به گزارش خبرنگار فرهنگی خبرگزاری تسنیم، جهانگیر خسروشاهی، نویسنده و منتقد ادبی، صبح امروز 13 بهمنماه بر اثر ایست قلبی درگذشت. علی خلیلی، نویسنده، با انتشار این خبر در صفحه شخصیاش در فضای مجازی نوشت: چند روز بود جلوی چشمم بود. خبری ازش نبود، همانطور که خبری از هیچ کدام ما نیست. امروز دیدم مهدی صالحی استوری کرده که جهانگیر خسروشاهی هم رفت. نمیدانم چه بگویم، رفتن این دوستان مصیبت است که هست یا بیخبری از این دوستان سالهای خیلی دور.
جهانگیر خسروشاهی اول آذر 1340 در روستای دهق شمال غرب اصفهان متولد شد. او خواندن و نوشتن را در مکتب آموخت و پس از دورهای تحصیل در مدرسه به حوزه وارد شد و تحصیلات حوزوی را ادامه داد. خسروشاهی فعالیتهای فرهنگی خود را از ابتدای انقلاب اسلامی شروع کرد و از سال 1368 همکاری با حوزه هنری را آغاز کرد.
حضور در مجله «سوره»، دو دوره عضویت در شورای بررسی کارگاه قصه و رمان حوزه هنری، عضویت در پژوهشگاه فرهنگ و هنر اسلامی، همکاری با گروه تلویزیونی جهاد سازندگی و گروه تلویزیونی روایت فتح از جمله فعالیتهای او است.
مرحوم خسروشاهی پیش از این در نشستی تحت عنوان تأثیر بیانیه گام دوم انقلاب بر حوزه ادبیات کودک و نوجوان میهمان خبرگزاری تسنیم بود. بخشی از صحبتهای او که متناسب با این روزها نیز هست، بازنشر میشود. او با بیان اینکه بیانیه گام دوم انقلاب از چند وجه قابل ملاحظه و تأمل است، گفت: پس از چهار دهه از پیروزی انقلاب اسلامی، به نظر میرسد که بخشی از قصیده و ترکیببند انقلاب تقریباً پر شده است و نیاز به تجدید مطلع و شورآفرینی در نسلی که شاهد روزهای خون و آتش انقلاب نبوده، احساس میشود. متأسفانه به نظر میرسد که انتقال فرهنگی در این زمینه از طریق دستگاههایی که وظیفهشان است، آنطور که باید صورت نگرفته است. این تجدید مطلع را بیانیه گام دوم انجام داد. خواندن بیانیه گام دوم بر تمام جوانان ایرانی لازم است و این مهم با حرف، دستور، بخشنامه و امر و فرمان انجام نمیشود.
او افزود: یکی از راههای مناسب در جهت انتقال این بیانیه، بهرهگیری از نیروی جوانانی است که به صورت جهادی در مناطق کمبرخوردار فعالیت میکنند. این دسته از جوانان میتوانند همچنان که به سازندگی ویرانهها در مناطق مختلف از جمله زلزلهزده، کمبرخوردار و ... میپردازند، بیانیه گام دوم را نیز با صمیمت به دست بچههایی برسانند که این بیانیه را ندیدهاند.
به گفته خسروشاهی؛ این حرف شاید خوشایند نباشد، اما باید گفت که متأسفانه این بیانیه غریب است. اگر ما در این زمینه دیر بجنبیم، مغفول واقع خواهد شد و گذر زمان این حقیقت تابناک را از ذهن کسانی که باید ببینند، منسی خواهد کرد. خوب است که این بیانیه در مراکز و نهادهایی مانند حوزه هنری، سازمان تبلیغات اسلامی، مراکز حوزوی و ... مورد بررسی قرار بگیرد، اما ما نیازمند این هستیم که این بیانیه به نوشته بالینی جوانان تبدیل شود. این بیانیه خلاصه زحمتی است که تمام شهیدان، امام(ره) و امت برای انقلاب کشیدهاند. این بیانیه شور و شوق و شعور کسانی که در انقلاب حضور داشتند را نیز دوباره برمیانگیزد. از این جهت متن این بیانیه فاخر است و نیاز به شرح دارد؛ به همین دلیل ورود صاحبنظران به این میدان ضروری به نظر میرسد.
انتهای پیام/