیشود.
وی گفت: منابع ملی ثبت جهانی دارند. هرساله آمار منابع ملی را از ما میگیرند. چون برخی اشخاص و برخی مسئولان، منابع ملی را اِشغال میکنند، برای اینکه پاسخ کسریهای خود را به آمار جهانی دهند، برای حریم روستاها محدودیت ایجاد میکنند.
قبادی نژاد ادامه داد: یک روستایی که در دهه 30 ، 40 یا 50 وقتی در حریم خود که ملک شخصیاش بود، کشاورزی انجام میداد، اکنون به دلیل همان کسریهای منابع ملی دراثر تصرف عدهای خاص، محدوده روستا را تغییر دادهاند.
وی تصریح کرد: به دلیل اینکه عدهای کوهها و منابع ملی را غارت و چپاول میکنند، متاسفانه فشار روی مردم است و منابع، حریم و زمین ارثی و آبا و اجدادیشان و حریم روستا را محدود میکنند و یک روستایی محدود میشود اما یک غیربومی صاحب نفوذ، هرجای جنگل و دل کوه را میتواند غارت کند.
به گزارش تسنیم، مدتهاست که حال منابع ملی و طبیعی در مازندران چندان خوشایند نیست. جنگلهایمان قربانی عدهای از خوش نشینها شدهاند و کوههایمان درحال محو شدن در پس منافع انسانیاند. ناگهان در عمق جنگل که حتی بومیان گذرشان هم به آنجا نخورده، درختانی میمیرند تا ویلایی سربه فلک بکشد و خودنمایی کند درحالی که آن سوتر برای زمینهای آبا و اجدادی بومیان، قانون به خط میشود و حریم تعیین میکند.
خوش اشتهایی برخی صاحبان معادن برای خوردن کوه، درد بیدرمان دیگری است. تیشههای زور و قدرت، بیرحمانه بر دل کوهها فرود میآیند و ذینفعان سرمست قدرت نمایی و ثروت اندوزی میشوند. گویا عدهای نفوذ و قدرت شان همیشه جلوتر از قانون حرکت میکند و به راحتی هرکجای منابع ملی راکه دست گذارند، مالکشان میشوند.
بحران کوهخواری ، عمر و هیبت این پدیدههای طبیعی را تهدید میکند و مسلما برای آینده زمین زیان بار خواهد بود و چرخه حیات دچار تغییرات منفی جبران ناپذیر خواهد شد. نبود نظارت، ضعف بزرگ متولیان حفظ منابع ملی و طبیعی شده که در پس آن مجوزهای بدون توجیه و زیانبار صادر میکنند و گویا متولیان توان حراست از میراث زمین را ندارند.برای حفظ این منابع باید چارهای عملی اندیشید و تا دیر نشده برای نجات جان زمین از شر طمع انسانی، اقداماتی انجام داد.
انتهای پیام/ 681/ ع