رقابت بر سر انحلال وزارت ارتباطات، بازی دوسرباخت
خبرگزاری تسنیم : اختلاف نظرهای کارشناسی دولت و مجلس بر سر ادغام یا انحلال وزارت ارتباطات و فناوری اطلاعات بازی دوسر باختی است که زیرساخت‌های مهم ارتباطی کشور سودی از آن نمی برد.
به گزارش خبرنگار فناوری اطلاعات و ارتباطات خبرگزاری تسنیم ، تغییر و تحول اخیر و ناگهانی دولت در ارتباط با وزارت ارتباطات و فناوری اطلاعات موجب شد که مجددا موج رسانه‌ای در برابر این موضوع به راه افتد و هر فعال رسانه‌ای با دیدگاه خود نسبت به موضوع، تحلیلی را ارائه دهد که البته بسیاری از آن‌ها نیز متکی به نظرات کارشناسی بود که در جای خود بحث‌براگیز است.
به دور از این موج و کمی عقب‌تر به موضوعی برمی‌خوریم که تنها صورت مسئله‌ای متفاوت داشت و آنجا نیز جو رسانه‌ای از زاویه‌ای دیگر وارد صحنه شد و با پادرمیانی مانع ادغام وزارت ارتباطات شد.
سال گذشته مجلس و نمایندگان بسیار اصرار بر کاهش تعداد وزارتخانه‌ها علی‌رغم میل دولت داشتند و کار به جایی رسید که وزارت بازرگانی در صنعت، وزارت مسکن در راه و سرانجام وزارتخانه کار در رفاه و تعاون ادغام شد اما زور مجلس برای ادغام وزارت ارتباطات و فناوری اطلاعات به دولت نرسید و با وجود اینکه دستور به ادغام این وزارتخانه دادند اما قدرت رسانه‌های کشور موجب این شد که طرحی دو فوریتی وارد صحن علنی شود و دستور ادغام را لغو کند.
این اقدام که بسیار بحث پیرامون خود داشت و به دور از عقیده کارشناسانی که آن را کارشناسی نشده می‌دانستند، در مجلس نهم مخالفان بسیاری دارد و بسیاری از نمایندگان، ضعف‌های موجود در جامعه را بر گردن همین اقدامات نسنجیده می‌اندازند.
امسال نیز ادغام وزارت ارتباطات که گویا به مانند وزنه‌ای است که هر بار در کفه‌های ترازوی دولت و مجلس گذاشته می‌شود تا سرانجام یک نفر توزان را بر هم زند و برنده شود، این بار در سمت دولت قرار گرفته است و رئیس جمهور با برکناری تقی‌پور، وزیر سابق ارتباطات، به دنبال ادغام این وزارتخانه رفت و برخلاف اینکه مجلسی‌ها هیچ تأکیدی بر این کار ندارند اما دولت توپی را در زمین مجلس انداخت و دلیل این کار را نیز فشار از سوی مجلس عنوان کرد.
چنین اقدامی از سوی دولت علاوه بر اینکه بسیاری از مجلسی‌ها را به مخالفت با آن داشت، کار را به جایی رسانید که در مصوبه اخیر خود هرگونه ادغام یا انحلال را از سوی دولت ممنوع کردند و در اثنای این مصوبه و در ماده‌ای جداگانه به این نکته پرداخته شد که وزیر یک وزارتخانه نمی‌تواند حکم سرپرستی وزارتخانه‌ای دیگر را نیز داشته باشد.
به دور از مشخص نبودن هدف رییس جمهور از گماردن شخصی به سرپرستی وزارتخانه کاملا تخصصی که هیچگونه ارتباطی با آن ندارد، باید دید که چرا توان رسانه‌ها برخلاف سال گذشته، امسال در برابر اقدامات این‌چنینی دولت تحلیل رفت؟
آیا غیر از این است که در هر دو سال هدف ادغام وزارت ارتباطات بود؟ پس چرا این بار رسانه‌ها در بیرون از گود ایستادند و حتی در پاره‌ای اوقات این اقدام را تحسین نیز کردند؟
شاید یکی از دلایل این باشد که وزارت ارتباطات سال گذشته در برابر حمایت همه‌جانبه رسانه‌ها هیچ واکنشی را از خود نشان نداد و برای بقای عمرش وعده و تعهدی را گردن نگرفت تا بتواند عملکرد خود را در پایان کارش مثبت جلوه دهد، رفته رفته نیز رسانه‌ها با تعامل خود با کارشناسان دریافتند که این وزارتخانه عملکرد مثبت چندانی را حداقل در دولت اخیر نداشته است و سازمان‌های کلیدی زیرمجموعه آن نیز هرکدام مستقلا به کار خود ادامه می‌دهد که وجود یا عدم وجود وزارت ارتباطات در روند کاری آن‌ها خللی را ایجاد نمی‌کند.
در این شرایط باید گفت که نه ادغام این وزارتخانه حلال مشکلات خواهد بود و نه انحلال آن؛ چرا که ادغام، موجبات تعریف این وزارتخانه را ذیل وزارتخانه‌ای دیگر فراهم می‌کند که در واقع کار غیرتخصصی و به دلیل سنگینی وظایف موجود بر روی دوش یک وزیر، انجام وظایف غیرممکن می‌شود؛ انحلال هم که مشخصا رسمیت را از این نهاد سلب می‌کند و هیچ مسئولیت اجرایی نمی شود برای آن متصور شد در حالیکه ارتباطات در عصر انفجار اطلاعات، شاخصه‌ای کلیدی است و نیاز به نهادی برای رسیدگی به امورات آن دارد.
انتهای پیام/
