امپراطوری آبی "رومن" در آستانه فروپاشی/ آبراموویچ؛ مردی که فقط پول دارد!
خبرگزاری تسنیم : اقدامات رومن آبراموویچ نشان می‌دهد فاصله بین یک تیم دوست داشتتی و تیمی که منفور هواداران چلسی است به انداره فاصله یک تصمیم اشتباه است.
به گزارش خبرگزاری تسنیم، درست در برهه‌ای که چلسی داشت شکل و شمایل تیمی دوست داشتنی را به خود می‌گرفت و به تدریج خاطرات تلخ جنجال‌های اخیر - از توهین‌های نژادپرستانه گرفته تا اظهارنظرهای احمقانه در شبکه‌های اجتماعی و رسوایی اخلاقی بازیکنانش - را از ذهن هواداران پاک می‌کرد، رومن آبراموویچ، مالک باشگاه یکبار دیگر متنفر شدن از آبی‌های لندن را برای همه به کاری آسان تبدیل کرد.
مسئله تنها بی‌مهری مرد 1.12 میلیارد دلاری روس نسبت به روبرتو دی متئو ، مربی صادق و سختکوشی که برای اولین بار چلسی را فاتح لیگ قهرمانان اروپا کرد و افزودن نام او به فهرست هشت مربی اخراجی چلسی در هشت سال گذشته نیست، بلکه جایگزین کردن او با رافائل بنیتس است آن هم در فاصله‌ای کمتر از 6 ماه از زمان ثبت اولین قهرمانی اروپایی تیم.
مربی اسپانیایی که آبراموویچ برای هدایت تیمش انتخاب کرده، تنها فردی در دنیای فوتبال محسوب می‌شود که نزد هواداران چلسی حتی منفورتر از آندرس فریسک و تام هنینگ اوربو است؛ دو داوری که با قضاوت‌های اشتباه خود ضربات سنگینی به چلسی وارد کردند. مسلما حتی کند ذهن‌ترین هوادار چلسی هم فراموش نکرده که بنیتس در زمان مربیگری‌اش در لیورپول – مخصوصا در جریان بازی با چلسی در نیمه نهایی لیگ قهرمانان سال 2005 در استمفوردبریج - چطور هواداران تیم را تهییج می‌کرد که چلسی را تحت فشار قرار دهند.
هرچند انگار برای مردی که در استمفوردبریج با لقب "پیشخدمت چاق اسپانیایی" شناخته می‌شود، چندان مهم نیست که گروهی از هواداران مخالف حضور او در چلسی باشند: "لازم نیست به هواداران پرچم بدهیم تا برای ما تکان بدهند. هواداران واقعی همیشه با تمام وجود پشت ما خواهند بود و این تمام چیزی است که لازم داریم. این شور و شوق هواداران است که به ما کمک می‌کند بازی‌ها را ببریم، نه پرچم‌های آنها".
نفرت، اعتراض و تحقیر
بازی چلسی مقابل منچسترسیتی و فولام برای رافا بنیتس چیزی به ارمغان نیاورد جز اهانت و تحقیر از سمت هواداران تیم جدیدش. حقیقت پنهان ماندنی نیست. هواداران چلسی به میزان زیادی با افکار و اندیشه‌های حاکم ثروتمند باشگاه خود مخالف هستند اما از بیان آن خودداری می‌کنند چون می‌ترسند میلیاردر روس قید سرمایه گذاری در تیم را بزند. توماس او ریگان از موسسه فوتبال نیویورک - جایی که چندصد هوادار چلسی گردهم آمده بودند تا تساوی ناامیدکننده مقابل منچسترسیتی را تماشا و خشم خود از تغییر اخیر در کادر فنی تیم ابراز کنند - می‌گوید: "امیدوارم آبراموویچ الان راضی باشد. او کسی را اخراج کرد که برای باشگاه تبدیل به یک اسطوره شده بود و جای او کسی را آورد که توهین به ما جزو لذت‌هایش بود و ذره‌ای برای احساسات ما ارزش قائل نمی‌شد".
هواداران چلسی با اینکه از برخی تصمیم‌های مالک روس باشگاه راضی نیستند اما سرمایه گذاری آبراموویچ را دلیل اصلی موفقیت‌های چند سال اخیر تیم محبوب خود می‌دانند. نتیجه این طرز تفکر آن می‌شود که آنها به آبراموویچ برای گرفتن هر تصمیمی حق دهند. ریگان ادامه می‌دهد: "وقتی خودم را جای آبراموویچ می‌گذارم می‌بینم که او حق دارد هر کاری که می‌خواهد را انجام دهد"!
مخالفت هواداران با مربیان در لیگ برتر تازگی ندارد. لازم نیست خیلی به عقب برگردیم تا چنین موردی را در فوتبال جزیره پیدا کنیم چون همین چند وقت پیش بود که هواداران آرسنال مربی بزرگ خود، آرسن ونگر را به بی‌اطلاعی از آنچه که انجام می‌دهد، متهم کردند. در واقع در بازی خانگی آرسنال مقابل منچستر یونایتد بود که تصمیم ونگر برای بیرون کشیدن خطرناک‌ترین مهاجم تیم، الکس آکسلید چمبرلین و به میدان فرستادن آندری آرشاوین بی‌تحرک آن هم هنگامی که توپچی‌ها 2 بر یک عقب بودند، هواداران را وادار کرد شعار "دیگر نمی‌دانی داری چکار می‌کنی" را علیه مربی فرانسوی سر دهند. اعتراض هواداران آرسنال مطمئنا برای ونگر خیلی خوشایند نبود اما بدون شک این حس ناخوشایند با حسی که رافا بنیتس هنگام شنیدن صدای ناهنجار هوی هواداران به محض خروج از تونل رختکن چلسی تجربه کرد، به هیچ وجه قابل مقایسه نیست.
اینکه هواداران چلسی با سر دادن شعار "فقط یک روبرتو دی متئو" در صدد حمایت از مربی سابق خود برآمدند قابل درک است اما نکته تامل برانگیز آن چیزی بود که آنها روی پلاکاردهایی با مضامین "رافا را همین حالا اخراج کن" و "ما به بنیتس اعتماد نداریم" به نمایش گذاشتند.
بنیتس مدعی بود به موج نفرتی که در استمفوردبریج علیه او به راه افتاده توجهی ندارد و اینکه نمی‌تواند مفهوم شعارهایی که هواداران علیه او سر می‌دهند را درک کند. با اینکه 29 ماه از آخرین زمانی که بنیتس روی نیمکت یک تیم لیگ برتری نشسته می‌گذرد، باور این موضوع که او نمی‌تواند معنای جمله "بنیتس برو بیرون. اینجا کسی تو را نمی‌خواهد" را درک کند، سخت است. حس تنفری که استمفوردبریج در بازی چلسی و سیتی به بنیتس نشان داد را حتی روی هاجسون - مربی که لیورپول را تا آستانه سقوط به دسته دوم برد - تجربه نکرد.
تورس دلیلی برای استخدام بنیتس
آبراموویچ چه متوجه دشمنی هواداران تیمش با بنیتس شده باشد، چه نشده باشد، تا الان در رفتارش و حتی چهره‌اش چیزی که بیانگر پشیمانی او از استخدام مربی سابق لیورپول باشد بروز نداده است. حتی بازگردانده شدن فرناندو تورس گل نزن به ترکیب اصلی توسط بنیتس هم باعث نشد که تبسم همیشگی از چهره آبراموویچ محو شود. در حقیقت با توجه به سابقه آبراموویچ برای علاقه بیش از حد به یک بازیکن که او را وادار به گرفتن تصمیماتی عجیب و غریب می‌کند - تصمیماتی مانند سرمایه گذاری احساسی 80 میلیون دلاری برای جذب آندری شوچنکو – چندان بعید نیست که او دی متئو را به خاطر ناکامی در به اوج رساندن فرناندو تورس اخراج کرده باشد.
احتمالا او به این نتیجه رسیده جذب بازیکنانی که بتوانند در خدمت تورس باشند به تنهایی کافی نیست و حالا باید یک مربی اختصاصی برای روشن کردن موتور گلزنی مهاجم اسپانیای استخدام کند، پس چه کسی بهتر از بنیتس! هرچه نباشد بنیتس سابقه‌ای درخشان برای گرفتن بهترین بازی‌ها از تورس را در کارنامه‌اش دارد. تورس در دوره حضورش در لیورپول تحت هدایت بنیتس در 79 بازی توانست 556 گل بزند.
آبراموویچ سال‌ها به دنبال آن بود که تیمش با ارائه فوتبالی زیبا و تماشایی یکی بعد از دیگری جام‌ها را درو کند اما حالا او بنیتس را استخدام کرده، مربی‌ای که ایدئولوژی‌اش از یک فوتبال موفق فقط در یک کلمه "نتیجه‌گیری" خلاصه می‌شود حتی اگر 10 پیروزی یک بر صفر متوالی باشد. اگر نمی‌دانستید که بازی هفته گذشته در استفوردبریج در حال برگزاری است با تماشای بازی یکنواخت و بدون ریسکی که چلسی برابر سیتی انجام داد مطمئنا تصور می‌کردید آبی‌های لندن میهمان هستند نه میزبان!
دی متئو که در فینال جام حذفی سال 1997 با زدن گل اول بازی در ثانیه 47 به قهرمانی برای چلسی تبدیل شد، در دوره مربیگری خود در استمفوردبریج مانند دوره بازیگری‌اش برای آبی‌های لندن خوش شانس نبود، هرچند او نمی‌تواند بگوید نمی‌دانسته که آبراموویچ همان اوایل ماه مه تصمیمش را برای اخراج او گرفته بوده است. مطمئنا او حتی در همان شب قهرمانی چلسی در لیگ قهرمانان می‌دانست که دیر یا زود به فهرست اخراجی‌های باشگاه اضافه می‌شود.
تنها کافی بود دوره سالانه ناکامی‌های زمستانه چلسی - ناکامی‌هایی که با شکست 3 بر صفر در خانه یوونتوس به اوج خود رسید - آغاز شود تا ناگهان کاسه صبر آبراموویچ لبریز شود و دی متئو را اخراج کند. به هر حال بنیتس، مربی که دو سال گذشته کاری نداشت جز تماشای بازی‌ها از خانه، به چلسی آمد تا با ورودش آشوبی در استمفوردبریج به راه بیندازد اما برای هواداران چلسی وضعیت می‌توانست از این بدتر هم باشد اگر آبراموویچ تصمیم می‌گرفت هری ردنپ، مربی سابق تاتنهام را جانشین دی متئو کند.
انتهای پیام/
