به گزارش گروه بینالملل خبرگزاری تسنیم، رشد اقتصادی کشورهای شرق و جنوب شرقی آسیا طی سالهای اخیر، ضرورت حفظ این منطقه به عنوان مرکز اصلی تعاملات اقتصادی را افزایش داده است، این منطقه در برخی از فاکتورهای توسعه اقتصادی به تکامل لازم نرسیده که البته در چشمانداز کوتاه مدت به این فاکتورها نیز دست پیدا خواهد کرد. اما اوضاع به گونهای است که پویایی اقتصاد جهانی وابسته به تعاملات در این منطقه دارد و غرب دیگر محوریت ندارد. در این رابطه، الکساندر یاکووِنکو، رئیس آکادمی دیپلماتیک وزارت امور خارجه فدراسیون روسیه، با انتشار مقاله در اندیشکدهِ باشگاه مباحثه والدای، به بررسی وضعیت اقتصاد جهانی و نقش کشورهای آسیای شرقی به ویژه چین در این وضعیت میپردازد.
یاکوونکو در این مقاله مینویسد: پس از یک و نیم قرن از سلطه غرب بر اقتصاد جهانی که ناشی از انقلاب صنعتی و ایجاد امپراتوریهای استعماری بود، اکنون این نقش محرک در حال انتقال و به نوعی بازگشت به آسیا است. سهم کشورهای شرق و جنوب شرق آسیا در سیستم تعاملات اقتصادی بینالمللی، طی دهههای گذشته به طور پیوسته در حال افزایش است. بیش از نیمی از جمعیت جهان در این منطقه متمرکز شده است. چین از نظر تولید ناخالص داخلی و شاخص برابری قدرت خرید، در رتبههای برتر جهانی قرار گرفته است که پیش بینی میشود این اتفاق تا سال 2028 به صورت متوازن رخ دهد. هند نیز ممکن است از نظر برابری قدرت خرید، در اوایل سال 2023 میلادی به رتبه سوم (پس از ایالات متحده آمریکا) برسد.
سهم کشورهای شرق و جنوب شرقی آسیا در اقتصاد جهانی روز به روز افزایش مییابد
وی اضافه میکند: به طور کلی، آسیا 38 درصد از تولید ناخالص جهان را تشکیل میدهد. بر اساس آمار مؤسسه جهانی مکینزی، تا سپتامبر سال 2019، سهم آسیا در تجارت جهانی حدود 33 درصد، سرمایهگذاری 23 درصد، حق ثبت اختراع 65 درصد، حمل کانتیر 62 درصد، تولید انرژی 29 درصد و مصرف انرژی حدود 43 درصد بوده است. این آمارها بیانگر وزن و سهم اقتصادی این منطقه در اقتصاد بینالمللی است که روند افزایشی دارد. شرق از نظر سرانه تولید ناخالص داخلی در حال نزدیکتر شدن به غرب است، سهم صادرات از تولید ناخالص داخلی چین از 16 تا 8 درصد طی دوره زمانی 2007 تا 2018 میلادی کاهش یافته است. در هند نیز روند مشابهی در حال انجام است.
ما در قرن آسیا هستیم!
کارشناس روس با مقایسهای کوتاه، به پیشروی شرق در مسیر توسعه اقتصادی میپردازد و توضیح میدهد: در حال حاضر نیمی از طبقه متوسط جهانی در آسیا (منظور نویسنده بیشتر کشورهای شرق و جنوب شرق آسیا، به همراه هند است) زندگی میکنند، در حالی این وضعیت در غرب، به دلیل جهانیسازی بازار طی دهههای گذشته سقوط کرده است. در آسیا روند رشد طبقه متوسط منعکس کننده فرایند مداوم صنعتیسازی و شهرنشینی، رشد بهره وری نیروی کار و توسعه پویا در بخش شرکتی است. نارندا مودی، نخست وزیر هند، طی اظهارات خود در بانک سرمایهگذاری زیرساختهای آسیایی گفت که«این قاره اکنون در مرکز فعالیتهای اقتصاد جهانی قرار دارد و این منطقه به مهمترین موتور رشد و پویایی اقتصادی در جهان تبدیل شده است. در واقع همانطور که بسیاری میگویند، ما در "قرن آسیا" هستیم».
آسیا در کنترل همهگیری کرونا موفقتر از اروپا و آمریکا عمل کرده است
وی ادامه میدهد: منطقه آسیا و اقیانوسیه تا حد زیادی توانسته است همهگیری ویروس کرونا را کنترل کند و در حال حاضر به دنبال بازسازی اقتصاد در سریعترین زمان ممکن است، در حالی که ایالات متحده آمریکا و اتحادیه اروپا همچنان نتوانستهاند همهگیری را تحت کنترل خود قرار دهند. امضای توافقنامه جامع مشارکت منطقهای (RCEP) توسط 10 کشور عضو آسهآن و همچنین 5 کشور چین، ژاپن، کره جنوبی، استرالیا و نیوزیلند طی اجلاسی که در 16 نوامبر سال 2020 به صورت مجازی برگزار شد، یک گام مهم در منطقه آسیا و اقیانوسیه بوده است. تصویب سند جامع مشارکت منطقهای (که حدوداً دو سال طول میکشد) بزرگترین منطقه تجارت آزاد جهان را ایجاد میکند. این رویداد در چین به عنوان یک پیروزی چندجانبهگرایی و تجارت آزاد است. این مشارکت فرصتی را برای پکن فراهم میکند تا روابط خود را بسیاری از همسایگان تقویت کرده و فعالیت خود برای حل اختلافات و مسائل موجود را آغاز کند.
امضاء کنندگان توافق جامع مشارکت منطقهای منتظر رئیس جمهور آمریکا نماندند
در این مقاله آمده است: دهلی نو در توسعه توافق جامع مشارکت منطقهای مشارکت فعالی داشته است، بنابراین درهای مشارکت بر روی این کشور در چارچوب توافقنامه همچنان باز خواهد بود، نکته قابل توجه این است که که متحدان آمریکا مانند کره جنوبی، ژاپن و دیگر کشورها نیز بدون آنکه منتظر روی کار آمدن رئیس جمهور جدید آمریکا باشند، به دنبال امضای سند رفتند. به عبارت دیگر باید گفت که بر خلاف الزامات ژئوپلیتیکی که در گذشته ایجاد شده بود، کاروان در حرکت است.
بسیاری از فرایندهای مثبت طی سالهای گذشته در آسیا قوت گرفته است، از جمله اینکه اوضاع نظامی در منطقه پایدارتر و قابل پیشبینیتر میشود. در واقع، کشورهای منطقه به تدریج از کلیشههای تقابل و بیاعتمادی دور میشوند و این کشورها در مناسبات خود راهی طولانی را طی کردهاند. ظاهراً، افغانستان و اوضاع بیثبات آن، این کشورها را ملزم خواهد کرد تا به دنبال یک راه حل منطقهای برای این درگیری باشند.
باید گفت که تبدیل این منطقه به عرصه رویارویی ژئوپلیتیک چندان مورد پذیرش نیست، به همین دلیل است که کشور روسیه نیز باید درگیر موضوعات مربوط به این منطقه شود، نمیشود که در جهت مخالف حرکت آونگ جهانی قرار گرفت.
انتهای پیام/