به گزارش خبرنگار اجتماعی خبرگزاری تسنیم؛ عباس عبادی معاون پرستاری وزارت بهداشت در اولین همایش پرستاری جامعهنگر اظهار داشت: وضعیت اپیدمیولوژیک بیماریها، سطح سواد و آگاهی مردم و ... در زمان گذشته تفاوتهایی با الان داشت و سرعت تغییرات در ایران زیاد بود و بیماریهای واگیر فراوان و وضعیت معیشتی نامناسب باعث شده بود وضعیت بیماریها با الان تفاوتهایی داشته باشد.
وی افزود: اگر کرونا شایع نمیشد فکر میکردیم که بیماریهای واگیر فراموش شده است اما کووید19 نشان داد برخی اتفاقات حتی خارج از عهده نظامات دنیا و سازمان جهانی بهداشت است.
وی ادامه داد: الان مرگ و میرها در بخشهایی از دنیا رخ میدهد که نظامهای سلامت پیشرفتهای نیز دارند؛ برای مثال در آمریکا و ایتالیا و انگلیس و آلمان و ... با وجود ساختارهای پیشرفته نظام سلامت، اوضاع مناسبی ندارند. اگرچه سالها قبل میگفتیم جوانترین جمعیت دنیا را داریم، اما الان دهه شصتیها در میانسالی هستند و بهزودی وارد حوزه سالمندی میشویم.
معاون پرستاری وزیر بهداشت گفت: 8 میلیون و 100 هزار نفر سالمند داریم که پلی فارمسیاند یعنی بیماری مزمن دارند و بیش از دو دارو مصرف میکنند و به شدت وابسته به ساختارهای بهداشتی و درمانی هستند. از طرفی انتظارات مردم نیز بالا رفته زیرا سطح دانش و سواد سلامت مردم و آگاهی آنها از حقوق خود بالاتر رفته است.
عبادی گفت: ما به این سمت میرویم که بیماران را در تصمیمات حوزه سلامت مشارکت دهیم. علاوه بر معضلات سالمندی و افزایش مطالبات مردم، مراجعات نیز در سالهای پیش رو بیشتر خواهد شد. مراقبت هومکر به عنوان بخش کوچکی از سلامت جامعه افزایش پیدا کرده است و بنابراین مدل برخورد و برنامهریزی ما باید تغییر کند.
وی با بیان اینکه نزدیک به 30 سال از عمر تأسیس مراکز مشاوره میگذرد و مدل ارائه خدمات ما تفاوت پیدا کرده است، تصریح کرد: ما ناخواسته به سوی خدمات درمانی گران رفتهایم که پشت پرده آن شرکتهای واردکننده داروها و تجهیزات پزشکی هستند و از سوی دیگر در ناخودآگاه مردم القا شده است که اگر در شهرستانی دستگاهها و تجهیزات پیشرفته پزشکی وجود نداشته باشد؛ آن شهر خدمات درمانی مناسبی ندارد در صورتی که در اوایل دهه شصت با کمک بهورزان توانستیم بسیاری از بیماریهای واگیردار را درمناطق کمبرخودار مدیریت کنیم. به نظر من با همان مدل میتوان نظام سلامت را مدیریت کرد.
عبادی با اشاره به اینکه تابآوری حوزه سلامت در حوزه اقتصادی شکننده شده است، اذعان داشت: علیرغم اینکه پوشش بیمهای کشور در دولت سیزدهم با بیمه رایگان 5 میلیون و 500 هزار نفر از افراد فاقد بیمه در یکماه گذشته، نزدیک به صد در صد شده اما شاهد ضعف بیمهها و بالا بودن هزینهها و پرداخت از جیب مردم هستیم. به طوری که اگر اعضای یک خانواده با وضعیت متوسط دچار یک بیماری مزمن یا صعبالعلاج شوند اوضاع اقتصادی آنها به سمت فقر سوق پیدا میکند. اگر خانوادهای ثروتمند باشد و دچار این بیماریها شود وضعیت اقتصادیاش به سوی متوسط سوق مییابد و گروهی از مردم که به لحاظ اقتصادی مشکل دارند ممکن است از دریافت خدمات محروم شوند بنابراین چارهای جز این نداریم که مدل ارائه خدمت را در کشور عوض کنیم.
وی ادامه داد: در این راستا باید سراغ تکنولوژیها و روشهای ارزانقیمت برویم. وقتی سطح خدمت به سطح پزشک عمومی و پرستار دوره دیده برسد؛ میتواند به توازن در حوزه اقتصاد سلامت کمک کند و راه حل آن نیز توجه به پرستاری جامعهنگر است. پرستار نباید در چارچوب بیمارستان قرار بگیرد و محدود به آن شود.
عبادی با اشاره به پرستاری و پزشکی جامعهنگر گفت: پزشکان مدل درمان محور دارند و یاد گرفتهاند دارو بنویسند اما اگر رویکرد به سوی پرستاران جامعهنگر تغییر کند به تمام سطوح پنجگانه سلامت میرسیم.
وی درباره سطوح پنجگانه سلامت بیان داشت: سطح اول ارتقای سلامت است یعنی با آموزش و مشاوره وضعیت بهتری پیدا کنیم. سطح دوم پیشگیری است؛ سطح سوم درمان به موقع، سطح چهارم توانبخشی و سطح پنجم مراقبتهای تسکینی است.
وی بیان کرد: پرستاری جامعهنگر کمک به توسعه پرستاری و بهبود تصویر پرستاری در اذهان مردم میشود.
معاون پرستاری وزارت بهداشت با بیان اینکه خدمات مراقبت تسکینی میتواند به خدمات هومکر اضافه شود؛ بیان داشت: هاسپیس یک فاصله بین بیمارستان تا منزل برای بیمارانی است که نیاز به مراقبت دارند اما نیاز به نگهداری در بیمارستان ندارند.
به گفته وی، بر اساس برنامه ششم توسعه، وزارت بهداشت مکلف بوده که نظام خدمات جامع و همگانی سلامت را طراحی و اجرا کند و این مسئله مشمول پرستاران میشود. بنابراین این سند بالادستی برای حوزه پرستاری نیز تکلیف ایجاد میکند.
عبادی گفت: الان در شرف نوشتن برنامه هفتم توسعه هستیم و انشاءالله با مشارکت سازمان نظام پرستاری پیشنهادات برای طراحی برنامه هفتم، دریافت میشود.
معاون پرستاری وزارت بهداشت اعلام کرد: سالانه 8500 تا 10 هزار پرستار در دانشکدهها تربیت میشوند اما بسیاری از همکاران حتی طرح را نیز شروع نمیکنند زیرا ما 85 درصد ورودیهایمان خانم هستند و بعد از فارغالتحصیلی مایل به آغاز کار نیستند و به دلیل دور بودن محل گذراندن طرح، از گردونه خدمت خارج میشوند. اگر ما خدمات هومکر را گسترش دهیم بسیاری از این پرستاران جذب میشوند. حضور پرستاران در خانههای سلامت و مدارس میتواند به این اقدام کمک کند.
انتهای پیام/