سازمان های اطلاعاتی امنیتی اسرائیل چرا و چگونه تشکیل شدند
خبرگزاری تسنیم : از زمان شکل‌گیری رژیم صهیونیستی در سال ۱۹۴۸ تاکنون به مقتضای خوی تجاوزگرانه این رژیم ده‌ها سازمان تروریستی خطرناک تشکیل شده است.
به گزارش خبرگزاری تسنیم، مرکز تحقیقات «الاسری» اردن در گزارشی به بررسی مهمترین و بارزترین سازمان‌های تروریستی صهیونیستی می‌پردازد و در این‌باره می‌نویسد: صهیونیست‌ها تا به حال سازمان‌ها، دستگاه‌ها و گروه‌های تروریستی متعددی را تشکیل داده‌اند. تخصص و حرفه این سازمان‌ها، قتل و کشتار و ترور فلسطینیان به ویژه فرماندهان و رزمندگان مقاومت است.
هاشومیر (نگهبان)
سازمانی نظامی - صهیونیستی است که «اتسحاق تسفی»، «اسرائیل گیلادی»، «الکساندر زید» و «اسرائیل شوحط» آن را در سال 1909 در فلسطین تاسیس کردند. اسرائیل شوحط ایده‌پرداز سیاسی و عملا رهبر این سازمان بود. مهمترین اعضای این سازمان را یهودیان عضو حزب «کارگران صهیون» و مهاجران اولیه روس بودند.
بیتار
بیتار در واقع تعبیری اختصاری از «بریت یوسف ترامبلدور» به معنای «وعده ترامبلدور» یا «پیمان ترامبلدور» است. بیتار جنبشی متشکل از جوانان صهیونیست بود که یوسف ترامبلدور در سال 1923 در لهستان آن را تأسیس کرد. هدف وی آموزش نظامی، کشاورزی و زبان عبری به اعضای جنبش برای آماده سازی آنها جهت زندگی در فلسطین بود.
نوتریم
نوتریم به معنای «نگهبانان» است. این گروه متشکل از نیروهای مازاد پلیس صهیونیستی بود که توسط مقامات مسئول انگلیسی و با همکاری سازمان «هاگانا» تشکیل شد. هدف از تشکیل این گروه کمک در سرکوب انتفاضه‌های عربی سال 1936 فلسطین بود و از دیگر اقدامات آن می‌توان به ارسال صدها نگهبان از چندین شهر و شهرک برای حمایت از شهرک‌های واقع در مرزها و دره اردن اشاره کرد.
سپاه یهود
تشکیلاتی نظامی متشکل از داوطلبان یهودی بود که در جنگ جهانی اول در صفوف نیروهای انگلستان و نیروهای متفقین جنگیدند. در این زمینه می‌توان به گردان «38» متشکل در سال‌های 1915 – 1917 در انگلیس، گردان «39» متشکل در سال‌های 1917-1918 در آمریکا توسط بن گوریون و بن تسفی، گردان «40» متشکل در فلسطین و گردان‌های «تفنگداران پادشاهی» اشاره کرد.
شمار اعضای این سازمان‌ها 6400 نفر بیان شده بود که همگی با هم «سپاه یهود» را تشکیل می‌دادند.
ایده تأسیس این گردان‌‌ها به تفکر یهود مبنی بر لزوم کمک به انگلستان باز می‌گردد. آنها فکر می‌کردند باید به انگلستان، یعنی نیروی استعماری در حال پیشرفت جهان کمک کنند تا آن کشور نیز هم به نوبه خود به آنان در تأسیس وطن‌اشان یاری رساند.
لشکر یهود
عبارت است از واحدی نظامی متشکل از یهودیان که به عبری «هاهایل» خوانده می‌شد. این مجموعه در سال 1944 با فرمانی صادره از حکومت انگلستان تشکیل شد تا در جنگ جهانی دوم در صفوف نیروهای متفقین بجنگد. ریشه‌های تشکیل این سازمان تروریستی، به سال 1939 بازمی‌گردد. زمانی‌که رهبران شهرک‌نشینان به این نتیجه رسیدند که می‌توان با کمک به متفقین در جنگ جهانی، به آروزی دیرینه‌شان یعنی تشکیل دولت ملی یهود برسند. در این راستا در همان سال حدود 130 هزار شهرک‌نشین یهودی ساکن فلسطین برای جنگ در صفوف متفقین داوطلب شدند.
هاگانا
نام یکی از سازمان‌های نظامی صهیونیستی شهرک نشین به معنای «دفاع» است که در سال 1920 در قدس تاسیس شد تا جای سازمان «نگهبان» را بگیرد.
هاگانا در ابتدا با «اتحادیه کار» سپس با حزب «مپای» و «هستدروت» در ارتباط بود. در سال 1929 هاگانا در سرکوب قیام فلسطینیان عرب شرکت داشت و به منازل و دارایی‌های عرب‌ها حمله‌ور شد. این گروه همچنین با هدف تحریک شهروندان عرب و ایجاد ترس میان آنان، چندین راهپیمایی برگزار کرد.
همکاری ویژه این گروه با نیروهای اشغالگر انگلیسی در سال 1936 و همراه با انتصاب «چارلز وینجیت»، به سمت افسر اطلاعات انگلستان در فلسطین آغاز شد. وی بر تشکیل گروه‌های ویژه شبانه و غیرثابت نظارت داشت. بخش هماهنگی میان سازمان اطلاعات انگلستان و بخش اطلاعاتی هاگانا معروف به «شای» بود.
همراه با پایان جنگ جهانی دوم، اوضاع دوباره متشنج شد و هاگانا با همکاری سازمان «لیحی» و «اتسل» در چندین عملیات اقدام به تخریب تأسیسات انگلستان و از بین بردن پل‌ها و خطوط راه آهن کرد.
نام این جریان «جنبش مقاومت عبری» بود و همزمان با تشکیل رژیم صهیونیستی هاگانا به هسته اولیه ارتش صهیونیست‌ها بدل شد.
اتسل
کلمه اتسل در واقع حروف اختصاری «سازمان نظامی قومی در سرزمین اسرائیل» است که به «ارگون» نیز معروف است. این سازمان نظامی صهیونیست در سال 1931 در فلسطین تاسیس شد. افرادی که هاگانا را ترک کرده بودند، به همراه گروهی از صهیونیست‌های مسلح عضو بیتار هسته اولیه این گروه را تشکیل دادند.
افکار «ولادیمیر جابوتنسکی» که بر ضرورت استفاده یهودیان از قدرت نظامی در راستای تشکیل دولت و همچنین حق هر یهودی نسبت به حضور در فلسطین تأکید داشت، پایه‌های فکری این سازمان بود. پرچم این سازمان نیز تصویر دستی بود که مسلسلی را به قبضه داشت و زیر آن نوشته شده بود «فقط اینگونه» .
عملیات‌های تروریستی اتسل نقش بسزایی در به وحشت افکندن کشاورزان فلسطینی و واداشتن آنها به ترک اراضی‌اشان داشت. این گروه به خودروهای شهروندان عرب حمله می‌کرد و با همکاری لیحی و حمایت هاگانا کشتار معروف «دیریاسین» در 9 آوریل سال 1948 را به اجرا گذاشت.
لیحی
«لیحی» یا «اشترن»عنوان اختصاری «جنگجویانی برای آزادی اسرائیل» است. این سازمان سری – نظامی صهیونیستی توسط «آبراهام اشترن» و تعدادی از یارانش در سال 1940 پس از جدا شدن از اتسل به وجود آمد.
از سال 1942 و پس از کشته شدن بنیانگذارش توسط نیروهای قیمومیت انگلستان، این سازمان به نام اشترن نامگذاری شد. در سال 1943 «مناخیم بگین» یکی از رهبران صهیونیست، رهبری این سازمان را به عهده گرفت. از جمله بارزترین عملیات‌های تروریستی اشترن ترور «فالک برنادوت» نماینده بین المللی و بمبگذاری در هتل «ملک داوود» در قدس بود.
موساد
هاگانا سازمانی سری و ویژه تأسیس کرد که به «دفتر اطلاعات» معروف بود و شای نیز خوانده می‌شد. در سال 1937 هاگانا سازمان «موساد لی الیافی بیت» یعنی «دفتر مهاجرت» را تشکیل داد. سازمان اطلاعات اسرائیل در سال 1951 در اولین رونمایی رسمی، اولین کلمه از اسم این دفتر را نام خود قرار داد. این سازمان شبکه جاسوسی آن دفتر را نیز به ارث برد.
با توجه به وجود چندین سازمان جاسوسی اسرائیلی، رهبران صهیونیسم برای ایجاد هماهنگی میان فعالیت‌های این سازمان‌ها دستگاهی ویژه به نام «در خدمت اسرائیل» به وجود آوردند که ریاست آن را «روفین شیلوح» بر عهده گرفت. وی همچنین بعد از اعلام رسمی تاسیس موساد، رئیس این سازمان شد.
در موساد کمیته ویژه ای به صورت هفتگی نشست هایی را برگزار می کند. این کمیته اختصارا «وادات» نامیده می‌شود که مسئولیت هماهنگی مسائل سری و جاسوسی در خارج و داخل سرزمین‌های اشغالی را بر عهده دارد. رئیس وادات همان رئیس موساد است که همکارانش وی را «مأمون» می‌خوانند. اعضای این کمیته شامل رئیس دستگاه اطلاعات نظامی (أمان)، رئیس دستگاه امنیت داخلی (شین بیت) یا (شاباک)، رئیس مرکز پژوهش‌های استراتژیک و برنامه‌ریزی‌ها، در وزارت خارجه و دارای تخصص در جاسوسی دیپلماتیک، مدیر بخش عملیات ویژه در پلیس مشهور به (ماتام)، مشاوران شخصی نخست‌وزیر در امور سیاسی، نظامی، اطلاعاتی و مبارزه با ترورسیم هستند.
در این نشست هفتگی، راهبردهای سیاسی امنیتی داخل و خارج اسرائیل مشخص می‌شود.
شین بیت
در زمان تأسیس رژیم صهیونیستی تعداد کارمندان اطلاعاتی اسرائیل به 184 نفر می‌رسید؛ این افراد در آن زمان بنابر دستوری نظامی، واحدی نظامی وابسته به ارتش را تشکیل دادند که آن را «شین بیت» نامیدند که خلاصه عبارت «در خدمت امنیت» است.
ریاست این واحد از زمان تشکیل تا سال 1952 بر عهده «ایسر هارئیل» بود و پس از آن وی به ریاست موساد منصوب شد. هارئیل در دهه اول پس از تأسیس رژیم صهیونیستی شدیدا بر فعالیت‌های دشمنان حزب کار نظارت داشت. حزبی که تا سال 1977 حاکمیت را در اسرائیل به دست داشت.
فعالیت‌های شین بیت بسیار سری بود تا جایی که نام رئیس آن اعلام نمی‌شد و در طول سال‌های متمادی تحت فرمان دفتر ریاست فعالیت می‌کرد.
در سال 1986 پس از افشای میزان وحشیگری اعضای این سازمان در قضیه «اتوبوس 300»، «آبراهام شالوم»، رئیس این سازمان استعفا کرد و نام این سازمان به «شاباک» یعنی «در خدمت امنیت عمومی» تغییر کرد.
واحد عرب نماها
بعدها روشن شد که اولین عرب نما در ارتش اسرائیل شخصی به نام «اسرائیل عبدو بن یهودا» بود. وی به منزله پدر مستعربین یا عرب نماها بود که فعالیت‌هایش را در روزهای جنگ سال 1948 آغاز و واحدی از عرب نماها را میان شهروندان عرب رهبری کرد و این واحد تا به امروز به فعالیت‌هایش ادامه می‌دهد.
گزارشی که توسط «یوسی میلمان» روزنامه‌نگار صهیونیست تهیه شده بود، پرده از وجود این واحد میان عرب‌های ساکن سرزمین‌های اشغالی یا همان عرب‌های 48 برداشت. در این گزارش آمده بود که عرب نماها در روستاهای فلسطینی در لباس یک عرب زندگی و با دختران فلسطینی نیز ازدواج می‌کردند.
از مهمترین ویژگی‌های این واحدهای ویژه، بهره‌مندی آنان از آموزش‌های نظامی و روانی تخصصی است که اعضایشان را به قاتلانی حرفه‌ای مبدل می‌کرد تا جایی که کشتن انسان‌ها برای آنان به عملی بسیار آسان و روزمره تبدیل شده بود.
بر اساس گزارش‌ها و به استناد قرائن و مشاهدات موجود در سرزمین‌های اشغالی مهمترین وظیفه و هدف واحدهای ویژه فعالیت در قلب اعراب فلسطینی و رسیدن به اهداف غیر قابل دسترسی برای نیروهای نظامی عادی است.
هدف این واحدها شناسایی، بازداشت و یا ترور رهبران و اعضای انتفاضه است و همچنین در پوشش کامل، اقدام به جمع آوری اطلاعات، ایجاد فتنه، شورش و بدبینی عمومی می‌کنند.
امان
«امان»، یکی از بخش‌های دستگاه اطلاعاتی اسرائیل که از نظر اداری زیر مجموعه ریاست ستاد کل ارتش است. این دستگاه از رئیس ستاد کل ارتش دستور گرفته و به طورکلی به تصمیمات شورای عالی امنیت دولت پایبند است. این دستگاه همان قسمت اطلاعات نظامی یا چیزی شبیه آن در ارتش‌های دیگر جهان است.
اصطلاح امان از عبارت عبری «اغاف مودیعین» به معنای «دفتر اطلاعات» گرفته شده است. مأموریت ویژه این دستگاه، حفظ امنیت نیروهای مسلح و جمع‌آوری اطلاعات نظامی، استراتژی، عملیاتی و میدانی از نیروهای مسلح کشورهای عربی است. این دستگاه همچنین ظرفیت‌های سیاسی و اقتصادی کشورهای عربی را شناسایی می‌کند که می‌توان از آنها به سود قدرت دفاعی یا جنگ‌ها استفاده کرد. امان در این زمینه این اطلاعات را تحلیل و پردازش و نتیجه‌گیر‌ی‌های لازم را به دست می‌آورد.
این سازمان همچنین سهم بالایی در رسم نقشه‌های جنگی، هماهنگی با دستگاه‌های ذیربط، جمع آوری اطلاعات به دست آمده از افسران اطلاعاتی پراکنده در مرزها و مناطق عملیاتی دارد و نقشی ویژه در جمع آوری و تحلیل اطلاعات افسران دیدبان دارد که از وسایل رصد زمینی، دریایی، هوایی، بیسیم، الکتورنیک، ماهواره ها و ... استفاده می‌کنند.
حیطه تمامی دستگاه‌هایی که تاکنون شرحشان آمد، مربوط به داخل رژیم صهیونیستی است، اما اطلاعات خارجی از راه فرستادگان نظامی وابسته به دستگاه امان و کارمندان سفارت‌های اسرائیل، همچنین با همکاری شبکه‌های جاسوسی فعال در خارج و دستگاه‌های اطلاعاتی وابسته به کشورهای دوست اسرائیل به دست می‌آید.
گردان صهیونیستی لاویه
«گردان لاویه» از وحشتناک‌ترین و پست‌ترین دستگاه‌هایی است که اسرائیل برای ترور و بازداشت فلسطینیان از آن استفاده می‌کند. این گردان در مناطق مسکونی فعالیت داشته و اعضای آن آموزش‌های ویژه‌ای در ترور رهبران مقاومت فلسطینی دیده‌اند.
گردان لاویه بر اساس تصمیم رئیس سابق ستاد کل ارتش اسرائیل و وزیر دفاع کنونی «شائول موفاز» تشکیل شد. هدف از تشکیل این گردان جا به جایی آن با نیروهای جایگزین بود. این تصمیم پس از آن گرفته شد که نیروهای جایگزین مجبور بودند، سالیانه بیش از 25 روز خدمت نظامی انجام دهند.
اعضای گردان لاویه به نقشه‌ها و عکس‌های هوایی در کارشان احتیاجی ندارند و این به سبب شناخت بالای آنها نسبت به مناطق مختلف است.
گمان می‌رود که فرماندهان این گردان تمامی منازل موجود در منطقه تحت نظر و نظامیان صهیونیست نیز تمامی اشخاص موجود در منطقه مأموریتشان را بشناسند.
همچنین گمان بر این است که این اعضای گردان، آشنایی کامل و نزدیک با تمامی افراد تحت تعقیب دارند تا جایی که هر فرمانده عکس‌های افراد اصلی تحت تعقیب را در اختیار دارد.
این موضوع باعث می‌شود آنها در خلال رفت و آمد روزمره در خیابان‌ها و یا در ایست‌های بازرسی به راحتی افراد تحت تعقیب را شناخته و زمان مورد نیاز برایی بازداشت آنان کاهش یابد.
انتهای پیام/
