از جهادگران و شهدای دیروز تا دانشمندان و شهدای هسته‌ای امروز

به گزارش خبرنگار گروه دانشگاه خبرگزاری تسنیم، روز 16 آذرماه هر سال در تاریخ کشور به نام روز دانشجو نامگذاری شده است؛ روزی که یادآور مظلومیت 3 دانشجوی شهیدی است که تنها به گناه مخالفت با رژیم پهلوی و اعتراض به دخالت کشورهای بیگانه کشته شدند.

در 16 آذر 32 چه گذشت؟

رژیم پهلوی که در کودتای 28 مرداد سال 32 توانسته بود با کمک متحدان خود یعنی آمریکا و انگلیس بار دیگر منابع ملت ایران را در اختیار اربابان غربی خود بگذارد و پایه‌های حکومت خود را تثبیت کند  پس از روزهای کودتا سعی در برقراری ارتباط با کشورهایی که در سال‌های قبل سیاستمداران میهن پرست کشور با قطع دست آنها از منابع ملی کشور و ایستادن جلوی خواسته‌های نابه‌حق آنها سعی در قطع وابستگی به کشورهای غربی را  داشتند، کرد.

اما این موضوع برای مردمی که از استبداد رژیم پهلوی به تنگ آمده بودند و از سالیان دراز خاطره از دست رفتن منابع کشورشان زخمی را بر دل‌های آنها ایجاد کرده بود فراموش نشدنی بود.

24 آبان 32 اعلام شد که ریچارد نیکسون، معاون رئیس جمور آمریکا برای مشاهده نتایج پیروزی سیاسی امید بخشی که در ایران نصیب قوای طرفدار تثبیت اوضاع و قوای آزادی شده است به ایران می‌آید همچنین 16 آبان نیز کابینه زاهدی و دولت انگلیس روابط خود را که از دوران ملی شدن صنعت نفت قطع شده بود آغاز کرد و تنها 2 روز قبل از واقعه 16 آذر ماه دولت انگلیس روابط خود را با ایران از سر گرفت و قرار شد که دنیس رایت کاردار سفارت انگلیس چند روز بعد به ایران بیاید.

در پی این ماجرا تظاهرات گسترده ای از 14 آذرماه در دانشگاه‌ها و بازار آغاز شد که تا 16 آذرماه ادامه داشت؛ رژیم شاه نیز برای برقراری امنیت، نیروهای نظامی خود را در دانشگاه‌ها مستقر کرد تا اینکه صبح روز تاریخی 16 آذرماه در دانشکده فنی دانشگاه تهران واقعه‌ای پیش آمد که این واقعه سرآغاز حادثه‌ای به یاد ماندنی در کشور و در تقویم دانشگاهیان محسوب می‌شود.

ماجرا از این‌جا آغاز شد که دانشجویان دانشکده‌های حقوق و علوم سیاسی، علوم دندانپزشکی، فنی، پزشکی و داروسازی از 2 روز قبل تظاهرات علیه رژیم فاسد شاهنشاهی را آغاز کردند و این تظاهرات در خارج از دانشگاه ادامه داشت تا اینکه روز 16 آذرماه گارد رژیم پهلوی وارد دانشگاه تهران می‌شوند تا تظاهرات را در نطفه خفه کنند؛ سربازان رژیم نیز به بهانه فرار 2 دانشجو از دست آنها دانشکده فنی را به محاصره در آوردند و وارد یکی از کلاس‌های درس این دانشکده شدند؛ شهید مصطفی چمران این حادثه را چنین توصیف می‌کند: "صبح شانزدهم آذر هنگام ورود به دانشگاه، دانشجویان متوجه تجهیزات فوق العاده سربازان و اوضاع غیر عادی اطراف دانشگاه شده وقوع حادثه‌ای را پیش بینی می‌‌کردند. نقشه پلید هیئت حاکمه بر همه واضح بود و دانشجویان حتی الامکان سعی می‌کردند که به هیچ وجه بهانه‌ای به دست بهانه جویان ندهند. از این رو دانشجویان با کمال خونسردی و احتیاط به کلاس‌ها رفتند و سربازان به راهنمایی عده‌ای کارآگاه به راه افتادند.

حدود ساعت 10 صبح موقعی که دانشجویان در کلاس‌­ها بودند، چندین نفر از سربازان دسته "جانباز" به معیت زیادی سرباز معمولی رهسپار دانشکده فنی شدند. ما در کلاس دوم دانشکده فنی که در حدود 160 دانشجو داشت، مشغول درس بودیم. آقای مهندس شمس استاد نقشه‌برداری تدریس می‌کرد. صدای چکمه سربازان از راهرو پشت در به گوش می‌رسید. اضطراب و ناراحتی بر همه مستولی شده بود و کسی به درس توجه نمی‌کرد. در این هنگام پیشخدمت دانشکده مخفیانه وارد کلاس شده به دانشجویان گفت: بسیار مواظب باشید. چون سربازان می‌خواهند به کلاس حمله کنند اگر اعلامیه یا روزنامه‌ای دارید از خود دور کنید؛ مهندس خلیلی به شدت عصبانی است و تلاش می‌کند از ورود سربازان به کلاس جلوگیری کند ولی معلوم نیست که قادر به این کار باشد او مهندس خلیلی و دکتر عابدی رئیس و معاون دانشکده فنی با تمام قوا می‌کوشیدند از ورود سربازان به کلاس جلوگیری کنند. ولی سربازان نه تنها به حرف آنها اهمیتی ندادند بلکه آنها را تهدید به مرگ کردند.

بالاخره در کلاس به شدت به هم خورد و پنج سرباز با مسلسل سبک وارد کلاس شدند؛ سربازان دانشکده فنی را به کلی محاصره کرده بودند تا کسی از میدان نگریزد. اکثر دانشجویان به ناچار پا به فرار گذاردند تا از درهای جنوبی و غربی دانشکده خارج شوند. در این میان بغض یکی از دانشجویان ترکید. او که مرگ را به چشم می‌دید و خود را کشته می‌دانست دیگر نتوانست این همه فشار درونی را تحمل کند و آتش از سینه پرسوز و گدازش به شکل شعارهای کوتاه بیرون ریخت"دست نظامیان از دانشگاه کوتاه".

هنوز صدای او خاموش نشده بود که رگبار گلوله باریدن گرفت و چون دانشجویان فرصت فرار نداشتند، به کلی غافلگیر شدند و در همان لحظه اول عده زیادی هدف گلوله قرار گرفتند. لحظات موحشی بود. دانشجویان یکی پس از دیگری به زمین می‌افتادند به خصوص که بین محوطه مرکزی دانشکده فنی و قسمت‌های جنوبی سه پله وجود داشت و هنگام عقب نشینی عده زیادی از دانشجویان روی این پله‏ها افتاده نتوانستند خود را نجات دهند. اجساد خون‌آلود شهیدان و آن همه ناله‏های پرشورشان نه تنها در دل سنگ این جلادان اثری نکرد بلکه با مسرت و پیروزی به دستگیری باقیمانده دانشجویان پرداختند.

بدین ترتیب سه نفر از دوستان ما مصطفی بزرگ‌نیا، احمد قندچی‌زاده و مهدی شریعت رضوی شهید و بیست و هفت نفر دستگیر و عده زیادی مجروح شدند. هنگام تیراندازی بعضی از رادیاتورهای شوفاژ در اثر گلوله سوراخ شد و آب گرم با خون شهدا و مجروحین در آمیخت و سراسر محوطه مرکزی دانشکده فنی را پوشاند، طوری که حتی پس از ماه‏ها از در و دیوار دانشکده فنی بوی خون می‌آمد. مامورین انتظامی پس از این عمل جنایتکارانه و ناجوانمردانه از انعکاس خشم و غضب مردم به هراس افتاده برای پوشاندن آثار جرم خود خون‌ها را پاک کردند ولی ماه‏ها اثر خون در گوشه و کنار دیده می‌شد و سال‌ها جای گلوله‏ها بر در ودیوار دانشکده فنی نمایان بود و تا زمین می‌گردد و تاریخ وجود دارد، ننگ و رسوایی بر کودتاچیان خواهد بود."

فردای این حادثه ریچارد نیکسون، معاون رئیس جمهور آمریکا به دانشگاهی که هنوز از  خون شهدای دانشجو رنگین بود، می‌آید و دکترای افتخاری حقوق دریافت می‌کند.

59 سال از حادثه تلخ سال 32 می‌گذرد اما نه تنها نام و یاد این دانشجویان فراموش نشده بلکه شهریاری‌ها، علیمحمدی‌ها، رضایی‌نژادها و احمدی‌روشن‌ها نه‌تنها با علم خود این کشور را به بالاترین مرتبه‌های بالای علمی رسانده‌اند بلکه با خون خود نام و یاد شهدای دانشجوی سال 32 را زنده نگه داشته‌اند و نشان دادند که راه شهادت برای دانشجویان همچنان باز است.

کسب رتبه نخست تولید علم منطقه و رتبه 16 در جهان، کسب دستاوردهای مهم در حوزه‌های هسته ای، پزشکی، اقتصادی و سیاسی مدیون تلاش دانشجویان و اساتیدی است که از سال‌های پس از انقلاب ایران را به سرافرازی رساندند.

همچنین وجود دانشمندانی مانند شهید حسن طهرانی مقدم و دستاوردهای وی در زمینه صنایع دفاعی نشان داد که اگر ایران زمانی مجبور بود از آمریکایی‌ها و اسرائیلی‌ها تجهیزات دفاعی خریداری کند و برای آموزش تجهیزاتی که از آنها خریداری کرده است دست به دامن این کشورها شود اما امروز نه تنها می‌توان ادعا کرد که نه فقط می‌توانیم تجهیزات دفاعی را برای خودمان تولید کنیم بلکه با کمک به کشورهایی که از زیاده‌خواهی‌های سلطه‌طلبان رنج می‌برند می‌توانیم اثبات کنیم که ایران پرقدرت تر از روزهای گذشته دیگر نیازی به پدرسالاری آمریکا و انگلیس ندارد.

البته پیشرفت‌های ایران به مذاق مستکبرین و بیگانگان خوش نیامده و با هر وسیله و حربه ای سعی در سنگ‌اندازی در مقابل اقدامات دانشگاهیان و دانشجویان ایران می‌‌کنند نمونه این موضوع محکومیت دانشمندان و محققان ایرانی مانند حجت‌الله ربانی دانشمند ایرانی و مسئول پروژه تولید واکسن ضد سرطان در ایران یا مجتبی عطاردی استاد ایرانی دانشگاه صنعتی شریف است.

اما بیگانگان باید بدانند که پیشرفت‌هایی که ایران در سال‌های پس از انقلاب کسب کرده همه و همه نتیجه خون شهدای دانشجوی دیروز و مجاهدت دانشجویان و دانشمندان نسل امروز است که راه شهادت را گم نکرده و اگر لازم بدانند زندگی خود را فدای میهن و مردم خود می‌کنند.

انتهای‌پیام/