دستمال پدرم را به سرم می بندم/وسط معرکه چادر کمرم می بندم

به گزارش خبرنگار شعر و ادبیات خبرگزاری تسنیم، شب چهارم از ماه محرم شبی است که در آن روضه حر بن یزدی ریاحی و فرزندان حضرت زینب(س) خوانده می شود. ابراهیم و محمد فرزندان حضرت زینب(س) هستند که برای اذن میدان گرفتن به توصیه مادر خود به سراغ حضرت حسین(ع) می روند اما با مخالفت ایشان مواجه می شوند و سپس با اصرار زیاد راهی میدان می شوند و در نهایت به شهادت می رسند. علی اکبر لطیفیان از شعرای آئینی کشور شعری در وصف حال و هوای و ایثار و رشادت های حضرت زینب(س) و در بیان شهامت و شجاعت فرزندان ایشان سروده که متن آن به شرح زیر است:

ای به قربان تو و پیکر تو پیکر‌ها
ای به قربان موی خاکی تو معجر‌ها
امر کن تا که بیفتند به پایت سرها
آه اینگونه نبینند تو را خواهرها
"از چه یا فاطمه یا فاطمه بر لب داری"
"مگر از یاد تو رفته است که زینب داری"
دلم آشفته و حیران شد و حرفی نزدم
نوبت رفتن یاران شد و حرفی نزدم
اکبرت راهی میدان شد و حرفی نزدم
در حرم تشنه فراوان شد و حرفی نزدم
"بگذار این پسران نیز به دردی بخورند"
"این دو تا شیر جوان نیز به دردی بخورند"
نذر خون جگرت باد جگر داشتنم
سپر سینه ی تو سینه سپر داشتنم
خاک پای پسران تو پسر داشتنم
سر به زیرم نکن ای شاه به سر داشتنم
"سر که زیر قدم یار نباشد سر نیست"
"خواهری که به فدایت نشود خواهر نیست"
راضی ام ای دو گلم پرپر تو برگردند
به حرم بر روی بال و پر تو برگردند
له شده مثل علی اکبر تو برگردند
دست خالی اگر از محضر تو برگردند
"دستمال پدرم را به سرم می بندم"
"وسط معرکه چادر کمرم می بندم"
تو گرفتاری و من از تو گرفتار ترم
تو خریداری و من از تو خریدار ترم
من که از نرگس چشمان تو بیمار ترم
بخدا از همه غیر از تو جگر دار ترم
"امتحان کن که ببینی چه قدر حساسم"
"بخداوند قسم شیر تر از عباسم"
بگذارم بروی باز شود حنجر تو
یا به دست لبه ای کند بیفتد سر تو
یا که انگشت  تو افتد پی انگشتر تو
می شود جان خودت گفت به من خواهر تو
"طاقتم نیست ببینم جگرت می ریزد"
"ذره ذره به روی نیزه سرت می ریزد"

انتهای پیام/