به گزارش خبرگزاری تسنیم از مشهدمقدس، وارد حرم که میشوی همه چیز را فراموش میکنی چند ساعتی که در حرم هستی با آرامش سپری میشود دست ادب بر سینه گذاشته و با کسب اجازه از امام رضا(ع)، وارد صحن میشوی.. تازه لحظات عاشقانه دعا و راز و نیاز آغاز میشود.
اینجا بهشت عاشقان است و در این بهشت هیچ چیز زیباتر از دیدار یار با چشمانی بارانی و دلی بی تاب نیست.
چهارشنبه ها که میرسد صدای هق هق زائرانی که دست بر پنجره فولاد گره زده اند و در تمنای حاجتی اشک بر گونه هایشان جاری است، هر دلی را بی تاب میکند. تنها هوای حرم تو است که هر دلی را آرام میکند...
ایها الرئوف چه اعجازی در هوایت نهفته است؟ ایها الرئوف، چهارشنبهها که میرسد، این نفسهای این دل غریب و تنهای من به شماره افتاده و هوایت را میکند.
یکی از شوق های کودکانی که دست در دست مادرانشان برای زیارت آمده اند دیدن کبوتر های حرم است.
چه معصومانه در آغوش مادر گوشه ای می نشینند و با چشم هایشان پرواز کبوتران حرم را دنبال میکنند و با خودشان فکر میکنند که این کبوتر ها چه رازی باشمش الشموس و این گنبد طلا و صحن و سرا دارند.
چهارشنبههای امام رضایی بی قرار در گوشه گوشه صحن و سرا تا قدم میزنی، تا دل بی تاب و گرفته ات آرام گیرد.
اینجاست که دیدن تک تک زائرانی که عاشقانه به آقا سلام میکنند و نگاه پر مهرشان به گنبد امام مهربانی ها دوخته شده است، بر دل مینشیند.
به خصوص اگر این زائران فرسنگ ها را برای دیدن این صحن و سرا مشتاقانه طی کرده باشند، مخصوصا اگر این زائران مسلمانانی از دیگر نقاط دنیا با پوشش و زبانی متفاوت باشند.
انتهای پیام/282/ن