گوئررو: یادم نمی‌آید چه شد که گل زدم
خبرگزاری تسنیم : قهرمانی کورینتیانس در جام باشگاه‌های جهان و کسب توپ برنز آدیداس، یکشنبه را به یکی از فراموش نشدنی‌ترین روزهای حرفه مهاجم پرویی نماینده برزیل تبدیل کرد.
به گزارش خبرگزاری تسنیم، چندین و چند دلیل وجود دارد تا پائولو گوئررو این روزها یکی از خوشحال‌ترین فوتبالیست‌های جهان باشد. او همان کسی بود که گل پیروزی کورینتیانس را در بازی نیمه نهایی جام باشگاه‌های جهان به ثمر رساند تا تیمش راهی فینال شود. او در فینال هم با یک ضربه سر تماشایی دروازه چلسی را گشود تا کورینتیانس برای دومین بار طعم قهرمانی در رقابت‌های جام باشگاه‌های جهان را بچشد. گوئررو در شرایطی زمینه ساز قهرمانی تیمش در جام باشگاه‌های جهان شد که به نظر می‌رسید به دلیل مصدومیت زانو شانس حضور در این بازی‌ها را از دست می‌دهد.
مهاجم پرویی تیم کورینتیانس برزیل پس از قهرمانی تیمش در جام باشگاه‌های جهان و کسب توپ برنز آدیداس به عنوان سومین بازیکن برتر رقابت‌ها، گفت‌وگویی با سایت فیفا انجام داد که در زیر می‌خوانید:
* پائولو، اول از همه به تو تبریک می‌گوییم. بگو آیا باورت شده که الان شما قهرمان جهان هستید؟
- دارم کم کم باور می‌کنم. خیلی خوشحالم و هیجان زده شده‌ام. زحمات زیادی را متحمل شدیم تا این جام را ببریم. همه اعضای تیم سخت تلاش کردند و از جان مایه گذاشتند. حالا زحمات‌مان ثمر داده و وقت جشن و خوشحالی است. این آن چیزی است که ما الان نیاز داریم.
*از گلی که در فینال زدی بگو. دقیقا یادت هست که چطور آن را زدی یا اینکه از شدت هیجان فراموشش کرده‌ای؟
- راستش را بخواهید، واقعا یادم نمی‌آید چه شد که توانستم گل بزنم فقط می‌دانم که یک توپ از سمت چپ آمد. دانیلو توپ را گرفت و شوت کرد اما آنها او را هل دادند، ندادند؟ چیزی که به یادم مانده این است توپ جلوی من سرگردان بود و انگار منتظرم من بود تا بیایم و با یک ضربه کوچک از روی خط عبورش دهم.
*وقتی می‌خواستی گل بزنی در سرت چه می‌گذشت؟
- در چنین موقعیت‌هایی باید تا جایی که می‌توانی خونسردی‌ات را حفظ کنی. در آن لحظه آنقدر هیجان زده می‌شوی که دیگر مغزت کار نمی‌کند و زمانی برای فکر کردن نمی‌ماند. فقط می‌خواهی خودت را به توپ برسانی حالا به هر شکلی که شده. فکر می‌کنم در نهایت سر از نزدیکی‌های تیرک افقی درآوردم. بله، باید ذهنی سالم و آماده داشته باشی تا در عرض دو یا سه ثانیه درست‌ترین تصمیم را بگیری. من هیچ گزینه دیگری نداشتم جز اینکه سرم را به توپ برسانم و آن را به داخل دروازه بفرستم.
*پیش از فینال خیلی‌ها می‌گفتند که کورینتیانس یک تیم دفاعی است و در این بازی می‌خواهد در لاک دفاعی فرو برود. آیا تو هم چنین چیزی شنیدی؟ آیا این موضوع سبب نشد شما برای هجومی بازی کردن انگیزه پیدا کنید؟
- خب من فقط می‌توانم از طرف خودم حرف بزنم و حقیقت این است که چیزی با این مضمون نشنیدم. فکر می‌کنم هر مربی شیوه تفکر خاص خودش را دارد و به شیوه خودش سعی می‌کند حریف را متوقف کند. دفاعی یا هجومی مهم این است که ما بازی را بردیم.
* می‌دانستی 6 سال از آخرین باری که یک تیم از آمریکای جنوبی توانسته بود جام باشگاه‌های جهان را ببرد می‌گذشت؟
- البته که می‌دانستم. پروفسور (لقب تیته مربی کورینتیانس) در صحبت‌هایش بارها این موضوع را به ما یادآوری کرد و همین به ما انگیزه‌ای مضاعف داد. خیلی خوشحال و مفتخریم که این جام را برای فوتبال آمریکای جنوبی به ارمغان می‌بریم. باید بودید و می‌دیدید که رختکن تیم ما بعد از قهرمانی چه وضعیتی دارد. همه خوشحال بودند و با جام جشن می‌گرفتند. من هم برای خودم یک جام بردم (توپ برنز آدیداس) و این اتفاق خوشحال‌ترم کرد.
* فکرش را می‌کردی که با وجود مصدومیت زانویت بتوانی در این رقابت‌ها حضور پیدا کنی؟
- وقتی مصدوم شدم بی‌نهایت نگران و ناراحت بودم. خدا را شکر توانستم به موقع آماده شوم و خودم را به این بازی‌ها برسانم. به هیچ قیمتی حاضر نبودم این جام را از دست بدهم.
* الان وضعیت زانویت چطور است؟ وقتی داشتی زمین را ترک می‌کردی کمی می‌لنگیدی؟
- کمی درد داشت اما جای نگرانی نیست. نمی‌توانم بگویم که بردن جامی مثل این چقدر خوشایند است، آنقدر خوشایند که حتی مصدومیت هم تو را آزار نمی‌دهد. مصدوم شدم اما ارزشش را داشت. برای من مهمترین چیز این است که قهرمان جهانیم.
*به عنوان سئوال آخر. بعد از بازی در حالی که پرچم پرو را دور خودت پیچیدی بودی و شادی می‌کردی. می‌توانی تصور کنی هموطنانت چطور افتخارآفرینی تو را جشن گرفته‌اند؟
- پرو، کشورم و مردم آن برای من واقعا مهم و همیشه در یادم هستند. می‌خواهم این قهرمانی را به همه آنها تقدیم کنم.
انتهای پیام/
