آمریکایی‌ها با خشونت زاده شده‌اند

به گزارش خبرگزاری تسنیم ، پایگاه تحلیلی«آلترنت» در مقاله ای به قلم «مایکل مور»، در خصوص «قوانین مربوط به اسلحه در ایالات متحده» نوشت: بعد از تماشای کنفرانس خبری اغفال کننده «انجمن ملی اسلحه» در روز جمعه، مشخص شد که پیش بینی مایاها به وقوع پیوست. به جز دنیایی که در حال اتمام بود، انجمن ملی اسلحه هم در حال تمام شدن است. قدرت زورگوی آنها برای تنظیم کردن سیاست های مربوط به اسلحه در این کشور در حال زوال است. ملت بخاطر قتل عامی که در کانکتیکت شد، نگران و آشفته اند که آثار آن را می توان درهرکجا دید.

در اینجا می خواهم یک مقدار از دلخوشی های تعطیلات کریسمسم را برای شما بازگو کنم: این قتل عام هایی که توسط اسلحه صورت می گیرد به زودی پایان نخواهند یافت.

من متاسفم که این مسئله را می گویم. اما ما همگی می دانیم که این موضوع واقعیت دارد. البته این بدان معنی نیست که ما نباید تلاش کنیم.
همه ما دوست داریم ببینیم رئیس جمهور و کنگره قوانین سخت تری در مورد اسلحه اعمال می کنند. ما باید اسلحه های خودکار و نیمه خودکار و همچنین خشاب هایی که بیش از 7 گلوله در خود جای می دهند را ممنوع کنیم. ما باید زمینه ها را بهتر چک کنیم و خدمات سلامت روانی بیشتری ارائه دهیم. همچنین ما باید یک نظمی هم به مهمات بدهیم.

محدودیت و ممنوعیت استفاده از اسلحه ممکن است کاهش دهنده  کشتارهای انجام شده توسط اسلحه باشد اما راه حل اصلی نیست
اما دوستان، من مایلم بگویم درست است که گزینه های ذکر شده، مرگ بر اثر اسلحه ها را کاهش می دهد اما بدون شک پایانی بر کشتارهای جمعی نخواهد بود. این مسائل و محدودیت ها مرکزیت مشکل را مورد حمله خود قرار نخواهد داد.

کانکتیکت یکی از قوی ترین و مستحکم ترین قوانین مربوط به اسلحه در کشور را داراست. اما این قوانین نتوانستند جلوی قتل عام 20 کودک خردسال در 14 دسامبر را بگیرند.

قاتل مدرسه سندی هوک هیچ سابقه کیفری نداشته اما گویا از مشکلات روحی رنج می برده است
بیایید کمی در مورد نیوتاون صادق باشیم: قاتل هیچ سابقه کیفری نداشته پس نمی توان از طریق بازبینی پیش زمینه های او چیزی متوجه شد. تمام اسلحه هایی که توسط او مورد استفاده قرار گرفتند به صورت قانونی خریداری شده بودند و هیچ کدام از نوع اسلحه هایی نبودند که قانون آنها را مناسب برای حمله بداند.

یک حقیقت کوچک کثیف وجود دارد که هیچ یک از لیبرال هایی همچون ما نمی خواهد در مورد آن بحث کند: قاتل زمانی از قتل عام خود دست کشید که دید پلیس ها در حال هجوم آوردن به سمت زمین مدرسه هستند، به ویژه پلیس هایی که اسلحه داشتند. زمانی که او دید پلیس ها در حال آمدن هستند، دست از کشتار خود کشید و خود را کشت. اسلحه های پلیس از کشتار 20 تا 40 و یا حتی 100 نفر دیگر جلوگیری کرد. بعضی وقت ها اسلحه به کار می آید. 

کشورهای دیگری که استفاده از اسلحه در آنها آزاد هست، به اندازه آمریکا تلفات ندارند
من متاسفم که باید این واقعیت را بگویم که نیاز به ایجاد تغییرات در این قوانین دکوری و فقط زیبا، وجود دارد. واقعیات تلخ این ها هستند: کشورهای دیگر که اسلحه دارند (همانند کانادا که با داشتن 12 میلیون خانوار، دارای 7 میلیون اسلحه شکاری است) دارای نرخ پایین تری از کشتار هستند. کودکان ژاپنی همان فیلم های خشن را تماشا می کنند که کودکان آمریکایی نگاه می کنند و کودکان استرالیایی هم همان بازی های ویدیویی خشن را بازی می کنند. اما آنها به راحتی که ما این کار را می کنیم، یکدیگر را به قتل نمی رسانند. چرا ما اینکار را انجام می دهیم؟ این سوالی است که ما باید در زمانی که در حال محدودیت و ممنوعیت استفاده از اسلحه هستیم، آن را مورد بررسی قرار دهیم. ما کی هستیم؟

من دوست دارم که سعی کنم به این سوال پاسخ بدهم.

ما کشوری هستیم که رهبرانش به طور رسمی  تضمین و انجام اعمال خشونت آمیز برای  دستیابی به یک هدف غیر اخلاقی را صورت می دهند. ما به کشورهایی حمله می کنیم که به ما حمله نکرده اند. ما در حال حاضر در چندین کشور از پهپادها استفاده می کنیم که اغلب دست به کشتن غیر نظامیان می زنند.

آمریکایی ها با خشونت و کشتار بوجود آمده اند و وحشی گری در غرب را ترویج داده اند
این احتمالاً نباید ما را متعجب کند که ما ملتی هستیم که با کشتار و قتل عام بوجود آمدیم و با برده داری شکل گرفتیم. ما در جنگ داخلی 600 هزار نفر از خودمان را سلاخی کردیم. ما غرب وحشی را با یک شش – لول  تربیت کردیم و زنانمان را مورد تجاوز و ضرب و شتم قرار دادیم، بدون اینکه رحم و شفقتی در قبال آنها نشان دهیم: در هر سه ساعت یک زن توسط دوست پسر/ همسر فعلی یا سابق خود کشته می شود، در هر سه دقیقه یک زن در ایالات متحده مورد تجاوز قرار می گیرد و در هر 15 ثانیه یک زن در ایالات متحده مورد ضرب و شتم قرار می گیرد.

 ما اجازه می دهیم ده ها هزار نفر از شهروندان خودمان هرساله بخاطر اینکه تحت بیمه نیستند، بمیرند و تا زمانی که خیلی دیر نشده باشد به پزشک مراجعه نکنند.

آمریکایی ها احساس می کنند که صاحب دارایی خاصی هستند که آنها را از دیگر جهانیان متمایز می کند
چرا ما این کار را می کنیم؟ یکی از نظریات این سوال این است: چون که ما می توانیم. یک غرور و تکبری در روح دوستانه آمریکایی وجود دارد که باعث می شود فکر کنیم یک مسئله استثنائی در مورد ما آمریکایی ها وجود دارد که ما را از دیگر کشورها متمایز می کند. ما فکر می کنیم که همیشه و همه جا اولیم اما حقیقت این است که دانش آموزان ما در علوم رتبه هفدهم و در ریاضیات رتبه بیست و پنجم را دارند. ما آمریکایی ها در فاکتور امید به زندگی رتبه سی و پنجم را داریم. ما معتقدیم که بهترین دموکراسی در دنیا را داریم اما کمترین میزان مشارکت مردم را در بین کشورهای غربی در انتخابات داریم. ما در همه چیز بهترین و بزرگترین هستیم و هرچه که می خواهیم را داریم.

اما اگر بعضی اوقات یکی از ما طبیعت و ذات کاملاً بیمارمان را نشان دهد، و نتیجه آن وحشی گری و خشونت در نیوتاون یا اورا می‌شود، همه ما ناراحت می شویم و قلبمان برای خانواده آسیب دیگان خواهد لرزید و رئیس جمهور قول خواهد داد که یک "کار معنادار" انجام خواهد داد. خوب، ممکن است این رئیس جمهور منظورش زمان حال باشد. جمعیت میلیونی مردم عصبانی اجازه این کار را نخواهند داد.

علت خشونت آمریکایی ها از نگاه مایکل مور به سه دلیل است: فقر، نژادپرستی و افراد جامعه
در زمانی که ما در حال بحث و سوال در مورد این هستیم که چه باید انجام دهیم، ممکن است احتراماً من درخواست  کنم که بایستیم و نگاهی به 3 چیزی که من معتقدم عواملی است که ممکن است پاسخگوی این سوال باشند بیاندازیم: چرا ما آمریکایی ها بیشتر از دیگران خشن هستیم؟
1. فقر. اگر تنها یک چیز باشد که ما را از دنیای پیشرفته جدا می کند، همین فقر است. 50 میلیون نفر از مردمان ما در فقر زندگی می کنند. از هر پنج نفر، یک نفر در بخش هایی از سال گرسنه به سر می برد. اکثر کسانی که فقیر نیستند، درآمدشان فقط کفاف زندگی کردنشان می کند. شکی نیست که این مسئله باعث ایجاد جرم و جنایت می شود. شغل های سطح دو از جنایت  و خشونت جلوگیری می کند. 

2. ترس و نژادپرستی. علی رغم اینکه تا به حال به ما حمله نشده، ما کشور بسیار ترسویی هستیم (سال 1812 به ما حمله نشد ولی ما آغازگر جنگ بودیم). چرا در خاک کشور باید 300 میلیون اسلحه وجود داشته باشد؟ من متوجه شدم که چرا روس‌ها یک مقدار ترسو هستند ( بیشتر از 20 میلیون نفر از آنها در جنگ جهانی دوم کشته شدند). اما دلیل ما چیست؟ نگران این هستیم که سرخ پوست های داخل کازینو با ما وارد جنگ شوند؟ نگران این هستیم که کانادایی ها مغازه های زیادی از دونات فروشی «تیم هورتون» در دو طرف مرز بوجود آورند؟

نه. این بخاطر این است که بسیاری از سفید پوستان از سیاه پوستان می هراسند. بخش اعظم اسلحه ها در ایالات متحده به سفیدپوستانی فروخته می شود که در حومه شهر زندگی می کنند. زمانی که ما تصور می کنیم که مورد حمله قرار خواهیم گرفت، تصویر جنایتکار در ذهن مان چگونه است؟ آیا تصویری که در ذهن ما بوجود می آید مربوط به یک پسربچه با روی کک و مکی است یا تصویر شخصی را تصور می کنیم که اگر سیاه پوست نباشد، حداقل فقیر است؟

من فکر می کنم که این ارزش داشته باشد تا فقر را از بین ببریم و طبقه متوسط جامعه را دوباره بوجود آوریم و دوم اینکه جلوی این فکر را بگیریم که سیاه پوستان لولوخورخوره هستند و به شما آسیب می رسانند. سفید پوستان آرام باشید و اسلحه های خود را کنار بگذارید.

3. جامعه من. من فکر می کنم که این صفات و شخصیت هر انسان است که ما را در این وضعیت قرار داده است. من فکر می کنم که این افتضاحات بخاطر خنثی و بی اثر بودن ماست. خودتان را بالا بکشید. شما مشکل من نیستید! مشکل از خودم است!
به طور واضح ما حافظ خواهر وبرادرانمان نیستیم. شما مریض می شوید و نمی توانید هزینه های عمل را بپردازید؟ این مشکل من نیست. بانک خانه شما را به خاطر وام تصاحب کرده؟ این مشکل من نیست. نمی توانید به دانشگاه بروید؟ این مشکل من نیست. دوست دارید که در این چنین جامعه ای زندگی کنید، در جایی که دلیل قانونی برای ترس خواهید داشت؟ من که دوست ندارم.

من نمی گویم جاهای دیگر از همه لحاظ کامل هستند اما من در سفرهایم به کشورهای متمدن دیگر دریافته ام که آنها با مراقبت از یکدیگر، یک بهره ملی از این مسئله می برند. مراقبت های پزشکی مجانی، کالج های مجانی و یا ارزان قیمت، کمک های روحی پزشکی. و من از خودم پرسیدم ما چرا نمی توانیم این کار را انجام دهیم؟ من فکر می کنم این بخاطر این است که در بسیاری از کشورهای دیگر مردم با هم همبستگی دارند و یکدیگر را جدا از خود نمی دانند، در راه زندگی همه جزئی از یک کل هستیم و وقتی آنها نیازمند شدند، به آنها کمک کنید، نه اینکه آنها را مجازات کنید، چرا که آنها با بدشانسی روبه روش ده اند. من باید معتقد باشم که دلیل نادر بودن کشتار توسط اسلحه در ملل دیگر به خاطر کمبود و یا نبود ذهنیت گرگ گونه ای است که در میان شهروندان وجود دارد. اگر حس همبستگی نداشته باشند، بیشتر آنها با یک حس ارتباط رشد پیدا می کنند. و همین باعث می شود که کشتن دیگران برایشان سخت تر باشد.

خوب، حالا چند غذا برای افکار ما در تعطیلات وجود دارد. فراموش نکنید که به برادر محافظه کار همسرتان از طرف من سلام برسانید. اگر او به شما گفت، تو نمی توانی با 3 گلوله یک آهو شکار کنی و ادعا کرد که به یک خشاب 30 تایی برای این کار احتیاج دارید، باید بگویم که دوست من شما شکارچی خوبی نیستید، پس نیازی به داشتن اسلحه ندارید.

انتهای پیام/