به گزارش خبرگزاری تسنیم، به نقل از روابط عمومی سازمان اسناد و کتابخانه ملی ایران، حمزه مرادی بهرام، یکی از فهرستنویسان سازمان اسناد و کتابخانه ملی ایران، در توضیح نسخه خطی دیوان امیرخسرو دهلوی که در کتابخانه ملی نگهداری میشود، گفت: یکی از قدیمیترین دیوان امیرخسرو دهلوی شاعر پارسیگوی هندی در کتابخانه ملی ایران موجود است.
وی ادامه داد: این نسخه به شماره بازیابی 15775 در کتابخانه نگهداری میشود. این نسخه متعلق به عصر تیموری است که در سال 880 قمری به خط غیاثالدین بن ولی قاسمی کتابت شده است.
مرادی بهرام گفت: این نسخه قدیمی دیوان، نخستین دفتر از پنج دیوان امیر خسرو دهلوی است که حدود 14 هزار بیت است. دهلوی در این دیوان مجموعه اشعار خود از 12 تا 20 سالگی را گرد آورده است و به همین دلیل نام «تحفة الصغر» را بر آن گذاشته است. این دیوان شامل غزلیات، قصاید به ترتیب حروف تهجی آخر قوافی و رباعیات است.
وی ادامه داد: یکی از ویژگیهای این نسخه خطی وجود رباعیات خیام به خط نستعلیق خوش در حاشیه دیوان (حاشیه برگهای 327 تا 351) بر روی کاغذ دولتآبادی است. تعداد کل این رباعیات 233 بیت است و در هر صفحه پنج رباعی آمده است.
فهرستنویس سازمان اسناد و کتابخانه ملی ایران خاطرنشان کرد: ابتدای کتاب با این رباعی آغاز شده است:
«ای سوخته سوخته سوختنی
وی آتش دوزخ از تو افروختنی
تا کی گویی که بر عمر رحمت کن
حق را تو کجای رحمت آموختنی»
و با این رباعی به اتمام رسیده است:
«ای کاش که جای آرمیدن بودی
یا این ره را به سر رسیدن بودی
ای کاش از پی صد هزار سال از دل خاک
چون سبزه امید بر دمیدن بودی»
انتهای پیام/