«راز» ؛ صدای خاموش فرهنگ
خبرگزاری تسنیم : همه موضوعات و آدم‌هایی که همه این سال‌ها در جبهه فرهنگی انقلاب فعالیت می‌کردند و تلویزیون فرصتی برای حرف زدن به آنها نداده بود، حالا فرصت پیداکردند که در"راز" مطرح شوند و حرف‌های ناگفته این سال‌ها را بزنند.
به گزارش خبرنگار گروه فرهنگی خبرگزاری تسنیم، نادرطالب زاده حالا دیگر نام آشنایی برای همه آدم هایی است که سروکاری با رسانه‌های ایرانی دارند. مستندساز و فیلمسازی که تجربه نه چندان موفق ساخت بشارت منجی ظاهرا آخرین تجربه فیلمسازی داستانی‌اش شد؛ یک کارشناس مسلط فرهنگی و رسانه‌ای این روزهاست. طالب زاده ماه رمضان سه سال پیش برنامه‌ای به نام "راز" را هر شب به روی آنتن شبکه چهار برد که به شدت سروصدا کرد و یکی از اتفاقات مهم رسانه‌ای ماه رمضان آن سال شد.
راز برنامه فرهنگی زنده‌ای بود که خیلی زود به تک تریبیون صدای خاموش آدم‌های فرهنگی ایران در تلویزیون بدل شد. طالب زاده در همان ایام مصاحبه معروفی کرده بود و گفته بود که بیست سال منتظر اجازه ساخت چنین برنامه‌ای بوده است.
همه موضوعات و همه آدم‌هایی که همه این سال‌ها در جبهه فرهنگی انقلاب فعالیت می‌کردند و تلویزیون در کمال محافظه‌کاری اهمیت و ارزشی برای دیده شدن و حرف زدنشان قائل نبود حالا فرصت پیدا کرده بودند که از تلویزیون مطرح شوند و حرف‌های ناگفته این یکی دو دهه را بزنند. حرف‌ها و مسائل جنجال برانگیزی که همه این سال‌ها به خاطر ترس از آمیخته شدن با سیاست و ترس مدیران ارشد تلویزیون از ایجاد حساسیت، جایی در تلویزیون رسمی جمهوری اسلامی نداشتند.
راز خیلی زود پربیننده شد وبدل به یک برنامه مطالبه گرایانه جدی از مدیریت فرهنگی در کشور شد. پرداختن به ضعف مدیریت فرهنگی در کشور یکی از اساسی‌ترین محورهایی بود که در بیشتر قسمت‌های راز تکرار می‌شد و به همین ترتیب واکنش تند مدیران فرهنگی کشور را هم به همراه داشت.
ماه رمضان تمام شد اما راز آنقدری تاثیرگذار و مهم شده بود که درخواست‌ها برای ادامه برنامه مکررا شنیده می‌شد. با فاصله اندکی پخش برنامه از شبکه دو از سر گرفته شد و خیلی زود به شبکه اصلی‌اش یعنی شبکه چهار برگشت و پنج شنبه شب‌ها ساعت 23 تبدیل به یک باکس ثابت برای پخش راز طالب زاده شد.
راز با همان رویکرد قبلی‌اش ادامه پیدا کرد با این تفاوت که در سری جدید برنامه توجه به مسائل فرهنگی خارج از مرزهای ایران هم در دستور کار قرار گرفت. برنامه دو ساعته‌ای که چند ماه پیش راز در مورد افعانستان و روابط فرهنگی ایرانی‌ها با افغان‌ها پخش کرد، تک برنامه‌ای بود که در همه این سال‌ها حتی در سال‌های بعد از اشغال افغانستان توسط آمریکا با این رویکرد در تلویزیون ایران پخش شده بود.
آشنایی طالب زاده با رسانه‌های معتبر دنیا و اینکه می‌داند برای پیداکردن هر چیزی باید کجا را بگردد خیلی خوب توانسته است راز را تبدیل به یک برنامه جذاب نقد فرهنگی کند. پخش تصاویر مستند ناب و پخش نشده مربوط به موضوع هر برنامه که عمدتا از رسانه‌های مستقل و دیده نشده غربی گرفته شده است یکی از دلایل اصلی این جذابیت است. کلیپ مشهوری که طالب زاده در بر نامه مربوط به انقلاب مصر درباره مبارک پخش کرد خیلی زود در فضای مجازی دست به دست گشت.
برنامه راز این هفته به پیگیری ماجرای جشنواره فیلم مردمی عمار با حضور وحید جلیلی و چند تن از مستندسازان برگزیده دوره‌های قبل اختصاص داشت و قسمت ابتدایی برنامه هم به پاسداشت ادواردو آنیلی جوان ایتالیایی مشهور و پر داستان این سال‌ها گذشت.
برنامه طالب زاده ساختار کلاسیک و خاص برنامه‌های گفت‌وگو محور را ندارد. طالب زاده روی آنتن به پشت صحنه می‌گوید ویدیوی خاصی را پخش کنند و بعد همه چند ثانیه روی آنتن منتظر می‌مانیم که پیدایش کنند و پخش کنند. قواعد و اصول ساختاری برنامه سازی در راز دیده نمی‌شود اما هیچ کدام از اینها اهمیت ندارد. راز صدای فروخفته‌ای است که در همه این سال‌ها نادیده گرفته شده بود و این مهمترین کارکرد پروژه "راز "است.
انتهای پیام /
