گنبد آهنین چگونه در هم شکست؟

به گزارش خبرگزاری تسنیم؛ سیستم دفاع هوایی جامع رژیم صهیونیستی یا سامانه گنبد آهنین اصلی‌ترین ابزار رژیم صهیونیستی به منظور مقابله با موشک‌های مقاومت محسوب می‌شود.
این سامانه موشکی در سال 2005 توسط شرکت اسلحه سازی رافائل فرانسه طراحی شد. اساس طراحی این سامانه به منظور مقابله با موشک ها و راکت های کوتاه برد (از 4 تا 70 کیلومتر) است. اگر چه این سامانه برای استفاده نیروهای نظامی اسرائیل در مرزهای جنوبی و شمالی به منظور مقابله با مقاومت طراحی شد، اما پیش از آن سیستم مشابهی با عنوان Spyder توسط فرانسوی ها ساخته و مورد استفاده قرار گرفته بود. اولین بار این سامانه در تاریخ 27 مارس 2011 در نزدیکی شهر بیرشبا استقرار یافت و اولین آزمایش واقعی آن در جریان شلیک یک فروند موشک گراد مقاومت حماس انجام گرفت.
در تاریخ 10 مارس 2012 روزنامه جروزالم پست ادعا کرد که بیش از 90% از راکت هایی که به سمت شهرک های صهیونیستی شلیک شده بود را این سامانه با موفقیت رهگیری و منهدم نموده است. هرچند بعدها و در جریان جنگ های 22 روزه و 33 روزه و جنگ اخیر غزه خلاف این موضوع به اثبات رسید. این سیستم دفاع هوایی برای مقابله با هواپیماهای تا ارتفاع 32.800 فوت نیز قابل استفاده است.
طی جنگ 33 روزه رژیم صهیونیستی با مقاومت لبنان، در حدود 4000 راکت( که اکثراً از نوع کاتیوشا بودند) به شهرهای شمالی رژیم صهیونیستی از جمله در حیفا اصابت کرد. در جریان این جنگ 44 صهیونیست کشته و حدود 250.000 نفر از شهرک نشینان به دیگر نقاط اسرائیل منتقل شدند. اگر چه در حدود 1.5میلیون نفر از اشغالگران تمام مدت جنگ را در کنار پناهگاه ها سپری کردند.
موفقیت پرتاب و اصابت موشک های کوتاه برد حماس به شهرهای جنوبی رژیم صهیونیستی نشان می دهد که حدود 1 میلیون نفر از شهروندان این رژیم همواره در معرض اصابت این موشک ها قرار داشته و از این منظر یک تهدید امنیتیی جدی برای مسؤولان این رژیم محسوب می شود.
سامانه دفاع موشکی گنبد آهنین دارای سه بخش اصلی است:
- رادار تشخیص و ردیابی هدف. این رادار توسط شرکت اسرائیلی التا ساخته شده است.
- مدیریت و کنترل سلاح صحنه نبرد(BMC): سیستم کنترل مرکزی توسط شرکت صهیونیستی mPrest با همکاری رافائل ساخته شده است.
- واحد موشک. موشک های Tamir این سامانه، مجهز به سنسورهای الکترونوری و باله های چند فرمانی برای مانورهای بالا طراحی شده است. این موشک نیز توسط رافائل طراحی شده است.
رادار ابتدا موشک مهاجم را تشخیص داده، سپس، سیستم BMC نقطه احتمالی مورد اصابت را با توجه به اطلاعات به دست آمده از رادار محاسبه می کند. این امر برای تعیین اینکه آیا هدف به منزله یک تهدید جدی برای منطقه مورد اصابت احتمالی محسوب می شود و یا این که می توان با اختلال در سامانه های هدایتی آن، این موشک را بدون شلیک موشک های  Tamir منحرف کرد، ضرورت دارد.
ظاهرا هر لانچر پرتابی این سیستم از یک رادار واحد و سه پرتابگر تشکیل شده که هر پرتابگر دارای بیست موشک است و هر کدام قابلیت رهگیری 20 هدف را دارند.
اگرچه فرانسوی ها به عنوان یکی از نزدیک ترین متحدان اسرائیل در اروپا گنبد آهنی را طراحی و تولید کرده اند، اما ایالات متحده آمریکا پس از خود صهیونیست ها بیشترین کمک مالی را به این رژیم برای به کارگیری این سیستم انجام داده است. به طوری که لئون پانتا وزیر دفاع آمریکا در 17 مه 2012 در جریان یک کنفرانس خبری با ایهود باراک وزیر جنگ رژیم صهیونیستی، نسبت به تولید و به کارگیری این سامانه توسط رژیم صهیونیستی ابراز خوشحالی کرده و قول داد که پنتاگون مبلغ 70 میلیون دلار به این پروژه کمک مالی کند. همچنین در تاریخ 9 مه 2011 سرلشگر شانی مدیر کل اداره اتباع خارجه وزارت جنگ اظهار داشت که اسرائیل قصد دارد مبلغ یک میلیارد دلار را برای توسعه سامانه های گنبد آهنین طی سال های آینده سرمایه گذاری کند.
در تاریخ 18 مه 2012 کمیته دفاعی مجلس نمایندگان آمریکا در گزارشی با شماره HR 4310, 680 اشاره کرد که با وجود آن که ایالات متحده هیچ نقشی در طراحی این تکنولوژی مدرن ندارد، متعهد شده بود که طی چند سال مبلغ 680 میلیون دلار به اسرائیل کمک مالی کند؛ اما همین گزارش تاکید می کند که مقامات کاخ سفید بدون مجوز کنگره آمریکا، فقط 900میلیون دلار تنها در سال 2012 به رژیم صهیونیستی کمک کرده است.
در 22 اوت 2011 روزنامه هاآرتص گزارش داد که با استقرار سامانه گنبد آهنین در سرزمینهای اشغالی، مبارزان فلسطینی نیز تاکتیک های شلیک موشک های خود را تغییر داده اند تا بدین وسیله بتوانند با کمترین تلفات سلاح، بیشترین اهداف را مورد اصابت قرار دهند.
این تاکتیک های جدید شامل هدف گزاری موشک ها در خارج از محدوده حفاظتی گنبد آهنین است. پس از آنکه این سامانه در نزدیکی شهرهای بئرشوا استقرار یافت، به سرعت رزمندگان مقاومت اهداف خود را در شهرهای اشدود و اوفاکیم مورد اصابت قرار دادند.
در جریان جنگ اخیر میان رزمندگان مقاومت و ارتش رژیم صهیونیستی موسوم به عملیات ستون ابر، نیروی هوایی اسرائیل بیش از 1000 تنبمب و موشک هوا به زمین را به سمت غزه شلیک کرد. در پاسخ به این حملات نیز، رزمندگان مقاومت بیش از 1200 موشک و راکت به سمت شهرک های اسرائیلی شلیک کردند که تنها حدود 325 فروند از آن ها یعنی حدود یک چهارم موشک های شلیک شده، توسط سامانه گنبد آهنین منهدم شده است.

مهمترین سلاحی که طی درگیری اخیر در سرزمین های اشغالی توانست اقتدار گنبد آهنین را به چالش بکشد، موشک فجر5 ساخت جمهوری اسلامی ایران است. موشک فجر5 از خانواده موشک های فجر بوده که در دهه 90 میلادی در صنایع دفاع ایران تولید شده است. مقامات امنیتی رژیم صهیونیستی هیچ گاه فکر نمی کردند که مبارزان فلسطینی علاوه بر موشک های گراد، از نوع دیگری از موشک ها که دارای بردی بیش از 70 کیلومتر باشد بهره ببرند. به همین دلیل شدت حفاظت امنیتی خود را بر شهرک های مرزی قرار داده بودند. اما با عبور این موشک نسبتاً قدیمی ایرانی، از سامانه های حفاظتی دیموناف تل آویو و بئر السبع نشان داد که گنبد آهنین بر خلاف ادعای سازندگان ان، توانایی چندانی در رهگیری اهداف پرنده ندارد.  شلیک صدها فروند از این نوع موشک و اصابت ده ها فروند از آن ها به اهداف اسرائیلی نشان داد حماس ذخایر شایان توجهی از این سلاح ها را در اختیار دارد. لذا اساس کاربردی بودن این سامانه با شرایط اخیر با پرسش های جدی مواجه شده است.
همانطور که پیشتر نیز اشاره شد، گنبد آهنین برای مقابله با موشک های کوتاه برد و راکت طراحی شده است. موشک های در اختیار مقاومت، عموماً از نوع گراد و قسام است که از ساده ترین انواع راکت ها محسوب می شوند. هنگامی که بدانیم همین موشک های دارای تکنولوژی قدیمی هم توانایی هدف قرار دادن 75% از اهداف خود را دارند، ناکار آمدی سامانه گنبد آهنین بیش از پیش نمایان می شود. بر خلاف موشک های پاتریوت که پیشرفته ترین موشک ضد موشک های بالستیک ساخت آمریکا هستند، گنبد آهنین فرانسوی تاکنون نتوانسته است نیازهای صهیونیست ها را برای تامین امنیت شهرک ها برآورده سازد.
طی این چند روز، همواره رسانه های اصلی صهیونیستی با بازتاب گسترده انهدام تعداد معدودی راکت توسط گنبد آهنین سعی دارند تا شکست این پروژه چند میلیارد دلاری را مخفی کنند. حال آن که به اذعان بسیاری از تحلیلگران امور نظامی و دفاعی، رژیم صهیونیستی حتی با صرف چند ده ملیارد دلار سرمایه و به کارگیری بزرگترین کمپانی های آمریکای نیز نمی تواند با راکت های غیر قابل هدایت مقاومت، مقابله کند.
اساس این شکست، به تضاد در استراتژی نظامی مقاومت و رژیم صهیونیستی باز می گردد. ارتش اسرائیل یک ارتش کلاسیک محسوب شده و با تکیه بر توان تکنولوژیک تسلیحات خود، در صدد است تا کوچکترین اهداف انسانی را هدف قرار دهد. حال آن که مقاومت اسلامی در لبنان و فلسطین، با اتخاذ روش های چریکی و نامتقارن و استفاده نکردن از سلاح های دارای سنسورهای حرارتی یا لیزری، به آسانی توانایی عبور از پیشرفته ترین تسلیحات صهیونیست ها را دارا هستند.
مادامی که رزمندگان مقاومت با تکیه به راهبرد نامتقارن و تکیه بر نیروی انسانی و سلاح های غیر قابل هدایت به مصاف دشمن می روند، ارتش رژیم صهیونیستی توانایی کشف، ردگیری و یا نابودی پاسخ های مقاومت را نخواهد داشت.
پایان پیام/