به گزارش روابط عمومی بانک ملی ایران، دکتر محمدرضا فرزین در این همایش که با حضور مقامات، مدیران بانکی و مدیران اقتصادی برگزار شد، با تاکید بر اینکه نفت منجر به تجربه حساب ذخیره ارزی و ایجاد صندوق توسعه ملی در کشور شد، افزود: نفت یک ثروت دائمی نیست و به همین علت دنیا از دهه 1960 به آن سمت پیش رفت که چگونه بتواند از این ثروت استفاده کند. در ایران نیز در دهه 50 شاهد رکود تورمی شدید حاصل از افزایش درآمدهای نفتی بودیم بنابراین جلوگیری از این رکود تورمی، کشورها را به سمت ایجاد صندوق های ثروت پیش برد.
وی تصریح کرد: بر همین اساس، صندوق های تثبیت برای تثبیت اقتصاد در زمان کاهش درآمدهای دولت و اثر مالی ضد چرخه ای شکل گرفتند که عده ای مدافع کارکرد احتیاطی آنها بودند. کارکرد دیگر، کارکرد بین نسلی صندوق هاست که امروزه بحث های بسیاری روی آن می شود.
فرزین با بیان اینکه کارکرد سوم صندوق ها، توسعه و سرمایه گذاری است که منجر به تولید داخلی می شود، ادامه داد: امروزه بسیاری از اندیشمندان، مدل بهینه صندوق داری را مدل نروژ می دانند که به آن پرنده در دست هم گفته می شود اما این مدل علی رغم منافع بالا برای کشور نروژ، مدل مناسبی برای کشورهای در حال توسعه و دارای سرزمین بزرگ مانند ایران نیست و عمده پول در کشور ما باید در داخل سرمایه گذاری شود.
مدیرعامل بانک ملی ایران بیان کرد: با توجه به موارد مذکور، حساب ذخیره ارزی در دهه 80 در کشور ایجاد شد که بتوانیم در صورت بی ثباتی حاصل از درآمدهای نفتی، از منابع ارزی این حساب استفاده کنیم؛ البته در پایان دهه 80 و مواجهه با افزایش قیمت نفت، چون این حساب کارکرد توسعه ای نداشت بر آن شدیم صندوق توسعه ملی ایجاد شود.
وی با بیان اینکه صندوق توسعه ملی دو کارکرد «بین نسلی» و «سرمایه گذاری و توسعه» را دنبال می کند، تاکید کرد: عملکرد صندوق نقاط قوت بسیاری در اقتصاد کشور داشته است که وجود اساسنامه جداگانه برای آن را می توان یکی از آنها دانست. همچنین امکان سرمایه گذاری در بازارهای پولی و مالی و امکان تلفیق منابع صندوق با منابع خارجی برای سرمایه گذاری ایجاد شد.
فرزین نبود وظایف تثبیتی در اساسنامه را نیز به عنوان نقطه ضعف صندوق توسعه ملی برشمرد و گفت: همچنین نوع ارتباط صندوق با بانک ها نیز دچار ضعف شده است. البته باید به این نکته نیز توجه داشته باشیم که دوران بلوغ صندوق توسعه ملی در کشور با دوران تحریم ها همزمان شد و این صندوق نتوانست دوران بلوغ خود را به خوبی طی کند.
وی با تاکید بر اینکه صندوق توسعه ملی باید بر سرمایه گذاری داخلی متمرکز شود، اضافه کرد: از سوی دیگر، زمانی اقتصاد ما درست می شود که دیپلماسی ما درست باشد بنابراین می توانیم با صندوق های منطقه ای تعامل داشته باشیم.
مدیرعامل بانک ملی ایران خاطر نشان کرد: باید از منابع به طور متوازن در کشور استفاده کنیم. به عبارتی، سیستان باید به همان اندازه مهم باشد که تهران مهم است. باید به توازن منطقه ای که امروز به عنوان یک تهدید جدی برای کشور تلقی می شود، توجه و در تخصیص منابع صندوق توسعه ملی، درجه توسعه یافتگی استان ها را نیز لحاظ کنیم.
انتهای پیام/