ویژگی ماهوارهبرهای ایرانی "فاتح مدار حول زمین"
خبرگزاری تسنیم : ایران در چند سال اخیر چرخه کامل فرایند ساخت تا ارسال ماهواره به فضا را تکمیل کرده است و در بخش توسعه ماهوارهبرها برای ارسال ماهوارههای سنگینتر به مدارهای بالاتر از لئو تا ژئو موفق بوده است.
به گزارش خبرنگار امنیتی-دفاعی خبرگزاری تسنیم، جمهوری اسلامی ایران در چند سال اخیر چرخه کامل فرآیند ساخت تا ارسال ماهواره به فضا را تکمیل کرده است و در بخش توسعه ماهوارهبرها برای ارسال ماهوارههای سنگینتر به مدارهای بالاتر از لئو تا ژئو موفق بوده است.
ماهوارهبر سفیر نخستین موشک ماهوارهبر ایران بود و باعث شد تا ایران در میان معدود کشورهای جهان قرار گیرد که توانایی ارسال ماهواره به فضا را دارد.
این ماهوارهبر در دو نسل آ-1 و ب-1 طراحی شد و در ماهوارهبر نسل دوم "تراست" موتور از 32 به 37 افزایش یافت.
سفیر قابلیت حمل ماهوارههایی تا وزن 50 کیلوگرم در مدار 400 کیلومتری را دارد.
این ماهوارهبر دو مرحلهای و سرعت آن حدود 8100 متر بر ثانیه یا 24 ماخ است و توانست با موفقیت، ماهواره ملی امید را به وزن 20 کیلوگرم در مدار 250 کیلومتری زمین قرار دهد.
"جدایش سر ماهوارهبر از بدنه آن در ارتفاعات 10 تا 40 کیلومتری از سطح دریا و در عدد ماخ جریان آزاد 10 توسط تزریق سیال از نازل موتورهای ترمزی در خلاف جهت حرکت ماهوارهبر صورت میپذیرد."
به دلیل بالا بودن "ممنتوم" و جریان امواج ضربهای تاثیر زیادی در نیروهای آیرودینامیکی وارد بر بدنه و سرماهوارهبر داشته و آن را به شدت تغییر میدهد.
نیروی مقاوم وارد بر جلو و بدنه ماهوارهبر در طی فرآیند جدایش، نوسانی است و با افزایش ارتفاع پرواز، دامنه نوسانات بیشتر میشود.
ماهوارهبر سیمرغ یکی دیگر از دستاوردهای دانشمندان کشور است که قادر است ماهوارههایی با وزن بالا را تا مدارات بالا منتقل کند.
از ویژگیهای این ماهوارهبر میتوان به موتور بومی آن اشاره کرد که نقطه عطفی در طراحی موتورهایی با توان چند هزار اسب بخار در کشور باشد.
سیمرغ نیز دومرحلهای با سوخت مایع است که قادر است ماهوارههایی با وزن 800 کیلوگرم را در مدارهای نزدیک زمین قرار دهد.
این ماهوارهبر توانایی انتقال ماهوارهها را در مدار لئو را دارد. مدار لئو از فاصله 160 کیلومتری الی 2000کیلومتری از زمین تعریف شده است و ماهواره امید در فاصله حدود 240 کیلومتری از زمین گردش می کند.
ماهوارهبر سیمرغ در حدود 26 متر طول و 2.5 متر قطر دارد و سرعت آن بالغ بر 7.5 کیلومتر بر ثانیه یا "22 ماخ" است.
غالبا اینگونه ماهوارهبرها دارای فناوری بسیار پیچیدهای هستند که حتی در بدنه آنها لحاظ میشود یعنی بدنه آنها باید از مواد مرکبی ساخته شود که در آن سرعت و فشار الیاف و ماتریس از یکدیگر جدانشده و چاپی نباشند.
موتور این ماهوارهبر نسل جدید و پیشرفته موتورهای سوخت مایع است که میتواند این موشک را که در زمان شروع حرکت 100 تن وزن و در بعضی مراحل مجموع تراست آن به 143 تن خواهد رید را تا ارتفاع 500 کیلومتری منتقل کند.
مدار ماهوارههای ژئو در مقایسه با مدار لئو بسیار دورتر است و ماهواره ها برای اینکه قادر باشند وضعیت ثابتی نسبت به زمین داشته باشند باید در 36000 کیلومتری زمین قرار گیرند.
بنابراین برای اینکه یک ماهواره در این مدار قرار گیرد به موشک ماهوارهبر بسیار پر توانتری که بردی معادل 36هزار کیلومتر داشته باشد، نیاز دارد.
طی روزهای گذشته بود که سردار جعفری فرمانده کل سپاه پاسداران انقلاب اسلامی از ارسال ماهواره به مدار ژئو خبر داده بود و این به آن معنا است که جمهوری اسلامی ایران ماهوارهبرهایی را در اختیار دارد که توانایی ارسال ماهواره تا این مدار را دارد.
ماهوارهبری که باید تا مدار ژئو حرکت کند نه تنها باید دارای موتور بسیار قویتری برای حمل تناژ بالایی از وزن ماهوارهبر باشد بلکه باید بدنه آن نیز متفاوت باشد ضمن اینکه گاهی برای پرتاب چنین ماهوارهبرهایی نیاز به یک ایستگاه پرتاب خاص است.
انتهای پیام/