به گزارش گروه اجتماعی خبرگزاری تسنیم؛ چهارشنبه آخر سال از جمله رسوماتی است که ایرانیان در آن شب، جشن و شادی برگزار میکنند البته چند سالی است که این سنت از حال و هوای خود خارج شده و خطراتی را برای همگان خصوصا نسل نوجوان که از هیجانات بیشتری برخوردار هستند، به همراه دارد.
همه ساله شاهد آماری درخصوص صدمات ناشی از مواد منفجره دستساز مخصوص شادیهای غیراصولی و مخاطرهساز هستیم که متاسفانه برخی از این حوادث غیرقابل جبران است و تعدادی نیز به مرگ منتهی میشود.
بنابر دیدگاه روانشناسان به دلیل تغییرات جسمانی و زیستی یعنی بلوغ جسمی که در دوران نوجوانی روی میدهد، نوجوانی دورانی پرآشوب و طغیانی است؛ در واقع نوجوانی با نوسانات پرشور عاطفی و آشفتگیهای هیجانی همراه است و قشر آسیبپذیر در شب چهارشنبه آخر سال بیشتر معطوف به همین سنین است هر چند حوادث ناشی از مواد محترقه خطرزا، تمامی افراد جامعه را به مخاطره میاندازد ؛ شاید شنیده باشید خانم بارداری که بر اثر صدای ناهنجار این مواد منفجره خطرزا، بچهاش سقط شده است یا افرادی که ناراحتی قلبی و اعصاب و روان دارند، بر اثر صدای نابهنگام، سکته کرده و صدمه خوردهاند و نهایتا افرادی که به دنبال این شادیهای کاذب پرخطر اوقاتی را میخواهند سپری کنند، یک عمر پشیمانی را برای خود، خانواده و جامعه رقم خواهند زد.
در این میان کشور ما همانند سایر کشورها درگیر مبارزه با بیماری همهگیر کرونا است و کنترل همین شرایط فعلی خود به تنهایی برای همه آحاد جامعه خصوصا کادر درمان نسبتا سخت و طاقت فرسا است و تجمعات بیشتر به بهانه شادی سنت چهارشنبه آخر سال به غیر از صدمات جسمانی که متوجه افراد است در شیوع این بیماری جهش یافته بیتاثیر نخواهد ماند.
حال این سؤال پیش میآید چه راهکارهایی برای کنترل و جلوگیری از حوادث این شادی پرمخاطره باید داشته باشیم؛ آیا فقط با نصب بنر و شعارهای ایمنی میتوانیم تلفات ناشی از یک شب پرتلاطم را کنترل کنیم؛ به نظر میآید پیش از اینکه حادثه ای رخ دهد تا کادر درمان را خستهتر کند و آتشنشانی برای مهار آتش پروبالش بسوزد تمامی جوانب در کارگروهی بررسی و سنجیده شود و به کمک مربیان و خانوادهها، هیجانات نوجوانان و جوانان بررسی و هدفمند شود؛ به طور مثال مباحث گستردهای درباره مشکلات هیجان دوران نوجوانی وجود دارد که والدین و مربیان باید آگاهیهای لازم را در مورد آنها داشته باشند و در این میان مدارس نقش مهمی را در توسعه این آگاهی دارند.
امیدواریم با دانش هر چه بیشتر نسبت به شناخت نوجوانان بتوانیم هیجانات این دوران را به سمت صحیح و برنامهریزی شده سوق دهیم تا این سنت دیرینه در کنار دیگر رویدادهای بحرانی که متوجه سنین نوجوانان است به خوبی سپری شود و در سال پیش رو گوشی نباشد که دیگر نشنود، چشمی نباشد که دیگر نبیند؛ دستانی قطع و پاهایی بر شادی بی محابا متلاشی نشده باشد و آتشی از این سنت دیرینه بر جانها شعلهور نشود.
یادداشت از: مریم رحمانی
انتهای پیام/