حضور ویرانگرِ آمریکا | عراق
اشغال‌گری آمریکا در عراق، برخلاف شعارهای پوچ دولت‌مردان کاخ سفید، نه‌تنها به صدور دمکراسی و پیشرفت به این کشور منجر نشد، بلکه آواری از ویرانی زیرساخت‌ها؛ افول اقتصادی و عقب‌ماندگی از مسیر توسعه را برای این کشور به همراه داشته است.
اشغال عراق توسط آمریکا در سال 2001 و حضور نظامی بلندمدت ایالات متحده در این کشور، نتیجه‌ای جز ویرانی و نابودی برای مردم این سرزمین به همراه نداشته است. آمریکا که در سال‌های دفاع مقدس از مهم‌ترین حامیان رژیم بعثی صدام علیه ایران بود، پس از جاه‌طلبی صدام در جریان اشغال کویت، به بهانه مقابله با این رژیم بعثی، تحریم‌های کوبنده‌ای را علیه مردم عراق اِعمال نموده بود که به اذعان مادلین آلبرایت، وزیر خارجه وقت ایالات متحده در دولت کلینتون، به مرگ بیش از 500 هزار کودک عراقی انجامیده بود. آمریکا پس از 11 سپتامبر نیز به ادعای وجود تسلیحات کشتار جمعی، به اشغال این کشور دست یازید که به اقرار اندیشکده‌های غربی، نتیجه‌ای جز کشتار غیرنظامیان، بروز جنگ‌های داخلی و افول اقتصادی برای جامعه عراق نداشته است.
به گزارش تارنمای خبری «پی‌بی‌اس»[1]، علاوه بر 4400 سرباز آمریکایی، بیش از 300 هزار نفر از مردم غیرنظامی عراق نیز طی سال‌های حضور اشغال‌گرانه آمریکا در این کشور، کشته شدند. این تارنما اشاره دارد که آمریکا و کشورهای اروپایی، استفاده صدام از تسلیحات شیمیایی علیه مردم ایران را نادیده گرفتند ولی جامعه اطلاعاتی ایالات متحده به دروغ با طرح وجود تسلیحات کشتار جمعی هسته‌ای، به کشور عراق حمله کرد و آن‌جا را اشغال نمود. تارنمای آمریکایی «سنتوری‌فانشن»[2] نیز ضمن اشاره به دروغ دولت آمریکا مبنی بر وجود تسلیحات کشتار جمعی در عراق، اعتراف می‌کند که این دولت، پس از اشغال نیز به جعل اطلاعات، شکنجه و بازداشت بی‌رویه افراد بی‌گناه متوسل شد که بخشی از آن‌ها در زندان ابوغریب افشا شد. هم‌چنین در مورد دیگری به اذعان «اندیشکده شورای آتلانتیک»[3] حضور نظامی اشغال‌گران آمریکایی در عراق، زمینه‌های رشد داعش در این کشور را فراهم آورد. نویسنده این یادداشت تلاقی تروریسم، رقابت‌های فرقه‌ای و مداخله خارجی را مانع بازسازی عراق پس از جنگ آمریکا قلمداد کرده است. در واقع نه‌تنها هزینه اقتصادی بالایی برای بازسازی ویرانه‌های جنگ از بودجه دولت عراق صرف شد، بلکه ناآرامی‌ها و جنگ‌های داخلی ناشی از رشد تروریسم، فرصت جذب سرمایه‌گذاری خارجی و تثبیت فضای سیاسی به هدف توسعه اقتصادی را نیز از این کشور سلب کرد. «اندیشکده واتسون»[4] نیز بر ویرانی و بی‌ثباتی سیاسی، افزایش فرقه‌گرایی، خشونت گسترده و ظهور داعش در سراسر خاورمیانه به عنوان پیامد اشغال عراق توسط آمریکا اشاره کرده است. «اندیشکده بروکینگز»[5] نیز اعتراف می‌کند که گروه‌های تکفیری پس از تهاجم ایالات متحده به عراق تکثیر شدند و بسیاری در نهایت با ابومصعب‌الزرقاوی متحد شدند و هسته‌های داعش شکل گرفت. هم‌چنین به اذعان «اندیشکده مطالعات راهبردی و بین‌المللی»[6]، اشغال نظامی عراق توسط آمریکا به فروپاشی ارتش این کشور، درگیری‌های عمیق فرقه‌ای و اختلافات قومی، افزایش قدرت گروه‌های سلفی و تکفیری و ایجاد یک جنگ داخلی انجامید.
به بیان دیگر، اشغال‌گری آمریکا در عراق، برخلاف شعارهای پوچ دولت‌مردان کاخ سفید، نه‌تنها به صدور دمکراسی و پیشرفت به این کشور منجر نشد، بلکه آواری از ویرانی زیرساخت‌ها؛ کشتار غیرنظامیان؛ ایجاد جنگ‌های داخلی فرقه‌ای و قومی، رشد تروریسم تکفیری، افول اقتصادی و عقب‌ماندگی از مسیر توسعه را برای این کشور به همراه داشته است.
[1] https://www.pbs.org/newshour/show/the-long-lasting-impact-of-the-u-s-invasion-of-iraq
[2] https://tcf.org/content/commentary/in-breaking-iraq-america-broke-itself/
[3] https://www.atlanticcouncil.org/blogs/menasource/how-the-war-in-iraq-changed-the-world-and-what-change-could-come-next/
[4] https://watson.brown.edu/costsofwar/2022/IraqWarCosts
[5] https://www.brookings.edu/articles/comparing-al-qaeda-and-isis-different-goals-different-targets/
[6] https://www.csis.org/analysis/americas-failed-strategy-middle-east-losing-iraq-and-gulf
