امیرخانی در تمجید از داوود غفارزادگان نویسنده این کتاب می گوید او کسی است که در سال‌های گذشته نه سر سفره ادبیات لاتین نشسته نه ادبیات شوروی. او سفره‌دار ادبیات ایرانی به سبک خودش بوده است.