به گزارش خبرگزاری تسنیم از شیراز، در میان ادیfان و استادان ادبیات این عبارت که سعدی شاعری مردمی است، عبارتی آشنا و غیرقابل انکار است و این نه در زبان همه فهم شیخ اجل بلکه توجهش به همه اقشار و ابعاد زندگی مردم در بوستان و گلستانش مشهود است.
آنجا که میفرماید "بنیآدم اعضای یک پیکرند که در آفرینش ز یک گوهرند، چو عضوی به درد آورد روزگار دگر عضوها را نماند قرار" جز انسانیت محض دیده نمیشود یا در جای دیگری نفع رساندن به دیگران را عاملی بر انسان بودن انسان میداند که در غیر اینصورت وجود انسان با سنگ فرقی ندارد: "اگر نفع کس در نهاد تو نیست چنین گوهر و سنگ خارا یکی است"
حال اما روزگار همسایگان سعدی سالهاست که در رنج و محنت و محرومیت میگذرد، مردمانی که شاید به لحاظ اقتصادی فرودست باشند اما در بلند همتی و صفای روح جایگاهی بس رفیع دارند.
مردمان محله سعدی 20 سال است که منتظر احداث یک خیابان هستند، 20 سالی که کودکانشان را جوان و جوانانشان را پیر کرد اما این پروژه به سرانجام نرسید.
صحبت از خیابان عزتالله فهندژ است که خبرگزاری تسنیم پیش از این نیز بارها و بارها به آن پرداخته است.
اهالی این محل در مقابل دوربین تسنیم از گرد و خاک این خیابان که زندگی را برایشان مشکل کرده سخن گفتند، از خیابانی که تابستان خاک میخورند و زمستان با بارش باران تبدیل به باتلاقی مملو از گِل و لای میشود.
نبود اتوبوس و تاکسی و عدم رفت و آمد تاکسیهای اینترنتی به دلیل مشکلات این خیابان، نبود مکانی برای بازی کودکان، وجود فاضلاب و زباله و عدم رسیدگی شهرداری به این منطقه از دیگر مسائلی است که مردم این محله در گفتههای خود به آن پرداختند.
انتهای پیام/424 /ی