پشت پرده مواضع دوگانه آمریکا
خبرگزاری تسنیم :نیاز آمریکائیها به مذاکره با ایران برای توجیه شکستهای پی در پی خود برای جهانیان است و تشدید تحریمها دستاویزی برای رسیدن به این هدف است؛ سیاستی دوگانه که به وضوح استیصال مقامات کاخ سفید در آن هویداست.
به گزارش خبرگزاری تسنیم ،حسن خیاطی در سرمقاله روزنامه جمهوری اسلامی نوشت:دولت آمریکا همچنان بر پیگیری سیاست دوگانه علیه جمهوری اسلامی ایران اصرار میورزد. از یک سو هیلاری کلینتون وزیر امورخارجه آمریکا اعلام کرد واشنگتن آماده انجام مذاکرات دوجانبه با ایران است و از سوی دیگر نمایندگان مجلس سنای این کشور طرح جدیدی را به تصویب رساندهاند که در برگیرنده تحریمهای جدید علیه ایران میباشد. این رویکرد دوگانه و موضع گیری متناقض ضمن آنکه بر بیصداقتی مقامات آمریکایی تأکید دارد، نشان دهنده خصومت آنان در قبال جمهوری اسلامی ایران به شمار میرود، خصومتی که در سخنان هیلاری کلینتون نیز به وضوح مشاهده میشود.
وزیر امورخارجه آمریکا در واشنگتن در جمع گروهی از مقامات، کارشناسان و دیپلماتهای آمریکا و خاورمیانه در پاسخ به سؤالی درباره ایران گفت: "ایران مشکلترین موضوعی بوده که من در دوران وزارت خود با آن مواجه بودم و این به واسطه خطراتی بوده که تهران با رفتارهای خود آنها را بوجود میآورد و دستیابی ایران به سلاح اتمی از همه خطرناکتر خواهد بود." کلینتون در بخش دیگری از سخنان خود گفت: "دولت اوباما آماده انجام مذاکرات دوجانبه با ایران است و ما در این تصمیم خود جدی هستیم و انتظار داریم که ایران نیز چنین رفتاری داشته باشد."
این سخنان درحالی اظهار شد که همزمان با پخش رسانهای آن، اعضای مجلس سنای آمریکا با 94 رأی مثبت، طرحی را تصویب کردند که تجارت فلزات گرانبها، فولاد، آلومینیوم، زغال کک و گرافیت را با ایران ممنوع میکند. این طرح که بدون هیچ مخالفتی در مجلس سنای آمریکا تصویب شد همچنین صادرات نرم افزارهای صنعتی مربوط به بخشهای انرژی و کشتیرانی را به ایران ممنوع کرده است. از دیگر محدودیتهای در نظر گرفته شده به وسیله نمایندگان سنای آمریکا علیه ایران، منع شرکتهای بیمه از معامله با صنایع انرژی، کشتیرانی و کشتی سازی ایران است. در این طرح همچنین تمه?داتی برای منع مبادله گاز ایران با طلای ترکیه در نظر گرفته شده و صدا و سیمای جمهوری اسلامی ایران و رئیس آن به نقض حقوق بشر متهم گردیدهاند.
شکی نیست که هدف آمریکا و هم پیمانان غربی این کشور از اعمال تحریمهای اقتصادی علیه ایران و تشدید این تحریمها در مراحل و مقاطع پی در پی، افزایش فشار بر جمهوری اسلامی از طریق کاهش شدید درآمدهای ارزی و مواجه کردن کشور با تنگناهای پیچیده اقتصادی است تا بلکه از این طریق بتوانند نظام جمهوری اسلامی ایران را وادار به تسلیم شدن در برابر خواستههای خود نمایند.
عمدهترین بهانه غربیها برای اعمال و تشدید تحریمها، ادعای بیاساس و خودساخته آنها مبنی بر تلاش جمهوری اسلامی ایران برای دستیابی به سلاح هستهای است که این ادعا در سخنان اخیر هیلاری کلینتون نیز تکرار شده است. این درحالی است که جمهوری اسلامی ایران همواره اعلام کرده قصد تولید سلاح اتمی را ندارد و تنها درصدد دستیابی به فن آوری هستهای و استفاده صلح آمیز از این تکنولوژی براساس قراردادها و مقررات بینالمللی است. غربیها با آنکه همواره برنامه هستهای ایران را غیرشفاف اعلام میکنند، اما تاکنون یک سند محکمهپسند درباره ادعاهای واهی خود ارائه نکردهاند. علاوه بر این، تاسیسات هستهای ایران همواره در معرض بازدید مأموران و ناظران آژانس بینالمللی انرژی هستهای بوده است و تردیدی وجود ندارد که برخی از این ناظران مأموران مستقیم دستگاههای جاسوسی و اطلاعاتی غرب میباشند و مستقیماً اطلاعات دریافتی خود را پیش از ارائه به آژانس به دستگاههای متبوع خود منتقل میکنند. این به آن معنی است که خود غربیها بهتر از همه میدانند که در برنامه هستهای ایران انحرافی وجود ندارد. مهمتر آنکه تاکنون مدیران کل آژانس انرژی اتمی در گزارشهای متعدد خود درباره فعالیتهای هستهای ایران اعلام کردهاند که هیچ مدرکی دال بر نظامی بودن این فعالیتها در اختیار ندارند.
دولتمردان آمریکائی پس از آنکه پی بردند از به راه انداختن جنگ علیه ایران راه به جائی نخواهند برد، استراتژی تحریم و انزوای جمهوری اسلامی را در دستور کار خود قرار دادند. البته این استراتژی از ابتدای پیروزی انقلاب اسلامی پیگیری میشد و در طول سالهای دفاع مقدس نیز وجود داشت، اما از سال 1372 بیل کلینتون تحریمهای یکجانبه علیه ایران را در دستور قرار داد و همزمان با استفاده از تهدید و تطمیع، کشورهای همپیمان خود و به طبع آن بسیاری از دولتهای مرعوب منطقه را نیز در پیروی از این سیاست با خود همراه نمود. اما تدابیر نظام جمهوری اسلامی و نقش برتر ایران در تولید انرژی و مناسبات تجاری ناشی از آن، این سیاست غربیها را با شکست مواجه کرده است.
در اینکه تحریمها بر زندگی مردم ایران اثرگذار بوده است تردیدی وجود ندارد، اما مردم ایران همواره نشان دادهاند که در برابر توطئههای گوناگون دشمنان، مقاوم هستند و این فشارها نه تنها آنها را از پای در نمیآورد بلکه اصرار بر کینه توزی بر میزان نفرت آنان از دشمنان قسم خورده کشور و انقلاب خواهد افزود: در این میان آنچه مسلم است اینست که ادعای آمادگی برای گفتگو با ایران از سوی مقامات آمریکائی دروغی همانند دروغهای گذشته است. شرط لازم برای گفتگو میان دو طرف، صداقت در گفتار و کردار است که تاکنون این صداقت از سوی دولتمردان آمریکایی مشاهده نشده است. چگونه ممکن است از یک طرف بر حجم تحریمهای اعمال شده علیه ایران افزوده شود و از طرف دیگر خواستار مذاکره دوجانبه با ایران شوند؛ این رفتار نمونه بارزی از بیصداقتی آمریکائیها در کردار است و در گفتار نیز متهم کردن مکرر جمهوری اسلامی ایران به تلاش برای تولید سلاح اتمی، عدم صداقت آمریکائیها را به اثبات رسانده است.
روشن است که تحریمها و اتهامات بیپایه موجود با سیاست آمادگی برای گفتگو سازگاری ندارد و دولتمردان آمریکائی همچنان به کینه توزی علیه ملت و دولت ایران ادامه میدهند و علت اینکه در کنار خصومتها تظاهر به آمادگی برای گفتگو میکنند اینست که میخواهند چهره دولت آمریکا را که به علت عملکرد سلطه طلبانه در طول سالیان متمادی نزد ملتهای جهان اعتبار خود را از دست داده است، موجه و منطقی جلوه دهند.
به عبارت دیگر، آمریکائیها نیاز به مذاکره با ایران دارند تا شکستهای پی در پی خود را برای جهانیان توجیه نمایند و تشدید تحریمها دستاویزی برای رسیدن به این هدف است؛ سیاستی دوگانه که به وضوح استیصال مقامات کاخ سفید در آن هویداست.
با این حال، باید توجه داشت که هرگونه مذاکره ایران با آمریکا در این برهه زمانی منوط به تن دادن ایران به خواستههای آمریکا است. موضوع حقوق بشری تحریمهای جدید نیز حاکی از آن است که آمریکا و اوباما دایره مسائل مربوط به ایران را بسیار گسترده تعریف کردهاند.
از سوی دیگر مطرح کردن تقاضای مذاکره دوجانبه با ایران به فاصله کمی پس از انتخاب مجدد اوباما، نوعی پیام به همپیمانان اروپایی واشنگتن است که بعد از یکجانبه گرایی آمریکائیها تا حدی اعتماد خود را به سیاستهای کاخ سفید از دست دادهاند. وضع تحریمها در کنار پیشنهاد مذاکره دوجانبه، نوعی پیام به اروپاییهاست که نشان دهند آمریکا همچنان بر رویکرد فشار و گرفتن امتیاز از ایران اصرار دارد و به هیچ وجه قرار نیست سیاست خارجی واشنگتن در قبال ایران تغییر یابد.
انتهای پیام/