به گزارش خبرگزاری تسنیم از شهرکرد ، استان چهارمحال و بختیاری سرمنشا دو رود بزرگ زایندهرود و کارون است، رودخانههای خروشانی که آب چند استان را تامین میکنند، این استان روزگاری حدود 11 درصد از آب کشور را درون خود جای داده بود.
اما اکنون، خشکسالی بر این استان چیره گشته و بسیاری از چشمهها و رودهای کوچک خشک شده است تا جایی که زمزمه خشکیدگی کامل چشمه کوهرنگ نیز به گوش میرسد، خشکسالی از یک سو و از دیگر سو تغییر الگوی بارش، باعث شده است این استان و استانهای دیگر در تامین آب خود نیز مشکل داشته باشد.
تمامی دشتهای این استان ممنوعه و 4 دشت ممنوعه بحرانی است، این بدین معنا است که سطح آب سفرههای زیرزمینی به شدت افت کرده و بارگذاری جدیدی عملاً نمیتوان بر این دشتها داشت، بارگذاریهای سابق نیز مانند چاههای تامین آب شرب یا خشک شدهاند و یا در معرض خشک شدن هستند.
اکنون نیمی از جمعیت استان چهارمحال و بختیاری یعنی حدود 460 هزار نفر در آب شرب خود مشکل جدی دارند، همچنین آب شرب بیش از 200 روستا به گفته استاندار این استان از طریق تانکر و بصورت سیار تامین میشود.
طرح ملی بن-بروجن که مصوب دو دولت متفاوت بوده و مورد تاکید وزارت کشور است، طرحی است که آب شرب نیمی از جمعیت استان را تامین میکند اما همچنان این طرح پس از سالها به بهرهبرداری نرسیده است.
تمامی نواحی و شهرکهای صنعتی این استان نیز در تامین آب خود با مشکل جدی مواجه است، این در حالی است که چند سالی است استان چهارمحال و بختیاری در صدر بیکارترین استانهای کشور بوده است، مشکل جدی آب نواحی و شهرکهای صنعتی به گونهای است که آب 6 شهرک صنعتی بزرگ این استان از جمله شهرک بزرگ صنعتی مرکز استان با تانکر آبرسانی میشود.
از سویی دیگر طرحهای بزرگ کشاورزی که کشاورزان سرمایهگذاری کرده و منتظر تخصیص آب برای آنها هستند تقریباً معطل مانده و آبی به آنها داده نمیشود، یعنی هم آب شرب، هم آب کشاورزی و هم آب صنعت این استان با مشکل جدی روبروست.
مردم استان چهارمحال و بختیاری که اکنون با مشکل کمآبی دست و پنجه نرم میکنند؛ امروز عصر با جمع شدن در چهارراه استانداری شهرکرد، انتقاد خود را نسبت به بیآبی، کمآبی و طرحهای غیرقانونی انتقال آب بیان کردند.
در بین سخنان مردم، مظلومیت زیادی مشاهده میشد، مظلومیتی که ناشی از نجابت این مردم است، استان چهارمحال و بختیاری که روزگاری برف کل کوهها، شهرها و جادههای این استان را میپوشاند و به چندین متر میرسید، اکنون خود از آب شرب پایدار و آب کشاورزی بیبهره است.
انتهای پیام/7540/ی