به گزارش خبرنگار فرهنگی خبرگزاری تسنیم، توییتی که وزیر فرهنگ و ارشاد اسلامی در اواخر سال 1398 منتشر کردند نوید روزهای خوبی را برای شبکه نمایش خانگی هم در حوزه تولید و هم در حوزه نمایش میداد. پستی که ایدههای جذابی برای رونق نمایش خانگی و سرگرمی مردم کشور در روزهای خانهنشینی با محتوای داخلی و بومی داشت اما بعد از مدتی در لابلای کارهای مهم وزارت فرهنگ فراموش شد.
سیدعباس صالحی ایده «اضافهشدن روزانه یک فیلم جدید به شبکه خانگی» را مطرح کرده بود تا در روزهای کرونایی و خانهنشینی، مردم بتوانند از محتواهای جدید و بروز سینمای کشور بهرهمند شوند. مطابق این پیام و البته توضیحاتی که روابط عمومی سازمان سینمایی اعلام کرده بود قرار بود که این طرح تا پایان فروردین 1399 که کرونا فروکش کند با نمایش 50 فیلم اکران روز و اکران نشده، ادامه داشته باشد. چیزی که در همان ایام هم به طور کامل انجام نشد و بعد از مدتی باوجود اینکه کرونا تا همین الان هم ادامه دارد و بار دیگر مردم را خانهنشین کرده است، به باد فراموشی سپرده شد.
این طرح دقیقاً با اکران آنلاین فیلم خروج ابراهیم حاتمیکیا نیز مجال بالوپر پیدا کردن داشت و میتوانست با قدرت ادامه پیدا کند. چیزی که میتوانست از بار ترافیک سنگین صف اکران فیلمها کم کند و هم فیلمهای اکران نشده و هم فیلمهای اکران روز را تحت پوشش خود قرار دهد.
اما اکران آنلاین خیلی زود رنگ باخت و تنها امروز فیلم شنای پروانه که مدتی در اکران فیزیکی سینمایی حضور داشت، در حال اکران است. بنابراین هم میدان اکران آنلاین خیلی زود خالی شد و هم فرصت نمایش فیلمهای اکران نشده یا اکران روز به قهقرا رفت. این در حالی است که بیشتر فعالین قدیمی سینما به توجه بیشتر به نمایش خانگی تأکیید کردهاند و گفتهاند که در دوران کرونایی و تعطیلی سینما نمایش خانگی میتواند کمکرسان خوبی برای سینمای ایران باشد.
اما در حال حاضر نمایش خانگی بیشتر میدانی برای سریالسازی شده است و شمار زیادی از فیلمسازان جوان و قدیمی ما در حال ساخت سریال برای بسترهای اینترنی هستند. البته برخی از آنان همزمان در حال کار و تولید در زمینه سینما هم هستند! اینکه چرا این اتفاق افتاد را میتوان هم در ضعف زیرساختهای فنی برای جلوگیری از سرقت فیلمها عنوان کرد و هم احتمالاً قیمت قراردادهای نمایش خانگی با طرف معامله خود یعنی تهیهکنندگان. مسائلی که حل هر دو مورد آن به کمک سازمان سینمایی ممکن خواهد بود اما به نظر میرسد که برای حل آن اقدام قابل توجی انجام نداده است.
سال گذشته نیز خبر از تشکیل شورایی برای اکران آنلاین داده شده بود که بتواند مشکلات و مسائل مهم اکران آنلاین را حل و فصل کند، اما در عمل هیچ خروجی قابل قبولی از آن بیرون نیامد.
البته وزیر محترم فرهنگ و ارشاد اسلامی دو نکته دیگر را هم در این پست که مورد توجه هم قرار گرفت، بیان کردند یکی ارایه تسهیلات برای بازدیدکنندگان سامانههای برخط ویدیویی و دیگر حمایت از فیلمسازان جوان در موضوعات کرونایی و عرضه در فضای مجازی.
درباره برنامه دوم سازمان سینمایی وزارتخانه آقای صالحی کافی است که نگاهی به جنجال مبالغ بالای اشتراکهای برخی از این بسترها در ماههای اخیر بیاندازیم تا ببینیم که آیا این بسترها در حال حمایت از مصرفکنندگان خود هستند یا خیر. چیزی که نشان میدهد نه تنها تسهیلاتی برای حمایت مشترکین وجود ندارد بلکه از اساس نظارتی برای مدیریت قیمت این بسترها دیده نمیشود.
نکته سومی که وزیر محترم ارشاد گفتهاند نیز از آن وعدههایی است که گفته میشود و بعد از آنکه دو سه پروژه مورد تفقد قرار میگیرد، فراموش میشود. این مورد ناظر بر حوزه تولید به عنوان چرخه مهم سینمای کشور است که در وضعیت بسیار بدی قرار دارد. آمار تولیدات سینمایی ما رو به کاهش گذاشته است و در این میان آنچه که مرتبط با کرونا هست نیز تعداد به مراتب کمتری دارد. ضمن آنکه باید دید آنچه در خروجی کرونایی سینمای ایران پخش خواهد شد، چه دستآوردی از نظر مضمون، ایده و تکنیک دارد. درجا زدن و یا روبه جلو بودن؟
در هر حال اگر ایدههای آقای صالحی برای اجرا تا پایان فروردین ماه 1399 با فرض کاهش کرونا بوده است، که مشخصاً کرونا کاهش پیدا نکرد و تا امروز بعد از گذشت یک سال هنوز خانه نشینی مردم ادامه دارد و خبری از عمل به ایدههای جالب ایشان نیست. اگر هم بنا بر این بوده است که این برنامهها تا زمان اوج کرونا یاریگر سینما و نمایش خانگی باشد باز هم خبری از کمک نمایش خانگی برای رونق سینمای ایران نیست.
انتهای پیام/